Πάντα, από μικρό παιδί, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όταν πλησίαζε το ντέρμπι της ΑΕΚ με αντίπαλο τον Ολυμπιακό (και με τον Παναθηναϊκό μια κι εγώ μεγάλωσα στην εποχή που όλα παίζοντας μεταξύ Ενωσης και «πράσινων») να έχω ένα απίστευτο άγχος, ένα σφίξιμο στο στομάχι για το ματς...
Για μένα βλέπετε ήταν η μάχη του... καλού κόντρα στο κακό και στο κατεστημένο! Αυτό το συναίσθημα με κυριεύει πάντα όταν παίζει η ΑΕΚ με τους συγκεκριμένους δυο αντίπαλους. Κρίνοντας πάντως από το ματς που έζησα live στο Φάληρο μόνο εγώ και κάποιοι ακόμη οπαδοί ή φίλαθλοι αισθάνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η ήττα από τον Ολυμπιακό μπορεί να ήταν αναμενόμενη, μπορεί όλοι να τη θεωρούσαν δεδομένη για την ΑΕΚ, μπορεί ακόμη να ήταν για κάποιους και απλά μία ήττα χωρίς ουσία αφού δεν ήρθε ο διασυρμός όπως πέρυσι και αυτό να ήταν απλά το ζητούμενο!
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr