Γράφει ο Δήμος Μπουλούκος. 

Έπρεπε να θυσιαστεί ο Παύλος Φύσσας για να καταλάβουν κάποιοι, να ανοίξουν τα αυτιά και, κυρίως, τα μυαλά τους για τη Χρυσή Αυγή!

Ωστόσο, οι ψηφοφόροι της δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τη γιγάντωση του φασιστικού αυτού μπουλουκιού, που τρομάζει τις μέρες και τις νύχτες μας και ντροπιάζει την Ελλάδα διεθνώς!

Από την πρώτη στιγμή διαφωνούσα με την ψήφο διαμαρτυρίας. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι καινούργια υπόθεση, ούτε αποτέλεσμα της κρίσης, καθώς υφίσταται εδώ και πάρα πολλά χρόνια και δρούσε σκοτεινά στο παρασκήνιο. Απλώς η κρίση αποτέλεσε την κερκόπορτα για να μπουν οι μαυροφορεμένοι τσαμπουκάδες στη ζωή μας, προτάσσοντας τους καλογυμνασμένους μυς, τα τσιτωμένα μπλουζάκια, την ωμή βία και κάποιες αόριστες θέσεις που ξεκινούν από τη λατρεία του Δωδεκάθου ως την Ορθοδοξία κι από τον άκρατο εθνικισμό ως το ναζισμό!

Ενας μέσος Ελληνας, που έμπαινε στο διαδίκτυο ή διάβαζε στοιχειωδώς τον Τύπο, έστω και μία φορά την εβδομάδα, είναι σίγουρο ότι είχε ακούσει κάποια πράγματα για τις μεθόδους της και τα πιστεύω της, γνώριζε τον χαρακτήρα των κεντρικών προσώπων της, είχε εικόνα για τις δράσεις της. Ο Μιχαλολιάκος και τα πνευματικά παιδιά του, δεν εμφανίστηκαν σήμερα στη Ελλάδα, ούτε καν στις εκλογές του 2012, προϋπήρχαν χρόνια πριν!

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τη Χρυσή Αυγή. Η λογική της ψήφου «για να κάνουν τσαμπουκά στη Βουλή και να δίνουν κι ένα χεράκι ξύλο στους διεφθαρμένους πολιτικούς» δεν αποτελεί και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει άλλοθι για ψήφο, σε μια οργάνωση που κινείται εδώ και καιρό στα όρια της παρανομίας.

Κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα πρέπει να σταματήσουμε τις δικαιολογίες και να κοιτάξουμε όλοι στον καθρέφτη! Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, ούτε αυτοί οι περιβόητοι πολιτικοί μας, αλλά έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση της χώρας. Και στην προκειμένη περίπτωση, αυτοί που έδωσαν την ψήφο τους στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 και εξακολουθούν να παρέχουν τη στήριξή τους (μέσω γκάλοπ) στη Χρυσή Αυγή.

Ισως το μοναδικό θετικό – αν υπάρχει κάτι θετικό σε μια δολοφονία – είναι ότι ο αδικοχαμένος Παύλος Φύσσας, ίσως, ανοίξει τα μάτια στους 426.025 ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και, τελικά, κατανοήσουν το τεράστιο λάθος που έκαναν -αν και ήδη είναι αργά καθώς ο 34χρονος μουσικός δεν γυρίζει πίσω.

Ωστόσο, στην περίπτωση που και πάλι δεν αντιληφθούν το λάθος τους, δεν θα έχουν κανένα άλλοθι. Το αίμα του Παύλου θα στοιχειώνει όχι μόνο τα όνειρά τους, αλλά τις ίδιες τις ζωές τους.

Πηγή: aixmi.gr

Χρυσή Αυγή Γνώμες Πολιτική LIFE