Καλώς ήλθες... Βασιλόπουλο!

Η τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου της Α1 από βαθμολογικής πλευράς δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όλοι περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός θα περάσει νικηφόρα από τα Ιλίσια, πάνω, κάτω αναμενόταν η 4η θέση του Ρεθύμνου, η 6η της Καβάλας και η 8η του ΠΑΟΚ. Είχε, όμως, την συγκίνησή της η χθεσινή αυλαία από την στιγμή, που επέστρεψε στα παρκέ ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος. Δεν είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, δεν είναι καν από τους καλύτερους Έλληνες, είναι, όμως, ο πιο άτυχος. Είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Και είναι ΠΑΛΙΚΑΡΙ, αφού με τις ατυχίες, που έχει συναντήσει στην μέχρι τώρα καριέρα του, άλλος στην θέση του πιθανότατα θα τα είχε παρατήσει. Οι 80 από τους 100, που θα πάθαιναν ό, τι έπαθε ο 28χρονος φόργουορντ, θα ασχολιόντουσαν σήμερα με διαφορετικό αντικείμενο. Για να μην πούμε οι 95...

Ο Παναγιώτης, όμως, όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά επέστρεψε στα παρκέ -απέναντι στον Ηλυσιακό (μετά από σχεδόν 14 μήνες)- με την ευχή -από όλο τον κόσμο- να μην ξαναμπεί στα πιτς. Το ζητούμενο πλέον για την ομαλή και πλήρη επιστροφή του στην μπασκετική πραγματικότητα είναι να νικήσει τους όποιους φόβους έχει, φόβους δικαιολογημένους, αφού οι περιπέτειες του μάλλον δεν έχουν προηγούμενο. Όσο πιο γρήγορα το καταφέρει, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ίδιο και την ομάδα του, η οποία στην πιο κρίσιμη φάση της χρονιάς προσθέτει ένα ακόμη πολύτιμο όπλο στην φαρέτρα της. Είπαμε και παραπάνω: ο Βασιλόπουλος δεν είναι μέσα στους καλύτερους Έλληνες μπασκεμπολίστες. Θα μπορούσε να είναι αν δεν του προέκυπταν τόσα προβλήματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι ανήκει στην αφρόκρεμα της χρυσής γενιάς του 84' και 85', που περιλαμβάνει εκτός των άλλων τους Περπέρογλου, Σχορτσανίτη, Βασιλειάδη, Βουγιούκα και Πρίντεζη.

Παραμένει, όμως, ο διεθνής φόργουορντ ένας παίκτης, που μπορεί να δώσει καίριες λύσεις στον Ντούσαν Ίβκοβιτς, πάνω από όλα υπό την έννοια ότι μπορεί να μαρκάρει σε τέσσερις θέσεις. Ειδικά στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, δίνει στον προπονητή του έναν ακόμη αθλητικό παίκτη, μία ακόμη πολύ καλή λύση -προστιθέμενη σε αυτή του Μάντζαρη- για το μαρκάρισμα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Είναι κάτι, που έχουμε δει κατά το παρελθόν με πιο πρόσφατο παράδειγμα το πρώτο ματς του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού. Στις αρχές, δηλαδή, της περυσινής σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός είχε αλώσει το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων με τον Βασιλόπουλο να κάνει καλή δουλειά πάνω στον Μήτσο.

Για τον Βασιλόπουλο θα μπορούμε να πούμε περισσότερα, όταν θα έχει κάποια παραπάνω παιχνίδια στα πόδια του. Για την ομάδα του, τον Ολυμπιακό, η πορεία μέχρι στιγμής θα ήταν τέλεια, αν δεν είχε χαθεί στις λεπτομέρειες το Κύπελλο. Η εξέλιξη του συνόλου, που έχει φτιάξει ο Ίβκοβιτς, κρίνεται εξαιρετική, ο κόσμος επέστρεψε στο γήπεδο, αλλά θα είναι ευχαριστημένος, μόνο αν κατακτηθεί κάποιος τίτλος. Αυτό, που λέγεται «ότι και τίποτα να μην πάρει αυτή η ομάδα, δεν έγινε κάτι, φθάνει, που έχει πιτσιρικάδες και παλεύει» δεν το πιστεύουμε. Ο Ολυμπιακός, όπως και ο Παναθηναϊκός, είναι ευχαριστημένος μόνο με κούπες. Η ιστορία αυτό έχει δείξει και δύσκολα αλλάζει.

ΠΗΓΗ: Sday.gr