Να απαντά στο ερώτημα: Είναι επιπέδου ΑΕΚ;

Μιλώντας πριν από περίπου ένα μήνα με έναν φίλο για την ΑΕΚ, του είχα πει μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι τα μεγάλα προβλήματα για αυτή την ομάδα, σε αγωνιστικό επίπεδο, θα ξεκινούσαν τη στιγμή που θα... άρχιζαν οι πληρωμές. Όταν τα άλλοθι σιγά σιγά θα μειώνονταν και η προσοχή θα στρέφονταν καθαρά σε όσα μπορεί (ή δεν μπορεί) να πετύχει αυτό το σύνολο μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου...

Να, λοιπόν, που (ευτυχώς από διοικητικής πλευράς και δυστυχώς από αγωνιστικής) φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Δεν είναι ότι μέχρι να μπουν τα χρήματα στα ταμεία (έστω το μεγαλύτερο μέρος από αυτά των οφειλών) περιμέναμε να ανακαλύψουμε την Αμερική. Όμως, υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν στην καθημερινότητα των

«Κιτρινόμαυρων», δε σου πήγαινε η καρδιά να ανοίξεις αυτή την κουβέντα. Την παραβλέπαμε, σα μια στοίβα σκόνη που έχει αρχίσει να φουσκώνει επιδεικτικά το χαλάκι κάτω από το οποίο την είχαμε κρύψει, αλλά κάναμε τα... στραβά μάτια.

Παρά το γεγονός πως ήταν εμφανές ότι δεν έφταιγε για όλα τα αγωνιστικά δεινά αυτής της ΑΕΚ η... απληρωσιά, τη στιγμή που άλλες ομάδες οι οποίες βρίσκονταν (και βρίσκονται) αντιμέτωπες με τα ίδια και ίσως μεγαλύτερα προβλήματα, δεν είχαν το ίδιο αποκρουστική εικόνα εντός του αγωνιστικού χώρου. Μια εικόνα που φαίνεται να γίνεται χειρότερη όσο φτάνουμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, έστω και αν οι παίκτες είδαν το χρώμα του χρήματος και έχουν μπροστά τους την τεράστια πρόκληση να διεκδικήσουν στα πλέι οφ την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Παναθηναϊκό να λείπει (όπως όλα δείχνουν) από το πλάνο.

Φυσικά, δεν είναι ώρα για να «καταδικάσουμε» αυτή την ομάδα. Είναι δεδομένο ότι (ανεξάρτητα από συνθήκες και συγκυρίες) έχει ανάγκη όσο ποτέ τη στήριξη, τώρα που μπαίνουμε στην περίοδο της κρίσης για την επόμενη σεζόν. Ωστόσο, αυτοί που θα αναλάβουν να δημιουργήσουν την ΑΕΚ της επόμενης σεζόν, θα πρέπει από τώρα να αρχίσουν να μετρούν σωστά και ρεαλιστικά τα πράγματα.

Είναι κοινό μυστικό ότι ο πήχης των απαιτήσεων έχει πέσει κατακόρυφα... Το αντιλαμβάνομαι από τα σχόλια που δέχομαι κάθε φορά που αναφέρω το αυτονόητο: ότι μου είναι δυσάρεστο να βλέπω τον Σιαλμά με το «11» στην πλάτη. Μια επισήμανση που δεν κάνω από... κακία ή εμπάθεια προς τον 26χρονο επιθετικό, αλλά σε μια προσπάθεια να καταστήσω σαφές ακόμη και σε εμένα τον ίδιο πόσο έχει πέσει ο πήχης των απαιτήσεων και πόσο... καμένη είναι η γη που θα αναλάβει να αναδασώσει ο άνθρωπος που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει μια ΑΕΚ που θα είναι και πάλι ανταγωνιστική...

Όποιος και αν είναι αυτός, θα πρέπει να κάνει το προφανές... Να πάρει στα χέρια του το ρόστερ της ΑΕΚ και να απαντά για κάθε έναν από τους ποδοσφαιριστές ξεχωριστά στο απλό ερώτημα: «Είναι επιπέδου ΑΕΚ;». Δυστυχώς, για την συντριπτική πλειοψηφία η απάντηση θα είναι αρνητική... Κατά την ταπεινή μου άποψη, ίδια θα είναι η απάντηση και για τον προπονητή, γιατί αν και αναγνωρίζω στον Κωστένογλου ότι τα υλικά που είχε στα χέρια του δεν ήταν για πολύ μεγαλύτερα πράγματα από αυτά που έχει πετύχει ως τώρα, η προσπάθεια για την δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ΑΕΚ, χωρίς την πολυτέλεια μεγάλων μεταγραφών απαιτεί έναν προπονητή που θα έχει την ικανότητα να παίρνει όχι απλά το 100% αλλά το 200% από τους ποδοσφαιριστές που θα έχει στα χέρια του...

Και από τη στιγμή που είναι σχεδόν δεδομένο ότι η επόμενη μέρα της ΑΕΚ δεν θα περιλαμβάνει Κροίσους και πακτωλό χρημάτων, η προσπάθεια που θα γίνει από την νέα διοίκηση (είτε αυτή είναι υπό τον Ντέμη Νικολαϊδη, είτε υπό κάποιον άλλο) θα είναι ακόμη πιο δύσκολη και από αυτή του 2004. Καθώς αυτή τη φορά θα αρχίσει να καταστρώνει τα σχέδιά του κυριολεκτικά πάνω σε λευκό (κατάλευκο) χαρτί...

ΠΗΓΗ: aek365.gr