Θα αρρωστήσει κι ο καλός Πεπ;

Η Μπαρτσελόνα κουράστηκε από τα πολλά ματς κι έκανε ένα μάλλον κακό προγραμματισμό, αφού χρειαζόταν να αντικαταστήσει τον Μιλίτο (με ένα καινούργιο στόπερ) και δεν το έκανε, κι έπρεπε να πάρει ένα κυνηγό όταν έχασε τον Μπόγιαν, και κυρίως όταν τραυματίστηκαν μέσα στη σεζόν ο χρήσιμος Αφελάι και ο πολύτιμος Βίγια. Λίγο η ατυχία, λίγο το μικρό ρόστερ και την έπαθε: της έχει ξανασυμβεί. Το ότι ο Γκουαρντιόλα χρησιμοποίησε σε κρίσιμα ματς νεοσσούς όπως ο Τέγιο, ο Αλκάντρα ή ο Τιάγκο δεν είναι πρόβλημα: αυτές οι επιλογές είναι συμβατές με το σχέδιό της, που προβλέπει αξιοποίηση των ακαδημιών –μην ξεχνάτε πως για να βγει ο Μέσι, η Μπάρτσα πέταξε δύο πρωταθλήματα! Το μόνο σοβαρό πρόβλημα είναι να αποδειχτεί επηρμένος και αλαζόνας ο καλός Γκουαρντιόλα: αυτό ναι, θα ήταν πρόβλημα.

Αρρώστια
Σας έχω ξαναγράψει ότι υπάρχει μια αρρώστια που προσβάλλει κάθε επιτυχημένο προπονητή που έφτιαξε μια μεγάλη ποδοσφαιρική μηχανή: ο Κόβατς, ο Σάκι, ο Κρόιφ, ο Λίπι, ο Φαν Χάαλ και πολλοί πολλοί άλλοι που πέτυχαν σημαντικά πράγματα στον δικό τους ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο πίστεψαν κάποια στιγμή πως η συνταγή τους, δηλαδή το σχήμα, είναι σημαντικότερη από τους παίκτες, δηλαδή τους αληθινούς πρωταγωνιστές. Ο Πεπ έβλεπε την ομάδα του να ρολάρει τόσο πολύ, ώστε μπορεί και να έχει πιστέψει πως το μυστικό της επιτυχίας είναι αυτός και μόνο. Αυτό μου 'χει κολλήσει αρχικά βλέποντας το «clasico» του Σαββάτου και στη συνέχεια την Τρίτη παρακολουθώντας την Μπάρτσα να τρακάρει στον τοίχο της Τσέλσι.

Δάσκαλος
Επαιξε 3-4-3 η Μπάρτσα; Αμ δε! Αν το έκανε, πίσω από τους δύο ακραίους της επίθεσης (τον Τιάγκο και τον Σάντσεθ την Τρίτη ή τον Τέγιο και τον Ντάνι Αλβες το Σάββατο) θα υπήρχαν δύο ακραίοι χαφ: δεν υπήρχε κανείς. Τι έπαιξε η Μπάρτσα; Τρεις πίσω και δύο ας πούμε κόφτες-οργανωτές (Μπουσκέτς - Αλκάντρα το Σάββατο, Μπουσκέτς - Τσάβι την Τρίτη). Από εκεί κι έπειτα «δύο δημιουργοί-κρυφοί φορ» (Ινιέστα - Τσάβι το Σάββατο, Ινιέστα - Τσεσκ με την Τσέλσι) και τρεις κυνηγοί, δηλαδή ο Μέσι και δύο ακραίοι. Πώς λέγεται αυτό; Νομίζω W.M., και το έπαιζαν οι ομάδες το 1950 και ο Κρόιφ όταν δέχτηκε τα τέσσερα γκολ από τη Μίλαν στον τελικό της Αθήνας το 1994. Ο Κρόιφ, ο δάσκαλος του Γκουαρντιόλα.

Συναρπαστικά
Ομολογώ ότι οι αναβιώσεις ξεχασμένων συστημάτων είναι συναρπαστικές ιστορίες –πλην όμως αν κάτι το έχουμε αφήσει για πενήντα χρόνια στην άκρη κάποιος λόγος θα υπάρχει! Αν ξαναδείτε τις φάσεις του γκολ που πέτυχε ο Ρονάλντο το Σάββατο και ο Ραμίρεζ την Τρίτη, θα δείτε δύο ίδια στη δυναμική τους γκολ: μπαλιά από ανενόχλητο ακραίο (στην περίσταση) χαφ (τον Οζίλ το Σάββατο, τον Λάμπαρντ την Τρίτη) στον παίκτη που κάνει κίνηση στην άδεια (λόγω έλλειψης αμυντικών) ζώνη. Πότε μια ομάδα επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη στην αμυντική τοποθέτηση; Οταν μαθαίνει κάτι καινούργιο και δεν έχει συνοχή. Η Μπάρτσα δεν είχε κάτι καινούργιο να μάθει –μια χαρά ήταν. Αν ο κόουτς αρχίσει τις πρωτοτυπίες, τότε και μόνο μπορεί να τη χάσουμε.

Πρωτοτυπία
Θα τη χάσουμε; Ανησυχώ, αλλά δεν το πιστεύω. Κυρίως γιατί ο Γκουαρντιόλα σε μια πρωτοτυπία που έμοιαζε υπερβολή το 2010 έχτισε δύο χρόνια θριάμβων το 2011 και φέτος. Τότε ο Πεπ πήρε τον καλύτερο ακραίο της γης, δηλαδή τον Λίο Μέσι, και τον μετέτρεψε σε ντεμί επιθετικό. Ο μικρός δεν ήξερε τη θέση, ο Μουρίνιο τον παγίδευσε στα ματς της Ιντερ με την Μπάρτσα και οι Καταλανοί είδαν καθισμένοι σπίτι τον Πορτογάλο να σηκώνει το τρόπαιο χάνοντας την ηδονή της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ στο «Μπερναμπέου». Ενα χρόνο μετά, όταν η Μπάρτσα θριάμβευσε στο «Γουέμπλεϊ», ο παράξενος ρόλος του Μέσι αποδείχτηκε το μυστικό της επιτυχίας.

Εξέλιξη
Ο καλός Πεπ έχει ιδέες, γιατί είχε και μεγάλους δασκάλους. Ελπίζω να καταλαβαίνει τη διαφορά της πρωτότυπης ιδέας από την ιδεοληψία. Η πρώτη θα τον οδηγήσει να ξαναφτιάξει κάτι σπουδαίο, η δεύτερη θα τον καταστρέψει. Υπομονή και θα δούμε την εξέλιξη της ιστορίας: είναι άλλωστε θεαματική και καθόλου προβλέψιμη...

Προσεχώς λύση
Με ρωτάτε τι κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος και τι προσπαθεί. Η απάντηση είναι απλή: προσπαθεί να σώσει τον Παναθηναϊκό. Λέει ότι έχει ένα σχέδιο για δημιουργία εταιρείας λαϊκής βάσης και λέει ότι θα λύσει τον γόρδιο δεσμό του γηπέδου στον Βοτανικό –εννοώντας ότι η καταγγελία της σύμβασης με τον δήμο αρκεί για να φύγει από την πλάτη της μελλοντικής διοίκησης του ΠΑΟ το κόστος του έργου. Οι προθέσεις μοιάζουν καλές, αλλά για την έκβαση της ιστορίας έχω αμφιβολίες. Τι προβλέπω; Τα εξής απλά:

1) Ο Αλαφούζος θα συναντηθεί με τους οργανωμένους και θα τους εξηγήσει ότι θα στηρίξει επικοινωνιακά το εγχείρημα μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Αυτοί θα του παρέχουν συμπαράσταση, αρκεί να τους διαβεβαιώσει ότι όλα αυτά δεν είναι κάποιο κόλπο για να απελευθερωθεί ο Τζίγκερ από τις ευθύνες του.

2) Στη συνέχεια ο Αλαφούζος θα πάει στον Γιάννη Βαρδινογιάννη και θα του βάλει δύο όρους: α') να ορίσει μια διοίκηση –έστω τοποθετώντας πρόσωπα που αυτός θα του υποδείξει– και β') να δεσμευτεί ότι θα αναλάβει τις δικαστικές διαμάχες της ΓΗΠΕΛ, της ΠΑΕ και του Ερασιτέχνη με τον δήμο, τον Βωβό και τον Ακτορα. Αν αυτά τα δεχτεί ο Βαρδινογιάννης, ο ΠΑΟ θα αποκτήσει διοίκηση και θα παίξει στην Ευρώπη. Αν δεν τα δεχτεί, ο Παναθηναϊκός πάει για πτώχευση.

Θα τα δεχτεί ο Τζίγκερ; Σήμερα όλοι σχεδόν λένε όχι, αφού πάνω-κάτω τα ίδια του ζητάει και ο Βγενόπουλος κι αρνείται. Προσέξτε όμως μια λεπτομέρεια: τα ματς κεκλεισμένων των θυρών στο ΟΑΚΑ τελείωσαν και στα play offs επιστρέφει στο γήπεδο ο κόσμος με νέα συνθήματα και πολλή όρεξη να τα τραγουδήσει. Ο Γιάννης και οι συνεργάτες του μπορεί να τ' αντέξουν. Γονείς, ξαδέρφια, θείοι κι αδερφοί πολύ αμφιβάλλω...

Ολιγάρχες
Θα μπει η Gazprom χορηγός σε ελληνική ομάδα; Μπορεί, αλλά προηγουμένως πρέπει να ρθει στην Ελλάδα κι αυτό δεν είναι κι εύκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από τους Ρώσους για το φυσικό αέριο ενδιαφέρονται οι Ελληνες ολιγάρχες, που λέει και το ΚΚΕ. Πάντως πριν από τέσσερα (ή τρία;) χρόνια τους είχε ζητήσει χορηγική συνεργασία στην ΑΕΛ ο Κώστας Πηλαδάκης, που κρυφά είχε ταξιδέψει στη Ρωσία. Τον υποδέχτηκαν, τον άκουσαν, του είπαν ότι θα απαντήσουν. Περιμένει ακόμα...

ΠΗΓΗ: Sportday