Τα πλέι οφ και το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, οι τελικοί στην Α1, απολαμβάνουν αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει... Το ρόλο του πρωταγωνιστή.
Εδώ και δύο εβδομάδες, λοιπόν, τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα έκαναν τον Ελληνα να θυμηθεί τι είναι μπάσκετ και αθλητισμός. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν τον πρώτο ρόλο, δίχως να χρειάζεται να συγκρουστούν μεταξύ τους. Παρότι δεν ανταμώνουν οι δυο τους, ο ανταγωνισμός τους καλά κρατεί. Ζουν σε ένα... παράλληλο σύμπαν, προσπαθούν ο ένας να φτάσει πιο ψηλά από τον άλλο και αυτό μεγαλώνει το ενδιαφέρον.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον Παναθηναϊκό και το αντίστροφο. Βέβαια χρειάζονται και τους υπόλοιπους, αλλά αυτοί είναι άλλο θέμα. Δυστυχώς έχει πάψει να είναι απόλαυση η μεταξύ τους μονομαχία, διότι εκεί οι κάφροι είναι ανίκητοι. Αλήθεια, πόσο ωραίες θα ήταν οι αναμετρήσεις των δύο ομάδων με ατμόσφαιρα Ευρωλίγκα; Αλήθεια, όσοι πηγαίνουν σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ δεν το ευχαριστιούνται περισσότερο στα ευρωπαϊκά ματς; Όταν φωνάζουν για την ομάδα τους, την υποστηρίζουν, αλλά τα αντικείμενα τα κρατούν για... πάρτη τους. Μακριά από τα κάθε είδους έκτροπα, αυτές οι δύο εβδομάδες είναι μια όαση στην έρημο.Οι γνωστοί, άγνωστοι ταραξίες και οι χούλιγκανς δεν έχουν πεδίο δράσης στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα. Ακόμα κι αν ορισμένοι είναι παρόντες, έχουν διαφορετική ψυχολογία.
Ακόμα και το 2012, που το μπάσκετ εντέχνως υποτιμάται και οι κάποιοι υποστηρίζουν πως ουδείς ασχολείται, αποδεικνύεται η δυναμική του αθλήματος στην Ελλάδα. Το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ γεμίζουν, οι ουρές για εισιτήρια είναι μεγάλες, οι εφημερίδες κάνουν πρωτοσέλιδο ένα αδιάφορο κατά τα άλλα προϊόν, τα κανάλια φιλοξενούν ρεπορτάζ, οι ιστοσελίδες βλέπουν ότι τα ρεπορτάζ μπάσκετ κυριαρχούν σε κτυπήματα. Οχι γιατί έγιναν επεισόδια, αλλά γιατί μπήκαν καλάθια. Κάθε Μάρτη, Απρίλη, Μάη συμβαίνει αυτό, το καλοκαίρι λόγω μεταγραφών και Εθνικής υπάρχει συνέχεια. Εξι μήνες τουλάχιστον, το μπάσκετ αποκτά τη θέση του αξίζει.

Αυτό δείχνει ότι η αγάπη και το ενδιαφέρον του κόσμου για το μπάσκετ υπάρχει. Οπως και για κάθε τι ποιοτικό, κάθε τι που ξεφεύγει από τη μιζέρια της υπόλοιπης Ελλάδας. Και μιλάμε για το ευρύ κοινό. Διότι το καθαρά μπασκετικό κοινό, που είναι σημαντικό, ασχολείται ούτως ή άλλως με ό,τι κινείται όλο το χρόνο. Από ΝΒΑ και Ευρωλίγκα, μέχρι Α2 και τοπικά πρωταθλήματα...

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να υπάρχει ενδιαφέρον για την πλειοψηφία και τους υπόλοιπους μήνες. Ναι μεν εντέχνως το μπάσκετ περνάει σε δεύτερη μοίρα λόγω ποδοσφαίρου, αλλά όσοι το πράττουν κάνουν απλά τη δουλειά τους. Το μπάσκετ μοιάζει σαν να έχει αποδεχθεί τη μοίρα του και είναι προφανές ότι πρέπει να αλλάξει πολλά. Το κομμάτι της Ευρώπης το χειρίζονται άλλοι, δυστυχώς λύση για να κάνουν πιο εμπορικό και ενδιαφέρον το κομμάτι της Ευρωλίγκα ως τα πλέι οφ, δεν έχουν βρει. Από τη νέα σεζόν θα υπάρξουν αλλαγές, μένει να δούμε αν θα φέρουν αποτελέσμα. Ηδη, πάντως, κάποιοι δεν συμφωνούν με την αλλαγή μέρας.

Στην Ελλάδα, είναι σαφές πως η βιτρίνα πρέπει να γίνει πιο μικρή... Οι 14 ομάδες στην Α1 είναι πολλές, 12 ή 10 είναι ιδανικός αριθμός. Για να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερος ανταγωνισμός και λιγότερες πιθανότητες διάλυσης. Και φυσικά πρέπει να παίζουν όσοι μπορούν, όσοι έχουν εγγυήσεις, κόσμο, γήπεδο. Η ευκαιρία είναι μεγάλη λόγω των συνολικών αλλαγών που γίνονται στην Ελλάδα. Τα επόμενα χρόνια να γίνει διόρθωση σε πολλά επίπεδα, ώστε οι έξι μήνες να γίνουν περισσότεροι... Γιατί ο κόσμος θέλει το μπάσκετ να βρίσκεται ψηλά σε όλα τα επίπεδα. Είναι ένα άθλημα βαθιά ριζωμένο στο μυαλό του Ελληνα.

ΥΓ: Η Ελλάδα θα έχει εκπρόσωπο για 19η φορά, σε σύνολο 25 φάιναλ φορ... Ο Ολυμπιακός θα είναι εκεί, ο Παναθηναϊκός θέλει να ακολουθήσει την Πέμπτη. Και τον Μάη θα είναι ωραία, λοιπόν. Η Πόλη θα γίνει... ελληνική. Αν μπορέσουμε να δώσουμε και μαθήματα πολιτισμού και όχι χουλιγκαλισμού, θα είναι ακόμα καλύτερα.

ΠΗΓΗ: Superbasket.gr

Γνώμες LIFE Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός