Το δεύτερο, όμως, είναι κρίσιμο. Γιατί σε μια περίοδο άμετρης πολυφωνίας όπως αυτή, 2-3 στραβοπατήματα αρκούν για να γυρίσει το μυαλό και ν’ αρχίσει να στροφάρει διαφορετικά.

Για να κρατήσουμε το «ίσο» θέλει προσπάθεια, καθαρή ματιά και -κυρίως- αδιάκοπο χωρισμό των σημαντικών από τα ασήμαντα. Παραμερίζοντας τα δεύτερα και θέτοντας τα πρώτα υπό μορφή ερωτήσεων/προβληματισμών δημιουργούμε τον μόνο δρόμο ο οποίος να καταλήγει στο λιβάδι της πνευματικής καλλιέργειας, που κάθε άνθρωπος οφείλει συχνά να κάνει μια στάση. Ιδού μερικά καίρια και «φλέγοντα» ερωτήματα του σημέρα, οι απαντήσεις στα οποία (όταν και όποτε αυτές δοθούν) θα μας κάνουν να αισθανθούμε πραγματικά μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι:

-Πες ότι βγαίνοντας από το σπίτι γλυστράς πάνω σε περιττώματα σκύλου. Δεν είναι λογικό να σκεφτείς ότι πιθανότατα προέρχονται από το αντιπαθητικό κανίς του -εξίσου αντιπαθητικού- γείτονά σου, ο οποίος πίεσε τον σκύλο να «τα κάνει» επίτηδες εκεί με σκοπό να σε τραυματίσει; Με βάση αυτό, δεν οφείλεις να του κάνεις μήνυση προασπίζοντας τα δικαιώματά σου;

-Πες ότι οδηγώντας πέφτει ξαφνικά ένα αυτοκίνητο πίσω από το δικό σου. Βγαίνοντας για να δεις τη ζημιά, προσέχεις ότι στο τζάμι του οχήματος που σε τράκαρε υπάρχει ένα αυτοκόλλητο του Γεράσιμου Γιακουμάτου. Εσύ, από την άλλη, όλη σου τη ζωή ρίχνεις «μονοκούκι» ΠΑΣΟΚ. Κοιτάς τον «θύτη» οδηγό και παρατηρείς ένα ανεπάισθητο μειδίαμα να διαγράφεται στο άνω χείλος του. Δεν είναι προφανές ότι το θέμα είναι πολιτικό; Δεν είναι πασιφανές ότι αυτή ήταν μια μάχη μεταξύ προοδευτισμού και συντηρητισμού την οποία έχασες; Θα το αφήσεις να περάσει έτσι;

-Πες ότι βλέπεις ένα dvd με την γκόμενά σου και ξαφνικά σου προτείνει να τσιμπήσετε ένα πακέτο Δρακουλίνια που έχει αγοράσει, τη στιγμή που επί χρόνια το μόνο σνακ που μοιράζεστε είναι Πακοτίνια. Δεν παραξενεύεσαι; Δεν σκέφτεσαι να ζητήσεις εξηγήσεις; Δεν οφείλεις να πάρεις τα μέτρα σου για την επόμενη φορά, όσο τραβηγμένο κι αν φαίνεται το στόρι;

-Μπόνους: Πες ότι είσαι ο Τοροσίδης και πας στο σούπερ μάρκετ να αγοράσεις χρωματιστές πιπεριές. Το βλέμμα του υπαλλήλου στο τμήμα μαναβικής δείχνει ότι σε αναγνώρισε αμέσως. Στα καπάκια σκύβει στο αυτί και σου λέει «για σένα, φιλαράκο, έχει μόνο πράσινες πιπεριές. Κι άμα γουστάρεις...». Γίνεσαι έξαλλος ή όχι; Υπάρχει περίπτωση να θεωρήσεις ότι μπορεί να είναι τυχαίο; Όχι βέβαια, πρόκειται καθαρά για ενορχηστρωμένη επίθεση εξελιγμένου ψυχολογικού πολέμου (aka «Psy Op») με προφανή ποδοσφαιρικό στόχο. Μη σου φαίνεται υπερβολικό, τέτοια πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνότερα απ’ όσο νομίζεις, πολλά έχουν δει τα μάτια μας...

ΠΗΓΗ: sport-fm.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS