...που μόνος σαν Σουγκλάκος της αντιμνημονιακής πολιτικής αντιμετώπισε τους καλεσμένους του Πρετεντέρη στην «Ανατροπή». Μην το κάνουμε όπως στο ποδόσφαιρο που παίκτες των 25 ετών περνιούνται σαν ταλέντα. Τώρα. Με πολυετές συμβόλαιο σαν τον Μήτρογλου πριν τον πάρουν σε μεγάλα κανάλια του εξωτερικού. Οσο για τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις με τα πανεπιστήμια κλειστά δεν νομίζω να είναι και τόσο πιεστικές.

Γιατί βλέποντας τον παίχτουρα τον Κατρούγκαλο στην «Ανατροπή», αναρωτήθηκα τι κάνουν οι συνταγματολόγοι όταν δεν έχει εκπομπή ο Πρετεντέρης; Πάει δηλαδή ένας άνθρωπος που έχει πρόβλημα στον συνταγματολόγο και λέει «Διάβαζα το άρθρο 108, που λέει ότι το κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου Ελληνισμού και θυμήθηκα ότι έχω έναν θείο που μένει στο Ντιτρόιτ»; Κάνει κάτι άλλο που δεν μπορώ να το σκεφτώ; Ρίξτε πάντως μια ματιά στο Ελληνικό Σύνταγμα και στο United States Constitution και θα καταλάβετε πως στο όνομα του δικαίου το ελληνικό κράτος μπορεί να πάρει ένα κείμενο που θα έπρεπε να είναι απαρίθμηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και να το κάνει να μοιάζει σαν δημοσιοϋπαλληλικός κανονισμός.

Μας αρέσει πάντως να κοροϊδευόμαστε. Χτες το απόγευμα παρουσιαζόταν σαν δικαίωση του ΠΑΟΚ η μετατροπή της τιμωρίας της έδρας για υπεράριθμους οπαδούς σε ματς κεκλεισμένων των θυρών σε πρόστιμο 30 χιλιάδων ευρώ. Δικαίωση θα ήταν αν είχε αθωωθεί, αλλά εδώ έχουμε ελάφρυνση μιας ποινής, που συνήθως αποφεύγει η UEFA. Των ματς κεκλεισμένων των θυρών που δίνουν μια κακή εικόνα στο προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο. Ανάμεσα σε ένα ματς που προβάλλεται τηλεοπτικά με νεκρή ατμόσφαιρα, η UEFA προτιμάει ένα χρηματικό πρόστιμο και ζωή στις κερκίδες. Αν όμως είχε την ευκαιρία, θα προτιμούσε μια άλλη ομάδα με καλύτερη συμπεριφορά των οπαδών και στον ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι προσεκτικοί γιατί σε περίπτωση επεισοδίων, μια ποινή αποκλεισμού που θα μετράει την επόμενη σεζόν, δεν είναι απίθανη.

Μια είδηση που θάφτηκε πίσω από την εμφάνιση του ολετήρα Κατρούγκαλου, του λύτη για δυνατά μνημόνια Αλέξη Τσίπρα και των χιλίων Παναγόπουλων της «Δίκης» του Κυριάκου ήταν η αντικατάσταση της «International Herald Tribune» από τους «International New York Times». Την «ΙΗΤ» οι περισσότεροι την ξέρουμε σαν την πιο συνηθισμένη εφημερίδα που οι περισσότεροι έπαιρναν μπαίνοντας στα αεροπλάνα και μετά την έβαζαν στη θήκη του μπροστινού καθίσματος και την ξέχναγαν.

Στους λίγους που άρεσαν τα αμερικάνικα σπορ, η «Tribune» ήταν πάντα μια απόλαυση. Εμπαιναν στο αεροπλάνο, έπαιρναν την τζάμπα εφημερίδα τους και για τις ώρες που διαρκούσε το ταξίδι μπορούσαν να διαβάζουν ειδήσεις για κολεγιακά σπορ και score boxes του baseball σαν να βρισκόντουσαν στην Αμερική. Αυτή είναι η γοητεία των αθλητικών σελίδων. Η μελέτη του περιττού. Να κάθεσαι μια ώρα και να διαβάζεις πληροφορίες και κουτσομπολιά για ομάδες που ούτε σε ενδιαφέρουν ούτε πρόκειται να ενδιαφερθείς ποτέ σου. Το δεύτερο καλύτερο αεροπορικό χάσιμο μετά την «Tribune» ήταν το «Φως». Να έχεις ένα τετράωρο ταξίδι στο Λονδίνο, το πρώτο δίωρο να διαβάζεις για τους Milwaukee Brewers και το δεύτερο δίωρο τα νέα του ΠΑΣ από τον Γιαννάκη, τα νέα του Κάμπου από τον Σωτήρη Κελά και τα νέα της Δυτικής Πελοποννήσου από τον Γεωργούλια, ήταν αυθεντικό hip.

Σχέδια και προοπτικές

Ο Γιάννης Αλαφούζος παίρνει ένα ρίσκο με τα εισιτήρια στο ματς με τον Ολυμπιακό. Οχι να μην τα πουλήσει. Είναι αδύνατον στο πρώτο ματς μετά από χρόνια με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Ούτε το ρίσκο να ακούσει μουρμούρες. Στην Ελλάδα αντιληφθήκαμε τα social media σαν μέσον μουρμούρας και με τα sites και το ραδιόφωνο να βασίζονται στις απαντήσεις στα forum λεφτά να έδινε κι όχι να έπαιρνε ο Αλαφούζος, πάλι θα τον μουρμουράγανε. Το ρίσκο που παίρνει ο Αλαφούζος είναι να πουλήσει τα εισιτήρια με τον Πανθρακικό μαζί με τα εισιτήρια του Ολυμπιακού και να μην πάρει αποτέλεσμα στο ντέρμπι. Αν δεν πάρει και τάληρο να τα βάζει, τα εισιτήρια θα του μένουνε.

Αν το έχει υπολογίσει για να πάει πιο σεμνά δεν έχω ιδέα. Οπως δεν υπολογίζουν πολλά. Για παράδειγμα στη σχεδίαση του γηπέδου της ΑΕΚ. Καταλαβαίνω ότι ανάμεσα στις ηλεκτρονικές μακέτες μιας κατασκευής και της πραγματικότητας υπάρχει διαφορά. Στο γήπεδο της ΑΕΚ όμως η διαφορά προβλέπεται μεγάλη. Μέχρι στιγμής έχω δει δύο προοπτικές. Τη μία από χαμηλά με τη στοά και τις δάδες που μοιάζει σαν να είναι σκηνικό για να μπει ο Λόρενς της Αραβίας στη Δαμασκό και τη δεύτερη από μακριά που είναι σαν να χτίστηκε το γήπεδο σε ακατοίκητη περιοχή.

Εχω πάντα αμφιβολίες για τον περιβάλλοντα χώρο. Κλασικό παράδειγμα το ΟΑΚΑ, που ο Καλατράβα όταν σχεδίαζε τον περιβάλλοντα χώρο στα σχέδια έμοιαζε προχό και στην εκτέλεση πότε με το χώμα που σηκωνότανε, πότε με τις εγκαταστάσεις που αμέσως πέσανε σε αχρησία είναι να τον κλαίνε οι ρέγγες. Μια που μίλησα για ψάρια, να αναφερθώ στο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός προχωράει σε ανακαίνιση των εξωτερικών χώρων. Η απομάκρυνση των κοντέινερ που πνίγουν τον χώρο του μνημείου στην 7 είναι μια σωστή απόφαση, αλλά η κατασκευή παιδικής χαράς στον περιβάλλοντα χώρο σε μια χώρα που δεν ξέρει να σέβεται τους κοινόχρηστους χώρους, είναι μια κακή ιδέα.

Πηγή: SportDay

 

Γνώμες LIFE