Περαιτέρω σχόλιο για τα αποτελέσματα των εκλογών ...δεν έχει. Καβαλάμε τη χρονομηχανή μας και πάμε πίσω στην παλιοπαρέα των έιτις, μπας και σκάσει λίγο το χειλάκι μας...
Στην τοπική ομάδα (όχι την παιδική), είχαμε τερματοφύλακα τον Μήτσο τον Μαμούα, που πιο γνωστός είχε γίνει για την ομορφιά της -πεταχτής- γυναίκας του, της Νίτσας. Ο Μήτσος δεν λεγόταν Μαμούας στο επώνυμο και το επώνυμό του δεν έχει καμία σημασία για το θέμα μας. Μαμούας βαφτίστηκε από τους συμπαίκτες του (από έναν συγκεκριμένο συμπαίκτη του, δηλαδή...), όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να αφήσει μούσι. Φαλακρός ήταν ο Μήτσος, με ...πακιστανικά σταρένιο δέρμα και το μούσι τού έδινε μάλλον εξωτική όψη για τα στάνταρ των αρχών της 10ετίας του ΄80, όταν ο όρος «οικονομικός μετανάστης» σήμαινε «ο μπάρμπας μου ο Μπίλης που πήγε στο Αμέρικα για να προκόψει γεμίζοντας λουκάνικα» («φάμφορες» τα έλεγε ο ίδιος εκείνα τα καυτερά λουκάνικα).
Τότε, λοιπόν, μόλις ο Μήτσος εμφανίστηκε στο ξεκίνημα της προετοιμασίας κατάμαυρος και μουσάτος, ο -πανταχού παρών- Πέτρος της Κουφής τον κοίταξε από την κορφή μέχρι την Πέγκασους τη σαγιονάρα τη γαλανόλευκη και τού είπε: «Ρε μ@λ@κα Μήτσο, σαν τον Μωάμεθ είσαι».
Ο Μήτσος δεν είπε τίποτα εκείνη τη στιγμή, παρότι στο πρόσωπό του (ότι περίσσευε δηλαδή από το μούσι) και στην καράφλα του (από δαύτην περίσσευε μπόλικο κεφάλι), καθρεφτίστηκε αμέσως μια απογοήτευση, που όμοιά της είχα να νιώσω από εκείνη τη φορά που το κόκκινο φαντασματάκι μού έφαγε το πάκμαν στο έβδομο κλειδί και έχασα το ρεκόρ.
Δεν μίλησε, όμως, ο Μήτσος, γιατί ήξερε πως έτσι και αντιμιλούσε στον Πέτρο της Κουφής, δύο πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν:
1) Θα έτρωγε μια μπουνιά ανάμεσα στα μάτια, πάνω από ό,τι περίσσευε από το πρόσωπο και κάτω από ό,τι περίσσευε από την καράφλα.
2) Θα ξανάπαιζε τερματοφύλακας...
α) ...όταν έλιωναν τα ολοκαίνουργια γάντια του αναπληρωματικού του, του Αντωνάκη του Τζολιομή, που όσο ήταν αυτός τερματοφύλακας, άλλο τόσο ήταν όμορφος ο Μήτσος με τα όσα του περίσσευαν.
β) ...όταν του ξεπρήζονταν τα μάτια από την μπουνιά ανάμεσα στα μάτια.
Διαβάστε τη συνέχεια της ιστορίας στη σελίδα του Μίλτου στο facebook...