Και με την σοφία που αποκόμισε από το πέρασμά του στην Ελλάδα, πήγε στην ευχή του Θεού. Όλοι εμείς όμως που μείναμε εδώ, γινόμαστε σοφότεροι μέρα με τη μέρα με όσα βλέπουμε και ακούμε καθημερινά και είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε με όλο αυτό το απόσταγμα σοφίας στην Ελλάδα και να μην μπορούμε να το μεταδώσουμε και στους υπόλοιπους ανθρώπους.

Γίναμε σοφότεροι βλέποντας το παιχνίδι στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και διαβάζοντας την ανακοίνωση της ΠΑΕ Άρης, ότι «η οριστική διακοπή του αγώνα είναι κοροϊδία για τον Άρη και τον κόσμο του». Προφανώς η ρίψη αντικειμένων είναι μαγκιά, είτε τα αντικείμενα χτυπούν άντρα είτε γυναίκα και πρέπει να συμβουλευόμαστε το «μπουκαλόμετρο» ή το «μαρμαρόμετρο», ώστε ανάλογα με τη δύναμη που έπεσε το αντικείμενο, να βγάζουμε την ετυμηγορία.

Άλλωστε μιλάμε για μια χώρα όπου οι καρέκλες που χτυπούν τους Εμπέντε δεν πετάχθηκαν από κοινό θνητό αλλά από τον «Στρατηγό Άνεμο», σε μια χώρα όπου οι Γκούμες δεν έσπρωξαν τον διαιτητή αλλά «έκαναν αναπαράσταση», σε μια χώρα όπου οι Ζε Ελίες δεν τσεκουρώνουν και δεν κοπανάνε, αλλά απλά προβαίνουν σε μια «βίαιη απώθηση». Στην ίδια χώρα, μπορούν κάποιοι να σημαδεύουν το κεφάλι του κάθε Διαμαντίδη με μάρμαρα, μπορούν να παίζουν σκοποβολή γενικότερα με ζωντανούς στόχους, να βρίζουν μανάδες, σπίτια, αδελφές και νεκρούς, να σπάνε και να καίνε, να δέρνουν και να δέρνονται εντός γηπέδων, στις εξέδρες ή στον περιβάλλοντα χώρο, σε μια χώρα όπου οι κάμερες ασφαλείας δουλεύουν μόνο όταν τα γήπεδα είναι κλειστά, οι σωματικοί έλεγχοι γίνονται μόνο στους «ζυγούς» οπαδούς σαν να έχει δακτύλιο στις θύρες. Σε μια χώρα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν και συνήθως συμβαίνουν - αλλά τα άσχημα, όχι τα ωραία.

Σ’ αυτή τη χώρα, αυτοί που χρωστάνε υπάγονται σε ευνοϊκά άρθρα και καθαρίζουν, οι δικηγόροι του Δημοσίου χάνουν το δρόμο προς τα Δικαστήρια επειδή προφανώς δεν είχαν φροντίσει να ρίξουν πετρούλες την προηγούμενη μέρα για να θυμούνται το δρόμο, Υπουργοί χρηματοδοτούν Ερασιτεχνικά Τμήματα ώστε τα λεφτά μετά να πάνε στις ΠΑΕ και ομάδες «απαιτούν» από τους απλήρωτους παίκτες να υπογράψουν ότι είναι πληρωμένοι, αν και δεν ξέρουν να τους πουν πότε, πώς και από ποιον θα πάρουν τα λεφτά τους. Στη χώρα αυτή μπορεί ένας μεγαλομέτοχος να καθιστά ανενεργές της μετοχές της εταιρείας του επειδή βαρέθηκε να πληρώνει, άλλοι μπορούν να βάζουν λεφτά και να τα τραβάνε πίσω, μπορούν ομάδες να απειλούν «θα μας βρείτε μπροστά σας» αν κάποιος τολμήσει να τα βάλει μαζί τους, μπορεί όποιος θέλει να λέει «άχρηστους» και «ανίκανους» Υπουργούς και Βουλευτές και να μην ανοίγει ρουθούνι (άραγε βαριούνται έστω και να απαντήσουν ή αποδέχονται τους χαρακτηρισμούς;), μπορούν οι ΠΑΕ να πετούν το μπαλάκι της ευθύνης στην Αστυνομία κι εκείνη να το πετάει στον κενό χώρο, μπορούν οι οπαδοί να στέλνουν τους παίκτες στο γήπεδο με ταξί ή να τους «προειδοποιούν» ότι θα πάνε στα σπίτια τους - άλλωστε, ξέρουν πού μένουν...

Σοφότεροι γινόμαστε κάθε μέρα, κάθε χρόνο που περνάει, σαν τον «γερο-Σόλιντ». Άραγε έγινε σοφότερος κι ο Ερνέστο Βαλβέρδε; Και αν ναι, θα πάρει την σοφία του και θα φύγει το καλοκαίρι ή θα μείνει εδώ για να την εμπλουτίσει;

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS