Κάτι τέτοιο λοιπόν συμβαίνει και στα ματς της Σούπερ Λίγκας, μετά τη συμφωνία ότι δεν θα προβάλλονται εικόνες βίας που δεν έχουν άμεση σχέση με το ματς. Με το που τελείωσε το παιχνίδι στο Ηράκλειο και ενώ ο Βλάχος έλεγε τα τυπικά, παίκτες και παρατρεχάμενοι εξαφανίζονταν στα δεξιά της οθόνης, αφήνοντας τη φαντασία να καλπάζει.

Τελικά, ως συνήθως, η πραγματικότητα δεν ήταν ισάξια της φαντασίας. Ο Παπουλής είχε κολλήσει κεφάλι με τον Καζίμ και κάνανε τα κοκοράκια, ακούστηκε ότι ένας θεατής έκανε μπούκα και έριξε χαστούκι στον Μαρκάνο, αλλά το ότι ο Τάσαρος πλάκωσε αλφαβητικά από το Α έως το Κ όσους ήταν στον αγωνιστικό χώρο έμεινε urban legend.

Το ίδιο σέξι μυστήριο βασίλευε και στο ματς του Λεβαδειακού με τον Παναθηναϊκό, όπου από τις κινήσεις τις κάμερας ο θεατής καταλάβαινε ότι από κάτω πλακώνονται. Το ίδιο και στο τέλος του ματς του ΠΑΟΚ με τον Αρη, όπου κάτι συμβαίνει στον πάγκο των φιλοξενουμένων, αλλά μένει ένα γλυκό μυστικό. Η πιο σουρεαλιστική όμως σκηνή ήταν στο Παγκρήτιο στο ματς του Εργοτέλη με τον Παναθηναϊκό. Από τον Παναθηναϊκό δεν είχαν πάρει εισιτήρια, αλλά μερικές εκατοντάδες οργανωμένοι βρίσκονταν στην κερκίδα. Οπότε χωρίς να φαίνονται ακούγονταν σαν τις καταραμένες ψυχές των χαμένων ναυτικών στον Ιπτάμενο Ολλανδό.

Ακoμα oμως και με όλη την απέραντη διακριτικότητα, κάποιες εικόνες δεν μπορούν να μην προβληθούν. Οπως στα πλάγια άουτ του Ολυμπιακού στο «Γεντί Κουλέ», όπου σε δύο από αυτά, που χτυπάνε ο Χολέμπας και ο Καζίμ, από τα νερά ή ό,τι άλλο χειρότερο που τους πετάνε μοιάζει να βρέχει.
Βέβαια για τον Σάββα Θεοδωρίδη στο «Γεντί Κουλέ» ψιχάλιζε. Ευχαρίστησε τη διοίκηση του ΟΦΗ και είπε ότι ξένα στοιχεία έκαναν τα επεισόδια. Οσο για τον ΟΦΗ, ο κίνδυνος είναι να τιμωρηθεί να παίξει κεκλεισμένων των θυρών στο επόμενο ματς, να κάνει ένσταση και στο τέλος να μην έχει θεατές στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Οπότε «ξένα στοιχεία», που δεν το λέμε ποια αλλά το καταλαβαίνουμε, έκαναν τα επεισόδια και αν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί και να παίξει το επόμενο ματς χωρίς θεατές καταλαβαίνουμε ποιος είναι…

Επίσης καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο λόγος που ο Πόλυς Χατζηιωάννου και ο Γκίκας Γκούμας πρέπει εντελώς, τελείως και οπωσδήποτε να είναι στη συνάντηση για τη σωτηρία της ΑΕΚ. Ο Πόλυς Χατζηιωάννου είναι ο μόνος που έχει και βάζει λεφτά, και ο Γκίκας Γκούμας είναι ο μόνος που εμπιστεύεται «σανβουάρ» ο Χατζηιωάννου.

Εν τω μεταξύ, αν υπήρχε μία περίπτωση στις 100 ο Χατζηιωάννου να ξαναμπεί στα διοικητικά της ΑΕΚ, με τις δύο τελευταίες ανακοινώσεις του Τροχανά πάει και αυτή περίπατο. Οχι τόσο γιατί ο Χατζηιωάννου απεχθάνεται τη δημοσιότητα όσο για το ότι για να μπει άνθρωπος στη διοίκηση της ΑΕΚ, θα πρέπει να έχει τελειώσει φιλόλογος.

«Λάθος» απλό, καταδικαστέο

Ούτε σφαγή, ούτε λεηλασία, ούτε δήωση (που έγραψε στην επιστολή προς Βούρο ο Τροχανάς και όλοι τρέχαμε στα λεξικά), ούτε λιμός, σεισμός και καταποντισμός έγινε στο ΟΑΚΑ. Το μόνο που έγινε ήταν μία μεγάλη, κακομαθημένη ομάδα να αντιμετωπίσει σε ένα ματς εχθρική διαιτησία, να χάσει το ματς και μετά να ψάχνεται να βρει τις φάσεις της σφαγής. Οι ποδοσφαιρικές σφαγές φαίνονται από μόνες τους και οι ομάδες δεν χρειάζεται να ψαχτούν. Οσο μπορούσε να πάρει δεύτερη κάρτα ο Νιμανί, επειδή κλώτσησε ύστερα από σφύριγμα την μπάλα, μπορούσε να μην πάρει την πρώτη κίτρινη για ένα συνηθισμένο φάουλ στον Μαρίνο ή ο Βιτόλο θα μπορούσε να πάρει κίτρινη για εσκεμμένο χέρι.

Φυσικά ο Βοσκάκης θα μπορούσε να δώσει πέναλτι στο τράβηγμα της φανέλας του Σαριέγκι από τον Τσιρίλο, αλλά επίσης θα μπορούσε να δείξει κόκκινη στο πέναλτι του Σαριέγκι στον Αθανασιάδη, κάρτα σημαντική, αφού έμεναν 40 λεπτά και ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να ισοφαρίσει με παίκτη λιγότερο. Η ανοησία να πάει η κουβέντα αποκλειστικά στη διαιτησία έφτασε στο «γιατί ο Βοσκάκης δεν έδειξε κόκκινη στον Σαριέγκι, αν ήταν πέναλτι;», στη λογική ότι αφού δεν έδειξε, δεν ήταν. Φτάνοντας στο απόγειο της γελοιότητας, στο τέλος ο Βοσκάκης δίνει το παραμύθι-πέναλτι στον Χριστοδουλόπουλο και στην ανακοίνωση του Παναθηναϊκού γράφεται «Αναφορικά με το πέναλτι που καταλογίστηκε υπέρ του Παναθηναϊκού στο 92', το μόνο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε προς τον κ. Βοσκάκη είναι πως αν κάτι δεν έχει καταλάβει καλά, δεν ζητάμε χάρες». Καλώς, αλλά χαριστικό πέναλτι δεν ζητάει ο Χριστοδουλόπουλος όταν βουτάει;

Για τον Βοσκάκη η κρίση είναι απλή. Το αποτέλεσμα περισσότερο από τα λάθη του είναι που δημιούργησε τον ντόρο, αλλά το «λάθος» στο τελευταίο λεπτό να δώσει το πέναλτι στη βουτιά του Χριστοδουλόπουλου είναι απλοϊκό και καταδικαστέο. Απλοϊκό σαν τέχνασμα, αφού δεν απέτρεψε τα παράπονα του Παναθηναϊκού, και καταδικαστέο, αφού το μόνο που δεν χρειάζεται το ποδόσφαιρο είναι και άλλους διαιτητές των συμψηφισμών.

ΠΗΓΗ: Sday