Θεωρώντας ότι κάνει το σωστό και ότι προστατεύει τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ ατόμων ένα μεγάλο μέρος του ιατρικού κόσμου αγνοεί την επιστήμη και την κοινή λογική.

Αν πρέπει να πιστέψουμε τον Αμερικανικό Ιατρικό Σύλλογο η λέξη «φύλο» – όπως λέμε «αρσενικό φύλο ή θηλυκό φύλο» – είναι προβληματική και ξεπερασμένη. Από εδώ και στο εξής όλοι θα πρέπει να χρησιμοποιούμε την «ακριβέστερη» διατύπωση του «φύλου που δόθηκε κατά τη γέννηση».

Η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία συμφωνεί και επαυξάνει : οι όροι «φύλο γέννησης» ή «γεννητικό σεξ» πρέπει να αποφεύγονται επειδή είναι «υποτιμητικοί» και επειδή «θα υπονοούσαν ψευδώς ότι το φύλο είναι ένα αμετάβλητο χαρακτηριστικό».

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ακολουθεί κατά πόδας : «το φύλο», μας λέει είναι «κάτι που αποδίδουμε κατά τη γέννηση».

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, η οποία χρησιμοποιούσε ακόμα τη διάκριση “άνδρας/γυναίκα” στην τέταρτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών, που δημοσιεύθηκε το 1994 το άλλαξε σε “άνδρας/γυναίκα κατά την γέννηση” στην πέμπτη έκδοσή της το 2013, προτιμώντας τελικά την διατύπωση «Ατομο αποδιδόμενο ως αρσενικό/θηλυκό κατά τη γέννηση» στην αναθεωρημένη έκδοση του 2022

Και τώρα, είναι ακόμη και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων που μας προτρέπουν να λέμε «ορίστηκε ως αρσενικό/θηλυκό κατά τη γέννηση» αντί για «βιολογικά αρσενικό/θηλυκό» ή «γενετικά αρσενικό/θηλυκό».

Οι υπερασπιστές αυτών των λεξικών αναθεωρήσεων προβάλλουν υποτίθεται επιστημονικούς λόγους και την άποψη ότι η παραδοσιακή ορολογία του αρσενικού και του θηλυκού βλάπτει την «συμπεριληπτικότητα» και την «ισότητα». Αλλά αυτές οι δικαιολογίες δεν στέκουν και αυτή η νεογλώσσα των ιατρικών συλλόγων διαστρεβλώνει απλώς επιστημονικά δεδομένα.

Σχεδόν όλα τα ζώα, αλλά και πολλά φυτά, αναπαράγονται σεξουαλικά. Σε όλα σχεδόν τα πολυκύτταρα είδη που αναπαράγονται σεξουαλικά, αυτό γίνεται συνδυάζοντας έναν μεγάλο γαμέτη, που ονομάζεται ωάριο ή αυγό, με ένα μικρό, που ονομάζεται σπέρμα. Αν και ορισμένα φυτά και ζώα (που ονομάζονται «ερμαφρόδιτα») παράγουν τόσο ωάρια όσο και σπέρμα, δεν υπάρχουν είδη ερμαφρόδιτων θηλαστικών.

Στα θηλαστικά, κάθε άτομο παράγει μόνο έναν τύπο γαμετών. Τα άτομα που παράγουν (σε μικρές ποσότητες) αυγά ονομάζονται θηλυκά. Αυτά που παράγουν (πολλά) σπερματοζωάρια ονομάζονται αρσενικά. Το αν ένα έμβρυο θηλαστικού γίνεται αρσενικό ή θηλυκό καθορίζεται από ένα ζευγάρι φυλετικών χρωμοσωμάτων: XX για τα θηλυκά, XY για τα αρσενικά.

Εν ολίγοις, σε όλα τα ζώα, το φύλο καθορίζεται από το μέγεθος των γαμετών. Σε όλα τα θηλαστικά, το φύλο καθορίζεται από τα φυλετικά χρωμοσώματα και υπάρχουν μόνο δύο φύλα, όχι περισσότερα : το αρσενικό και το θηλυκό.

Αυτές οι επιστημονικές γνώσεις χρονολογούνται περισσότερο από έναν αιώνα και είναι βασικό στοιχείο κάθε μαθήματος βιολογίας στο γυμνάσιο.

Προφανώς, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να παράγουν βιώσιμους γαμέτες λόγω μετάλλαξης ή προγεννητικής αναπτυξιακής ανωμαλίας. Όμως, ένα στείρο άτομο με χρωμόσωμα Υ παραμένει άνδρας, όπως ένα άτομο με ένα πόδι παραμένει πλήρες μέλος του δίποδου είδους μας.

Κατά πολύ περίεργο τρόπο δίνεται υπερβάλλουσα σημασία σε έναν πολύ μικρό αριθμό ανθρώπινων όντων που γεννήθηκαν με χρωμοσωμικές διαμορφώσεις διαφορετικές από το XX και το XY.

Η πιο κοινή περίπτωση, το σύνδρομο Klinefelter (XXY), επηρεάζει περίπου το 0,1% των γεννήσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άτομα που είναι ανατομικά αρσενικά αλλά συχνά στείρα. Ορισμένες εξαιρετικά σπάνιες ανωμαλίες, όπως το σύνδρομο La Chapelle (0,003% των γεννήσεων) και το σύνδρομο Swyer (0,0005%), μπορούν στην πραγματικότητα να εξαιρεθούν από την τυπική ταξινόμηση ανδρών/γυναικών. Παρόλα αυτά, η σεξουαλική διαίρεση είναι εξαιρετικά σαφώς δυαδική, τόσο δυαδική όπως όλες οι διακρίσεις στη βιολογία.

Στη συνέχεια, όμως, τι γίνεται με τις διατυπώσεις των ιατρικών ιδρυμάτων σχετικά με το «φύλο που αποδίδεται κατά τη γέννηση» ;

Το μικρό όνομα ενός μωρού αποδίδεται κατά τη γέννηση, κανείς δεν αμφιβάλλει. Αλλά το φύλο ενός μωρού δεν “αποδίδεται”. Προσδιορίζεται κατά τη σύλληψη και στη συνέχεια παρατηρείται κατά τη γέννηση, πρώτα με εξέταση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων, στη συνέχεια, σε περίπτωση αμφιβολίας, με χρωμοσωμική ανάλυση.

Φυσικά, οποιαδήποτε παρατήρηση μπορεί να είναι λανθασμένη και, σε σπάνιες περιπτώσεις, το φύλο που αναγράφεται στο πιστοποιητικό γέννησης θα είναι ανακριβές και στη συνέχεια πρέπει να διορθωθεί. Αλλά το σφάλμα της παρατήρησης δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτό που παρατηρείται – το φύλο ενός ατόμου – είναι μια αντικειμενική βιολογική πραγματικότητα, όπως ακριβώς ο τύπος αίματος ή τα δακτυλικά του αποτυπώματα, και όχι κάτι που του «αποδόθηκε» έξωθεν. Με τις μεγαλειώδεις διακηρύξεις τους, τα ιατρικά μας ιδρύματα απηχούν έναν κοινωνικό κονστρουκτιβισμό σε παραλήρημα.

Βιολογικό φύλο, μια θεμελιώδης έννοια που πρέπει να υπερασπιστούμε

Το φύλο είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους. Είναι ένα βασικός όρος για την ψυχολογία, την κοινωνιολογία και τις δημόσιες πολιτικές. Σε όλο τον κόσμο, οι άνδρες είναι αυτοί που διαπράττουν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρωποκτονιών και γυναίκες που είναι πολύ πιο πιθανό να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μόνες. Αυτές οι διακρίσεις μπορεί κάλλιστα να αντικατοπτρίζουν στατιστικές και όχι απόλυτες αλήθειες, αλλά η σημασία τους είναι πραγματική. Ο δημόσιος λόγος μας φτωχαίνει και υποβαθμίζεται εάν δεν μπορούμε να μιλήσουμε και να γράψουμε καθαρά και άμεσα για το φύλο.

Και πουθενά η ζημιά δεν είναι πιο εμφανής όσο στην ιατρική.

Για δεκαετίες, οι φεμινίστριες αποδοκίμαζαν το γεγονός ότι το βιολογικό φύλο παραμελούνταν στη διάγνωση και την ιατρική περίθαλψη, και διαμαρτύρονταν για τη σιωπηρή υπόθεση ότι τα σώματα των γυναικών αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όπως τα αντρικά.

Πριν από δύο χρόνια, το έγκριτο ιατρικό περιοδικό The Lancet παραδέχτηκε τελικά αυτές τις επικρίσεις, χωρίς ωστόσο να αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «γυναίκα». Το περιοδικό χρησιμοποίησε τελικά τον τίτλο : «Ιστορικά, η ανατομία και η φυσιολογία των σωμάτων με κόλπο έχουν παραμεληθεί. »

Γεγονός παραμένει ότι σήμερα, ακόμη και αυτή η διπλή παραχώρηση κινδυνεύει να χαθεί, καθώς η άρνηση του βιολογικού φύλου εμποδίζει την εκπαίδευση των μελλοντικών γιατρών.

Χωρίς αμφιβολία, η καινοφανής απροθυμία του ιατρικού επαγγέλματος να αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια τη βιολογική πραγματικότητα πηγάζει από μια επιθυμία, απολύτως αξιέπαινη, να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των τρανς ατόμων.

Αλλά εάν ο στόχος είναι θεμιτός, η μέθοδος απέχει πολύ από το να είναι συνετή.

Η προστασία των τρανς ατόμων από τις διακρίσεις και την παρενόχληση δεν απαιτεί να παριστάνουμε ότι το φύλο «αποδίδεται» όπως το μικρό όνομα ενός παιδιού.

Η διαστρέβλωση γεγονότων στην υπηρεσία μιας κοινωνικής ή πολιτικής υπόθεσης, όσο δίκαιη κι αν είναι, δεν είναι ποτέ δικαιολογημένη. Εάν η υπόθεση είναι πραγματικά δίκαιη, μπορούμε να την υπερασπιστούμε αποδεχόμενοι και την πραγματικότητα. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε η υπόθεση δεν είναι δίκαιη.

Και όταν οργανισμοί που ισχυρίζονται ότι είναι επιστημονικοί διαστρεβλώνουν επιστημονικά δεδομένα στην υπηρεσία μιας κοινωνικής υπόθεσης, τότε υπονομεύουν όχι μόνο τη δική τους αξιοπιστία, αλλά και την επιστήμη γενικότερα.

Πώς μπορούμε να περιμένουμε από το κοινό να εμπιστευτεί το ιατρικό επάγγελμα σε άλλα αμφιλεγόμενα ζητήματα, όπως τα εμβόλια, όταν διαστρεβλώνει τα γεγονότα με τόσο ορατό και κατάφωρο τρόπο για ένα τόσο απλό θέμα όπως το βιολογικό φύλο ;

ΠΗΓΗ: Le Point

LIFE