Μια νίκη είναι πάντα μια νίκη και δίνει τρεις βαθμούς. Δίκαια την πήρε ο Ολυμπιακός απέναντι στον μαχητικό Λεβαδειακό. Όμως, όσοι πήγαν στο μισοάδειο «Καραϊσκάκης», μπάλα της προκοπής (πάλι) δεν είδαν.

Είδαν έναν αναιμικό Ολυμπιακό να αγκομαχάει για να βγάλει μια καλή φάση. Η αδυναμία της ομάδας του Βαλβέρδε να αναπτυχθεί από τα πλάγια, βγάζει μάτι.

Το κλίμα είναι στραβό, το τρώει κι ο Ερνέστο. Δεν φτάνει να φωνάζει από μακριά η έλλειψη κλασσικών ακραίων υψηλής ποιότητας, ο κόουτς επιμένει να βαφτίζει το κρέας ψάρι, χρησιμοποιώντας αντί των «Φέτφα», Αμπντούν, Μόνχε, τον Φουστέρ. Πέραν του ότι ο Ισπανός ευτύχησε να κοντρολάρει για πρώτη φορά τη μπάλα στο ημίωρο, έρχεται και παίζει προς τα μέσα, βγάζοντας τη γλώσσα του Μοντέστο που αναγκάζεται να παίζει όλη τη δεξιά.

Ο Μιραλάς έτσι κι αλλιώς κινείται διαγώνια μπαίνοντας στην περιοχή με αποτέλεσμα οι όποιες μπαλιές να πηγαίνουν σερ έναν κλειστό χώρο όπου οι συγκεντρωμένοι κεντρικοί αμυντικοί του Λεβαδειακού είχαν την ευχέρεια να απομακρύνουν τον κίνδυνο.

Αυτό το τουρλουμπούκι, αποτέλεσμα των επιλογών του κόουτς, σκόραρε κατά τύχη από κεφαλιά του αντιπάλου.

Παρά το γεγονός ότι η ομάδα πήγε στο ημίχρονο με 2-0 ο κόουτς τα άφησε όπως ήταν και οι αρρυθμίες συνεχίστηκαν. Ο Φουστέρ και ο Μακούν εκτός τόπου και χρόνου.

Ο Μαρκάνο μέγας γκαφατζής κι ο 34χρονος Μοντέστο να βασανίζεται πάνω στην πλάγια γραμμή.

Τουλάχιστον, ο Ντιόγο έπαιξε ως κανονικός φορ και πήρε δικαιολογημένα το χειροκρότημα. Το ίδιο κι ο θετικότατος Ιμπαγάσα. Ο Μιραλάς διασώθηκε με τα δύο που πέτυχε. Ο Γέστε δεν διασώζεται όσο κι αν το προσπαθεί ο συμπατριώτης του…

πηγη: sday