Ο νους καλείται να επεξεργαστεί πληροφορίες που δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι θα εμφανίζονταν μπροστά του.
Κι είναι τέτοιο το μέγεθος του σοκ του μέσου Έλληνα για όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, και τους τελευταίους μήνες περισσότερο από ποτέ, που του έχουν τσακίσει την ψυχή.
Του Βασίλη Σαμπράκου
Καίγεται καθημερινά με όσα συμβαίνουν στην προσωπική ζωή του, που δεν του μένει τίποτα να κάψει για τα υπόλοιπα, για αυτά που αφορούν την δημόσια ζωή του. Πελαγώνει καθημερινά μπροστά στα δικά του άλυτα προβλήματα, που δεν βρίσκει κουράγιο να αντιδράσει για τα υπόλοιπα προβλήματα.
Ζούμε στην εβδομάδα που δυο από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, συζητούν δημόσια περί της πιθανότητας να διαλυθούν οι εταιρείες που τους χρηματοδοτούν. Κι αν του Παναθηναϊκού ο λόγος αυτός του μοιάζει με κινδυνολογία, παρ’ όλο που δεν θα ‘πρεπε, της ΑΕΚ δεν της ακούγεται έτσι, διότι έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η ζωή της ΠΑΕ ΑΕΚ τελειώνει σε λίγες μέρες.
Για πολύ μικρότερες, ασύγκριτα μικρότερες αφορμές που είχε δώσει το παρελθόν είχαν βγει στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλοι, για να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν καλύτερο μέλλον για την αγαπημένη τους ομάδα. Σήμερα η πληροφορία ότι η ΠΑΕ ΑΕΚ βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης δεν στέκεται ικανή ούτε να συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες οπαδών της στο γήπεδο.
Ναι, θα είναι μεγαλύτερο το σοκ της είδησης της οριστικής διάλυσης μιας μεγάλης ΠΑΕ. Θα ήταν άκρως σοκαριστικό, για παράδειγμα, το βίντεο από τη σημερινή συζήτηση στα Σπάτα, εκεί όπου οι ποδοσφαιριστές συζήτησαν με τον υπηρεσιακό πρόεδρο την πιθανότητα να κλείσει άμεσα η εταιρεία. Τίποτα όμως δεν μοιάζει ικανό να αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία των ποδοσφαιρικών εταιρειών, όσο μεγάλο κι αν είναι το μέγεθος, ο όγκος των οπαδών της ομάδας.
Η ΠΑΕ ΑΕΚ διαλύεται. Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός παίζει με τη διάλυσή της, όπως επεσήμανε σήμερα δημοσίως ο Βασίλης Κωνσταντίνου. Και δυστυχώς και για τις δύο ομάδες, ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει πολλά γι’ αυτό. Τον έχουν γονατίσει τα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα και βάρη τόσο που αδυνατεί να σηκώσει οποιοδήποτε άλλο βάρος ευθύνης τούτη τη στιγμή, ακόμη και αν πρόκειται για την αγαπημένη του ομάδα.
Όσα συμβαίνουν σήμερα στο ποδόσφαιρο μου θυμίζουν μόνο διηγήσεις για την κατάσταση των συλλόγων στα χρόνια του τελευταίου πολέμου. Για να μην πω ότι τις ξεπερνούν.
Είμαι πολύ μικρός για να αντιληφθώ και, πολύ περισσότερο, να κρίνω αν έχει δίκιο ο Κώστας Γαβράς, αν ζούμε τον γ’ παγκόσμιο πόλεμο. Είμαι όμως βέβαιος ότι η εγκατάλειψη του ποδοσφαίρου στο έλεός του δεν θα μπορούσε να συμβεί σε άλλες συνθήκες, παρά μόνο σε συνθήκες πολέμου.
ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr