Καμιά φορά, είμαστε υποχρεωμένοι να αναλογιστούμε με τι έχει να τα βάλει η ομάδα μας. Το θέμα, δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικό. Είναι σαφώς πιο σύνθετο.
Αγωνιστικό είναι το εξής απλό θέμα. Παλεύεις εσύ να κάνεις μία ομάδα με πολύ λιγότερα χρήματα από τους ανταγωνιστές σου. Καταφέρνεις να τους πλησιάσεις σε επίπεδο ρόστερ και καλύπτεις τη διαφορά που σίγουρα απομένει μέσα από την πιο ποδοσφαιρική προσέγγιση που κάνεις.
Ξεκινάει το πρωτάθλημα και αντί να έχεις το τρία στα τρία, έχεις φορτωθεί μία ήττα γιατί ένας διαιτητής δεν απέβαλε αντίπαλο και απέβαλε – έστω και δικαιολογημένα – έναν δικό σου παίκτη.
Στην ίδια αγωνιστική, ο Κατσουράνης έχοντας κάρτα, κάνει ότι και ο Αρίας αλλά μένει στον αγωνιστικό χώρο. Όχι πως θα γύριζε το παιχνίδι, αλλά όπως και να χει, ο Κατσουράνης που είναι πολύ σημαντικός για τον ανταγωνιστή Παναθηναϊκό, θα έχανε ένα παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός που άργησε να μπει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, βρέθηκε να χάνει 0-1 από την Ξάνθη. Μπάλα είναι συμβαίνουν αυτά. Ο εκνευρισμένος Μέλμπεργκ, κάνει ότι και ο Κοντρέρας στο ΑΕΚ – ΠΑΟΚ προ τριετίας. Ο στόπερ του Ολυμπιακού δέχεται κίτρινη κάρτα, ο δικός μας είχε δεχτεί κόκκινη. Ο Ολυμπιακός το γυρίσει και είναι «ψυχωμένος» ενώ εγώ κάνω λαϊκά δικαστήρια στους παίκτες μου αν συμβεί κάτι ανάλογο, γιατί απλούστατα ο παίκτης μου θα έχει αποβληθεί και θα έχω χάσει το παιχνίδι.
Πήγες να πάρει πρωτάθλημα και έκανες νομίζω έντεκα νίκες σερί. Έπιανες απόδοση που δεν μπορούσε να σε ακουμπήσει ο διαιτητής, όπως εκείνο με την Ξάνθη που ήταν στο 12΄0-2.
Έφτασε το Βικελίδης και εκεί δεν επιστρατεύτηκε μόνο ο Σπάθας. Η αστυνομία έπαιξε τον ρόλο της, όπως και η ομάδα του παραλίγο διοικητικού του Παναθηναϊκού, Γιάννη Κόντη, η οποία βοήθησε το υποψήφιο επόμενο βήμα του αθλητικού διευθυντή της.
Να ταν μόνο αυτά.
Σήμερα, στην κρατική ραδιοφωνία, κατηγορήθηκαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ για τα επεισόδια, ενώ υπάρχουν δημόσιες τοποθετήσεις των ανθρώπων του Πανιωνίου, που ισχυρίζονται πως δεν δημιούργησαν κανένα απολύτως πρόβλημα.
Η κρατική ραδιοφωνία η οποία παίζει ξεκάθαρο ρόλο υπέρ των τριών ΠΑΕ του ΠΟΚ. Πληρώνω για να μου μαμάνε την ομάδα, αφού για να παίξουν αυτούς, θα μειώσουν εμένα.
Η αποβολή του Μέλμπεργκ πέρασε στο ντούκου και οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού αμολήθηκαν να σκίσουν τον Βοσκάκη, ο οποίος όντως έπαιζε ακριβοδίκαια μέχρι την ώρα που φάνηκε πως δεν έχει τα κάκαλα.
Το κλίμα που δημιουργείται είναι εικονικό, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια, αλλά η κοινή γνώμη μιλάει για τον ύποπτο ρόλο του Βοσκάκη που δεν άφησε τον Ολυμπιακό να κερδίσει νωρίτερα και τα παιδιά αγχώθηκαν και τους κακούς οπαδούς του ΠΑΟΚ που έκαναν επεισόδια με την αστυνομία.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν πολλοί δικοί μας οπαδοί, που λένε πως «δεν μπορώ άλλα πρόστιμα και τι κάνουν οι σύνδεσμοι» και άλλες τέτοιες παπαριές.
Και οι σύνδεσμοι κάνουν λάθη και σίγουρα πρέπει να λειτουργήσουν καλύτερα. Αλλά νομίζω πως το τάιμινγκ της συγκεκριμένης απαξιωτικής τοποθέτησης για αυτούς, δεν είναι απλά ΠΑΟΚτσήδικο. Αν έχεις ζήσει έστω και μισή φορά ανάλογες συνθήκες σε εκτός έδρας παιχνίδια, δεν σου πάει η ψυχή να μιλήσεις έτσι για ομοϊδεάτες σου. Ανεξάρτητα αν απέχεις σε φιλοσοφία από αυτούς.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο. Είμαστε ανισσόροποι οι περισσότεροι, αλλά δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος για να μην υπάρχει σεβασμός.
Την ώρα που οι αστυνομικοί σε βλέπουν σαν κατσαρίδα, δεν έχει σημασία αν είσαι οργανωμένος, ανοργάνωτος, δημοσιογράφος, εργολάβος ή χτίστης. Εκεί υπερτερεί το ότι είσαι ΠΑΟΚ και αυτοί που είναι δίπλα σου, είναι αδέρφια σου.
Όπως θα πρέπει κάποτε όλοι να παραδεχτούμε, πως σε τέτοια σκηνικά ο Θοδωρής Ζαγοράκης και η διοίκησή του, ήταν πάντα δίπλα. Το ότι δεν μπορεί να κάνει πολλά, ίσως είναι και ευθύνη όλων μας, ίσως είναι και η αδυναμία που έχει ο πρόεδρος ο οποίος ως ποδοσφαιριστής δεν είχε ποτέ οπαδική συνείδηση.
Αλλά κανένας δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί, πως προσπάθειες κατέβαλε.
ΠΗΓΗ: paok24.gr