Και φωνάζω δυνατά: ΑΕΚ!

Το ματς του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ μεταξύ της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού απέχει μερικές ώρες και τα δεδομένα λίγο πολύ είναι γνωστά για όλους όσους θέλουν να βλέπουν με τα μάτια και όχι για εκείνους που ζουν σε μία ουτοπία...

Τι θέλω να πω μ' αυτό που γράφω; Μα φυσικά πως στο ντέρμπι που έρχεται υπάρχει φαβορί και αουτσάιντερ. Στο ρόλο του πρώτου είναι ο Ολυμπιακός και του δεύτερου η ΑΕΚ... Ομως επιτρέψτε μου να σημειώσω κάτι πολύ σημαντικό σ' αυτό το σημείο: την ΑΕΚ τώρα να την φοβάσαι περισσότερο από ποτέ, όταν είναι κάτω, γιατί αρέσκεται στην προσπάθειά της να σηκωθεί να κάνει... σαματά και να προκαλεί προβλήματα στους αντιπάλους της.
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ασχοληθώ με τις δήθεν παραιτήσεις, τα... ναυάγια με την Petit κάτι και όλα τα εξωαγωνιστικά. Εχουμε ντέρμπι μπροστά μας και μόνο τα αγωνιστικά και οπαδικά με απασχολούν, αλλά μόνο αυτά... Από Δευτέρα, Τρίτη ασχολούμαστε ξανά με τη μίζερη (γενικά και σε όλα τα επίπεδα) καθημερινότητά μας.

Τώρα στο μυαλό μου έρχονται όλα όσα ζούσα κάθε φορά που πλησίαζε ματς με τους κόκικινους, ή τους πράσινους (το ίδιο μου είναι άλλωστε): ο κόμπος στο στομάχι, η νευρικότητα, το άγχος, ο φόβος και η πίστη για νίκη... Τα θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Αν δεν σας κουράζω επιτρέψτε μου να θυμηθώ αφηγούμενος το πώς ζούσα όλη την εβδομάδα πριν από ένα ντέρμπι. Και πραγματικά θα χαρώ να διαβάσω και τις δικές σας αφηγήσεις.

Θυμάμαι πίσω στη δεκαετία του ΄90 (και λίγο πριν μα κυρίως τότε) τις συζητήσεις στα σχολεία, στα καφέ, στα μπαράκια στα Πατήσια, στη Φωκίωνος Νέγρη, όλα ξεκινούσαν από την Δευτέρα. Πειράγματα, χαβαλές, ατάκες του στυλ (μια και παίζουμε με τον Ολυμπιακό): «Με ποιον ρε θα κερδίσετε; Με όλους τους ''ίδη'' που έχετε μαζέψει;» και πιο μετά με τα χρόνια τα ίδια λέγαμε: «Με ποιους παίκτες βρε θα κάνετε διπλό; Με τον Αμανατίδη και τον Ανατολάκη;». Εννοείται πως υπήρχαν ανάλογες απαντήσεις από τους κολλητούς μας φίλους τους «γαύρους»...

Επειτα ακολουθούσε η ενημέρωση. Με το τέλος του σχολείου, ή της δουλειάς, πηγαίναμε στο περίπτερο, καφεδάκι, τσιγαράκι (δυστυχώς από νωρίς) και ενημέρωση για την ΑΕΚάρα. «Παίζουν όλοι ρε; Ποιος θα λείπει; Εχουμε καμιά απουσία;» και πολύ, μα πάρα πολύ ποδοσφαιροκουβέντα. Ολοι γινόμασταν προπονητές.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr