Υπήρξε και μια καλή είδηση από την “σφαλιάρα” της Λιβαδειάς κι αυτή δεν είναι άλλη από την επιστροφή του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Με τη Δόξα ο διεθνής μέσος έπαιξε “σκάρτο” ένα δεκάλεπτο που ξεχάστηκε ήδη, αλλά το Σάββατο μισή ώρα σε ματς που η κλοτσιά έπεφτε σύννεφο.
Τόσο ο ίδιος όσο και ο Φερέιρα προφανώς θα προσδοκούσαν μια πιο ομαλή επιστροφή του προερχόμενου από σοβαρό τραυματισμό παίκτη στα γήπεδα αλλά η ανάγκη τον έριξε στη φωτιά και ο Λάζος δεν μάσησε. Εφαγε και έριξε αρκετές, δοκίμασε το πόδι του από μακριά, εκτέλεσε 1-2 καλά στημένα, γενικώς έδειξε ότι έχει ξεπεράσει πλήρως το πρόβλημά του και απομένει να βρει ρυθμό για να είναι και πάλι ο παίκτης που “γουστάραμε” πέρσι. Αντε να κάνει και ένα γκολάκι να πάρει ολοκληρωτικά τα πάνω του, αν και αυτοπεποίθηση δείχνει να έχει μεγάλη.
Την Κυριακή, δίχως Λέτο και Κουίνσι, η ανάγκη είναι εξίσου μεγάλη και η λογική λέει ότι ο κόουτς μπορεί και να τολμήσει να τον ξεκινήσει βασικό. Αλλωστε ένας παίκτης με την ποιότητα του Λάζαρου δεν μπορεί να μένει έξω από τέτοια παιχνίδια καθώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα καθαρίσει με μια ενέργειά του.
Αυτό είναι που έχει πληρώσει το τελευταίο διάστημα το τριφύλλι . Τις απουσίες παικτών – κλειδιά, όχι μόνο με τσαγανό αλλά και προσωπικότητα. Ο Λέτο έχει φάει το ξύλο της αρκούδας από τις πρώτες αγωνιστικές και βγήκε off, ο Κουίνσι επίσης ταλαιπωρείται συχνά - πυκνά, ο Μπουμσόνγκ έχει συμπληρώσει 1,5 μήνα απουσίας, ο Καραγκούνης δεν υπολογίζεται (κακώς κατά την ταπεινή μου άποψη), ενώ ακόμη και η οπισθοχώρηση του Κατσουράνη πρόβλημα είναι γιατί χάνεις τις μεταβιβάσεις του. Τι μένει; Ο Κλέιτον με τα πάνω και τα κάτω του και... τέλος (από πλευράς ποιότητας, για να μην παρεξηγηθώ).
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο στο gazzetta.gr