Μεγάλη πετυ-χεσιά κάνανε τα κανάλια που δεν δείξανε την Εθνική. Χάσανε (και χάσαμε) ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της κι ένα από τα σπουδαιότερα αποτελέσματά της μετά το 2004 και δείχνανε... περί ανέμων και υδάτων.

Έτσι, μας γυρίσανε χρόνια πίσω, σε μέρες ραδιοφώνου, μόνο που το 2011 το ίντερνετ είναι σε θέση να μας δώκει ένα επιπλέον δεκανίκι. Προσέξτε, λοιπόν, με τι οπτικοακουστικό σύστημα τελευταίας τεχνολογίας παρακολουθήσαμε το ματς του Ισραήλ: καταρχάς, όλοι μαζί βγήκαμε στη γύρα σαν τα... νηστικά παλικάρια από την Ομόνοια, που σε πλησιάζουν με το βλέμμα χαμένο μεταξύ Αγίου Κωνσταντίνου και Αθηνάς και σου λένε «ρε φιλαράκι, μήπως σου περισσεύει ένα ευρώπουλο να πάρω μια τυρόπιτα γιατί έχω να φάω τρεις μέρες;»

«Ρε φιλαράκι, μήπως σου βρίσκεται κανένα λινκάκι να δω Εθνική, γιατί έχω να δω τρεις μήνες;»

Λινκάκια βρέθηκαν, για τυρόπιτες δεν ξέρω...

Εγώ, λοιπόν, είχα ανοίξει στον ανθυπολογιστή μου (λάπτοπ) δύο παράθυρα, το ένα από ρώσικη λάιβ (τρόπος του λέγειν) μετάδοση του αγώνα και το άλλο από αράβικη.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Εθνική Ελλάδας Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS