Κι όλο αυτό συνέβη όχι μόνο επειδή ο Παναθηναϊκός ήταν κακοστημένος και επέμενε να βαρά το κεφάλι του στον τοίχο μήπως τον σπάσει, προσπαθώντας να διασπάσει έναν αδιάσπαστο άξονα και να βρει τον κλεισμένο Κατσουράνη από τον έξοδο Ορμπάιθ.
Συνέβη και επειδή ο Παναθηναϊκός δεν είχε βάθος για να αντέξει στον πρωταθλητισμό, διότι αυτός που του ανήκει η ΠΑΕ τον άφησε άδειο από ποιότητα.
Δεν ήταν όμως δυνατόν να λήξει το παιχνίδι. Διότι αυτοί που έχουν την ευθύνη δεν ήθελαν να κάνουν τίποτα για να διεξαχθεί με ασφάλεια και να ολοκληρωθεί στο τερέν. Πριν από 5 ημέρες έγραφα σε αυτή τη γωνία το «Δεν τελειώνει το ντέρμπι την Κυριακή στο ΟΑΚΑ» κείμενο.
Μια καθαρή απόδειξη ότι όλοι αυτοί που ήταν σε θέσεις ευθύνης, στη διοίκηση του κράτους, του αθλήματος, του πρωταθλήματος, και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός γνώριζαν. Για διαφορετικούς λόγους δεν έκαναν τίποτα. Βοήθησαν με τη συμπεριφορά, την δράση, την απραξία και τις επιλογές τους στη διάλυση της εικόνας του αθλήματος και του πρωταθλήματος.
Η ιστορία αυτού του παιχνιδιού αποδεικνύει ότι είναι μάταιο να προσπαθείς, από τη θέση σου και την ιδιότητά σου, να βοηθήσεις να αλλάξει το ποδόσφαιρο. Χαμένη παρτίδα είναι, αποδεδειγμένα εδώ και χρόνια. Αν υπάρχει ένας λόγος να συνεχίζουμε, είναι για να μην καταφέρουν όλοι αυτοί να μας αλλάξουν κι εμάς.