Δεν έφυγε, τον έδιωξε!

Για να είμαστε ακριβείς. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν έφυγε από τον Παναθηναϊκό, όπως το περασμένο καλοκαίρι ο Σωκράτης Κόκκαλης νιώθοντας ότι έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Με τον Τζίγγερ η ιστορία είναι διαφορετική.

Ο Παναθηναϊκός και το ελληνικό ποδόσφαιρο τον απέβαλλαν από τον χώρο. Και τον απέβαλλαν ως αποτυχημένο. Πολύ απλά γιατί με τη δική του επιχειρηματική φιλοσοφία και τον τρόπο προσέγγισης στα της διοίκησης του Παναθηναϊκού δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι επιτυχημένος στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πέρα από τα όποια λάθη έκανε και σε πολλές περιπτώσεις ήταν τραγικά. Είτε επικοινωνιακά είτε ουσιαστικά.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η αποχώρηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη από τον Παναθηναϊκό. Το πρόβλημα είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ελκυστικό για σοβαρούς επενδυτές, αν εξαιρέσουμε την άμεση και χωρίς τριγμούς αλλαγή φρουράς στον Ολυμπιακό, όταν αποχώρησε ο Κόκκαλης και η διαδοχή του έγινε από ένα πολύ ισχυρό μέγεθος όπως είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Από εκεί και πέρα, όμως, θυμάστε εσείς κάποιον άλλο σοβαρό επιχειρηματία να έχει ασχοληθεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια; Οι πολυμετοχικοί του Παναθηναϊκού, όπως μπήκαν έφυγαν επικαλούμενοι δικαιολογίες που μπορεί να ήταν και ειλικρινείς.
Ετσι όπως είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και αν δεν υπάρξουν σοβαρές θεσμικές αλλαγές, θα προσφέρεται μόνο για φιγουρατζήδες ή για τύπους της αρπαχτής. Για σοβαρούς επιχειρηματίες-επενδυτές όχι!

Τις επόμενες μέρες-εβδομάδες αυτό που θα φανεί στην πράξη είναι το κατά πόσο η οικογένεια Βαρδινογιάννη αποτελούσε κατάρα ή ευλογία για τον Παναθηναϊκό. Αν η αποχώρηση του Τζίγγερ και η... απόσυρση των μετοχών του αποτελέσουν την απαρχή για νέα σελίδα στην ιστορία του Παναθηναϊκού, τότε θα επιβεβαιωθεί το ρητό... «το μοναστήρι να είναι καλά και από... Βαρδινογιάννηδες»...

Αν ο Παναθηναϊκός μπει σε περιπέτειες που κατά καιρούς έχουν γνωρίσει σε ιδιοκτησιακό επίπεδο ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ με ανθρώπους που απλώς έσπευσαν να εκμεταλλευθούν την τεράστια δυναμική των συλλόγων, τότε θα αποδειχτεί ότι η εγγύηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη δεν ήταν μικρή υπόθεση για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο.

Η αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη αποτελεί σημαντικό πρόβλημα και για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, αν δεν υπάρξει σε προσωπικό επίπεδο ένας αντίπαλος στο δικό του βεληνεκές. Το να επικρατεί ο Ολυμπιακός με μία πολύ σημαντική επένδυση επί ενός Παναθηναϊκού του Πρωτοδικείου ή επί μιας ΑΕΚ του Νοτιά και του Παππά δεν θα είναι και ό,τι το καλύτερο. Και τα χρήματα από την UEFA και η μόνιμη, όπως διαφαίνεται, συμμετοχή του Ολυμπιακού στους ομίλους του Champions League δεν είναι αρκετά.

Εκτός του ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν η εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας των ομάδων μας εξασφαλίζει δια παντός τη μόνιμη θέση του πρωταθλητή Ελλάδας στο Champions League. Από μόνη της άλλωστε η απουσία του Παναθηναϊκού από τις εφετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτελεί ένα πλήγμα. Την περσινή απουσία του Ολυμπιακού «μπάλωσαν» με τα δικά τους επιτυχημένα αποτελέσματα ΠΑΟΚ και Αρης. Θα γίνει κάτι τέτοιο και εφέτος;
Την περασμένη εβδομάδα στο Μονακό ο Μισέλ Πλατινί χαρακτήριζε ως μη ευνοϊκή εξέλιξη για ιστορικά ευρωπαϊκά club να περνάνε στον έλεγχο αγνώστου προέλευσης επιχειρηματικών κεφαλαίων από κάθε γωνιά του πλανήτη προκειμένου να καλύπτονται τα υπέρογκα έξοδά τους και η τρύπα στα μπάτζετ τους. Στην Ελλάδα, που δεν έχουμε μέχρι σήμερα ούτε αυτή την προοπτική, πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί ευνοϊκή εξέλιξη για έναν σύλλογο η αποχώρηση ενός επιχειρηματία που διατηρούσε μίνιμουμ ένα νοικοκυριό στα οικονομικά της εταιρίας;

Στους καιρούς που διανύουμε πώς μπορεί να έχουμε την απαίτηση να ασχοληθεί με τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ ο όποιος επιχειρηματίας θα γνωρίζει ότι κάθε χρόνο θα πρέπει είτε να χρηματοδοτεί από την τσέπη του την ομάδα του (με δεδομένο ότι τα έσοδά της δεν θα αρκούν για το... μεγαλείο της) είτε να τα βρει με τους οργανωμένους οπαδούς της προκειμένου να έχει κατά το δυνατό ήσυχο το κεφάλι του στην πρώτη στραβή;
Εκτός κι αν βρεθεί η φόρμουλα να περάσουν οι ομάδες στον έλεγχο της πλατιάς μάζας των οπαδών τους όπως συμβαίνει σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Με την υποσημείωση ότι σε αυτές τις ομάδες δεν κάνει το κουμάντο μία μικρή μειοψηφία που απλώς έχει το προνόμιο να κάνει θόρυβο... Και οι εταιρίες λαϊκής βάσης λειτουργούν σωστά και είναι πραγματικές, όχι μαϊμού...

ΠΗΓΗ: sentragoal.gr