Στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός χάσει το ματς. Εκεί θα φανεί πόση διάθεση έχουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού να αντιμετωπίσουν την απώλεια σαν γιορτή, αφού στις ήττες και όχι στις νίκες φαίνεται η αυτοσυγκράτηση των οπαδών.

Ιδιαίτερα όταν οι οπαδοί και οι διοικήσεις είναι πεινασμένοι για επιτυχίες. Αλλο ο περσινός τελικός που για την ΑΕΚ ήταν μεγάλη ιστορία και έτσι προβλήθηκε και από τη διοίκησή της, αφού ο Αδαμίδης ό,τι και να έλεγε πρόσθετε ότι πήρε και το Κύπελλο και άλλο για τον Ολυμπιακό που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πρωτάθλημα. Καλό είναι βέβαια και το Κύπελλο, αλλά το πρωτάθλημα είναι αυτό που μετράει και φαίνεται από το γεγονός ότι στα εννέα πέτρινα χρόνια ο Ολυμπιακός είχε πάρει Κύπελλο, αλλά και πάλι πέτρινα λογαριάζονται. Τέλος το θέμα με τον τελικό δεν είναι να μη γίνουν επεισόδια, αλλά να παιχτεί και μπάλα. Με τον καιρό πάει να γίνει η αποφυγή των επεισοδίων αυτοσκοπός και να ζητάνε από τους θεατές να πανηγυρίζουν όταν δεν έχει επεισόδια.

Το ζητούμενο, όμως, είναι ο κόσμος να δει μπάλα, όπως στον τελικό του 2009, το 4-4 ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ που είναι από τα καλύτερα ματς που έχουν γίνει στην ιστορία του
ελληνικού ποδοσφαίρου. Και για να παιχτεί μπάλα χρειάζεται να βάλουν το χεράκι τους οι δύο προπονητές. Χωρίς βέβαια να απαιτείται από τον Γιώργο Δώνη να αμολύσει τους παίκτες του μπροστά αλλά και χωρίς να τους κλείσει στο ταμπούρι λόγω της σημασίας του αγώνα. Οσο για τον Βαλβέρδε είναι δεδομένο ότι θα ακολουθήσει τη μόνιμη τακτική του. Πρέσινγκ στην αντίπαλη περιοχή και αν το ματς είναι πάνω από το 2-0 η επίθεση να συνεχίζεται, αν είναι από 2-0 και κάτω αλλαγή τον δεξί επιθετικό με έναν αμυντικό, ένα αμυντικό χαφ και υπομονή μέχρι το σφύριγμα της λήξης.

Οι ομάδες αποκτούν χαρακτήρα όταν διατηρούν για μερικές σεζόν τον ίδιο προπονητή. Ισχύει για τον Βαλβέρδε και τον Δώνη και θα ισχύει και για τον Ουζουνίδη αν μείνει και την επόμενη σεζόν στην Ξάνθη. Με το θέμα να μην είναι μόνο ο χαρακτήρας μιας ομάδας, αλλά και τι χαρακτήρας είναι αυτός. Ο Ουζουνίδης την εφετινή σεζόν όχι μόνο ανανέωσε την Ξάνθη προσθέτοντας και καθιερώνοντας παίκτες όπως ο Μάνταλος, ο Κομεσίδης, ο Βλαχοδήμος, ο Βασιλακάκης και ο Μπέρτος, αλλά έφτιαξε μια ομάδα που παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Αν κινδύνευσε στον δεύτερο γύρο είναι χαρακτηριστικό των κανούργιων ομάδων να ξεφουσκώνουν στο δεύτερο κομμάτι των πρωταθλημάτων και στο φινάλε στο εφετινό πρωτάθλημα πόσες ήταν οι ομάδες που δεν κινδύνεψαν; Εξι; Επτά; Γιατί στον πρώτο γύρο και ο Αστέρας και ο Αρης έκαναν πορείες στο δεύτερο κομμάτι του βαθμολογικού πίνακα.

Ο ρεαλισμoς, λοιπόν, είναι το παν και ο Πανόπουλος πρέπει να σκεφτεί ρεαλιστικά αν κάποιος άλλος προπονητής θα του πάει καλύτερα την ομάδα, ιδιαίτερα τώρα που ο Ουζουνίδης την έχει ρολάρει. Στον ΟΦΗ ακόμα πιο δύσκολες αποφάσεις πρέπει να παρθούν από την επόμενη διοίκηση, που θα πρέπει να φτιάξει καινούργια ομάδα με πιθανότατα καινούργιο προπονητή.

Εννοια πολιτικά ανύπαρκτη...

H υπόθεση με την έκδοση του Μάκη Ψωμιάδη τράβηξε επειδή τα υπουργεία Δικαιοσύνης της Αθήνας και των Σκοπίων δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για ποια χώρα μιλάγαμε. Εμείς τη λέγαμε FYROM, εκείνοι Macedonia και αμφότεροι αγνοούσαμε την πραγματικότητα. Οτι ένα κράτος λέγεται όπως έχει αποφασίσει ο κόσμος να το ονομάζει και να προσπαθούμε να μείνουμε στο «FYROM» που είναι τα αρχικά του Former Yugoslavian Republic of Macedonia είναι σαν οι Τούρκοι να αποδεχόντουσαν το AEK με αρχικά, αλλά να κολλάγανε στο Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως. Και τέλος πάντων με το φτωχό μου το μυαλό λέω ότι καιρός είναι να σταματήσουμε να βάζουμε τον τύπο πάνω από την ουσία, μια κατάρα που έχει δημιουργήσει περισσότερες εθνικές αγελάδες από τις ιερές αγελάδες του Βαρνάσι.

Ολα όμως αλλάζουν και μπορεί να λένε ότι πολλά από αυτά που γίνονται σήμερα είναι προεκλογικά, αλλά στο παρελθόν θα ήταν αδύνατον και να τα φανταστούμε. Οπως ότι θα ήταν δυνατόν να συλληφθεί ο Γιώργος Κουρής για χρέη στο Δημόσιο. Πριν από 25 χρόνια ο Κουρής ήταν το ίδιο το Δημόσιο και χθες όχι μόνο τον συλλάβανε αλλά του φόρεσαν και χειροπέδες, που ο Κουρής είχε τη μαγκιά να δείξει βγάζοντας τα χέρια από το παράθυρο του περιπολικού. Χωρίς να προσπαθεί να τις κρύψει κάτω από το σακάκι, σαν να είναι μάγος και να ετοιμάζεται να βγάλει περιστέρι.

Με την ιστορία της σύλληψης του Κουρή θυμήθηκα το 1992 που έξι διευθυντές εφημερίδων είχαν επιδιώξει τη σύλληψή τους για να διαμαρτυρηθούν για τον «τρομονόμο» του Μητσοτάκη. Με τους αυριανιστές να πηγαίνουν για συμπαράσταση έξω από τον Κορυδαλλό και το υπουργείο Δικαιοσύνης σχεδόν να τους παρακαλάει να βγουν από τη φυλακή.

Σήμερα οι παλιοί αυριανιστές, όσοι ζουν δηλαδή, γιαουρτώνουν τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ. Οπως στο παρελθόν υπεράσπιζαν τους πασοκτζήδες όταν μπορούσαν να τους δίνουν επιδόματα ότι είναι τυφλοί και συντάξεις στα 40, σήμερα τους γιαουρτώνουν επειδή δεν μπορούν, δίνοντας πολιτικό νόημα στο γιαούρτωμα σαν αντιμνημονιακοί. Μια πολιτικά ανύπαρκτη έννοια, αφού όπως λογικά είπε ο Ηλίας Μόσιαλος αν το αντιμνημονιακός είναι πολιτική θέση, τότε ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι καμμένοι Ελληνες και ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στην ίδια παράταξη.

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες Ατρόμητος LIFE Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός