Σύμφωνα με την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου στόχος της είναι «να εξετάζει προτάσεις για τη βελτίωση της ελκυστικότητας του ποδοσφαίρου και τον έλεγχο του αθλήματος στις διεθνείς διοργανώσεις, σε τομείς όπως οι κανόνες του παιχνιδιού, η διαιτησία, οι κανονισμοί, το γυναικείο ποδόσφαιρο, τα ιατρικά θέματα και το “ευ αγωνίζεσθαι”» -όλα αυτά κυρίως ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014.

Πρόεδρος της επιτροπής είναι ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, αντιπρόεδρος ο Πελέ, ενώ ανάμεσα στα 19 μέλη της βρίσκουμε τους Αλμπερτίνι, Καφού, Ιέρο, Καρεμπέ, Σαβίσεβιτς και Χάτζι. Το τελευταίο θέμα με το οποίο ασχολήθηκε η επιτροπή ήταν η άρνηση του Λούις Σουάρες να δώσει το χέρι του στον Πατρίς Εβρά, απόρροια της γνωστής μεταξύ τους διένεξης. Αφού λοιπόν ο Μπεκενμπάουερ σχολίασε «Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι πρέπει να το σταματήσουμε», ανακοίνωσε επίσημα ότι πρότασή του είναι οι ποδοσφαιριστές -με τον ίδιο τρόπο που εισέρχονται όλοι μαζί στο γήπεδο- να φεύγουν όλοι μαζί στο ημίχρονο, να επιστρέφουν όλοι μαζί για την έναρξη του δεύτερου και στο τέλος του αγώνα να μαζεύονται και οι 22 στο κέντρο του γηπέδου και να ανταλλάσσουν χειραψίες.

Σε πρώτη ανάγνωση, κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικό στην πράξη. Θα εκλείψουν τα μίση και οι «ποντικομαχίες» και θα γίνουν όλοι οι παίκτες τζέντλμεν -έστω και με το ζόρι, έστω και υπό το φόβο τιμωρίας. Τι ωραία εικόνα, τι πολιτισμός! Σε δεύτερη ανάγνωση, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν είναι δυνατόν ο («βίος και πολιτεία») Γκεόργκε Χάτζι να συμφώνησε με κάτι τέτοιο. «Απίθανο» σκέφτεσαι, «θα ερχόταν σε πλήρη αναντιστοιχία με τον χαρακτήρα που τόσα χρόνια επέδειξε στα γήπεδα». Αυτό, οδηγεί αυτομάτως στην τρίτη ανάγνωση: Που εδράζεται αυτή η «τόσο κρυστάλλινη», η «τόσο Τευτονική», η τόσο αποστειρωμένη πεποίθηση ότι αυτό πρέπει να επιβληθεί;

Συνιστά ή όχι μια τέτοια κίνηση απονεύρωση του ποδοσφαίρου από ένα από τα βασικά συστατικά του; Είναι οι ποδοσφαιριστές άνθρωποι ή ηθοποιοί; Μήπως να υποχρεωθεί και ο Μπριτζ να αγκαλιάσει με θέρμη τον Τέρι ή ο Μαραντόνα να απονείμει τιμητική πλακέτα στον Γκοϊκοετσέα; Και, ακόμα παραπέρα, πιστεύει ο Μπεκενμπάουερ και η επιτροπή ότι «όλα επιτρέπονται, αρκεί να δίνουμε τα χέρια στο τέλος και να φεύγουμε αγκαλιασμένοι» ή μήπως έχει κατά νου ένα γενικότερο σχέδιο που καταλήγει στον comme il faut-ισμό του ποδοσφαίρου, προκειμένου να γίνει περισσότερο ευπώλητο ως προϊόν; Αναμένεται ασφαλώς με μεγάλο ενδιαφέρον η αντίδραση της FIFPro (Παγκόσμια Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών) στο θέμα διότι, ναι, αυτό είναι ένα τσίρκο στο οποίο ακροβάτες και ζογκλέρ έχουν σημαίνοντα λόγο. Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτούς πληρώνει ο κόσμος για να δει, όχι αυτούς που έστησαν την τέντα.

ΠΗΓΗ: sport-fm.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS