Τα αποτελέσματα των εκλογών περιμένουν κάποιοι επιχειρηματίες που έχουν διάθεση να συμμετέχουν στο εγχείρημα του Γιάννη Αλαφούζου. Το ίδιο λένε και φίλοι του Ντέμη Νικολαΐδη –το ίδιο πιστεύουν και στον ΠΑΟΚ: «Tη Δευτέρα που θα έχει κάπως ξεκαθαρίσει το σκηνικό, θα δούμε τις προθέσεις του Ιβάν Σαββίδη, του Γιάννη Καμπάνη και οποιουδήποτε άλλου». Θεωρητικά όλα αυτά στέκουν: σίγουρα κάποιοι επιχειρηματίες θα περιμένουν να δουν αν τη Δευτέρα θα υπάρχει μια Ελλάδα στην οποία θα μπορεί κανείς όχι απλά να επενδύσει, όσο να ασκήσει κάποιου τύπου επιχειρηματικότητα. Ομως αυτά για το ποδόσφαιρο είναι νομίζω θεωρίες: τα προβλήματα των ΠΑΕ δεν θα τα λύσει καμία κυβέρνηση.

Τύχες

Οποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση, όποιος θέλει να αναλάβει τις τύχες μιας ΠΑΕ, έχει δυο μεγάλα αγκάθια: τον βραχνά των χρεών που αφήνει πίσω της η «φούσκα» (δηλαδή το υπερβολικό και άκριτο μπόλιασμα της ελληνικής κοινωνίας με δανεικά) και φυσικά το υψηλό ακόμα κόστος συντήρησης των ομάδων. Η ΑΕΚ π.χ. χρειάζεται περίπου 700 χιλιάδες ευρώ το μήνα για παλιά χρέη. Το 2008, λίγο πριν φύγει ο Νικολαΐδης, είχα γράψει ότι χρειάζονταν (τότε) περίπου 350 χιλιάδες και πως το ακριβότερο συμβόλαιό της είναι το χρέος: θυμάμαι ότι και φίλοι που ήταν στη διοίκηση του Ντέμη μου έλεγαν ότι κινδυνολογώ και ότι το χρέος είναι διαχείρισιμο. Τρία χρόνια αργότερα το χρέος διπλασιάστηκε, γιατί η ΑΕΚ συνέχισε να είναι ελλειμματική: προφανώς μια ομάδα σαν την ΑΕΚ δεν μπορεί να δίνει συμβόλαιο 1 εκατ. ευρώ σε προπονητή (όπως έκανε με τον Χιμένεθ…), αλλά όταν χάνεται το μέτρο, χάνεται σε κάθε επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ επίσης ζει χρόνια τώρα έχοντας κρύψει το χρέος του στο Δημόσιο με προσφυγές στα οικονομικά δικαστήρια: φοβάμαι πως το μόνο που θα καταφέρει είναι να βρεθεί υποχρεωμένος να καταβάλει και προσαυξήσεις. Λεφτά ψάχνουν σήμερα όλοι: ο Αρης μόνος χρειάζεται γύρω στα 6 εκατ. ευρώ. Θα τα βρουν μετά τις εκλογές; Δύσκολα.

Εκλογές

Τι άλλο περιμένουν οι ΠΑΕ μετά τις εκλογές; Η μαγική λέξη είναι «ρυθμίσεις». Αυτό που λένε όλοι μεταξύ τους (και συμφωνούν μεταξύ τους) είναι ότι το κράτος δεν πρόκειται ν' αφήσει το ποδόσφαιρο να διαλυθεί και ότι μετά τις εκλογές θα γίνει κάποιος ειδικός νόμος που θα επιτρέπει να πληρωθούν χρέη μέσω δεκάδων δόσεων. Εδώ υπάρχουν άλλα προβλήματα. Πρώτον τα χρέη των ΠΑΕ δεν είναι ομοιόμορφα: άλλοι χρωστάνε σε παίκτες και προπονητές, άλλοι σε προμηθευτές, άλλοι στο ΙΚΑ και την Εφορία και άλλοι σε Τράπεζες, όπως π.χ. ο Παναθηναϊκός που έχει ως προτεραιότητα την εξόφληση του δανείου στην Πειραιώς. Τα χρέη προς το κράτος είναι λιγότερα από τα προηγούμενα χρόνια, αφού χάρη στην UEFA και την εφαρμογή του συστήματος αδειοδότησης όλοι κάτι πληρώνουν στην Εφορία για να πάρουν άδεια. Και να θέλει ωστόσο το κράτος αυτά να τα ρυθμίσει (όπως οι ΠΑΕ επιθυμούν) πάλι του είναι δύσκολο γιατί το επάρατο μνημόνιο λέει πως οι δόσεις δεν μπορεί να είναι περισσότερες από δώδεκα. Αν πάλι κερδίσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις και πάμε για κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και όποιου άλλου επιθυμεί, πάλι δεν τις βλέπω καλά τις ΠΑΕ: αν δεν κάνω λάθος, ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και σίγουρα δεν θέλει να διευκολύνει εταιρείες.

Αντίληψη

Πολύ φοβάμαι ωστόσο ότι και να διευκολύνονταν οι εταιρείες δεν θα κάναμε τίποτα. Ο Βενιζέλος, που αγαπάει τις ρυθμίσεις όσο και τις επιτροπές, το 2004 απάλλαξε με ένα απίστευτο νόμο τις μισές ομάδες της Ελλάδος από τα χρέη: έγιναν ο Νέος Πανιώνιος, η Νέα Καβάλα, η Νέα Λάρισα κ.λπ. Σβήστηκαν επίσης τα χρέη του μπασκετικού Αρη και του μπασκετικού ΠΑΟΚ. Ε, λοιπόν επτά μόλις χρόνια αργότερα όλοι αυτοί χρωστάνε τα ίδια και ίσως και περισσότερα! Γιατί; Γιατί η αντίληψη της σπατάλης δεν άλλαξε: οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι.

Καλοφάγωτα

Θα αλλάξουν οι αντιλήψεις μετά τις εκλογές; Απίθανο! Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ο νικητής είναι γνωστός: ο λαϊκισμός πάλι θριάμβευσε. Θα αλλάξουν απλώς οι εκπρόσωποί του και θα μπουν καινούργια παιδιά στα κοινοβουλευτικά μεροκάματα. Καλοφάγωτα…

Συνθήκες

Στα διάφορα απότοκα της κρίσης ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης χθες πρόσθεσε άλλο ένα. Οταν οι ρεπόρτερ τον ρώτησαν ποιος θα είναι ο νέος προπονητής, αν θα είναι «όνομα» κ.λπ., ο Μαρινάκης απάντησε ότι δεν είναι και τόσο δεδομένο ότι ξένοι προπονητές θέλουν να 'ρθουν στην Ελλάδα όταν διαβάζουν ότι η χώρα τελεί υπό πτώχευση. «Δεν είναι μόνο η ομάδα και οι φιλοδοξίες της αυτό που ενδιαφέρει έναν προπονητή, είναι και οι συνθήκες της χώρας στην οποία δουλεύει, κάτι που τον προβληματίζει και παίζει ρόλο».

Αυτό που είπε ο Μαρινάκης αυτόματα σημαίνει και κάτι άλλο: όλοι όσοι προ τριετίας αντιμετώπιζαν την Ελλάδα ως πιθανό προορισμό, σήμερα είναι ιδιαίτερα διστακτικοί να 'ρθουν εδώ. Δηλαδή, για να το πω κάπως διαφορετικά, για να δεχτούν να 'ρθούν πρέπει να πάρουν περισσότερα χρήματα και πρέπει αυτά να είναι και εγγυημένα! Παραδόξως οι ελληνικές ομάδες που έχουν κάποια χρήματα (όσες έχουν…) πρέπει να δίνουν περισσότερα για να πείσουν προπονητές και παίκτες να τους εμπιστευθούν, μολονότι γνωρίζουν ότι τα έσοδά τους εξαιτίας της κρίσης μπορεί να είναι και λιγότερα: μιλάμε για πραγματικό φαύλο κύκλο.

ΧρειαζΟμαστε περισσότερους Ελληνες ποδοσφαιριστές και καλύτερους Ελληνες προπονητές. Οι ομάδες πρέπει να ξαναδούν τις υποδομές, πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψουν σοβαρότερα τα τμήματα Νέων και Παίδων και από την άλλη και η ΕΠΟ πρέπει να ασχοληθεί ακόμα πιο πολύ με το ζήτημα της επιμόρφωσης των προπονητών. Επιμόρφωση δεν σημαίνει μόνο σεμινάρια και ημερίδες για το UEFA pro: χρειάζεται να αρχίσουν να δουλεύουν περισσότερο και στις ειδικότητες. Ο Μαρινάκης είπε ότι δύσκολα θα έπαιρνε στον Ολυμπιακό Ελληνα προπονητή. Το χειρότερο είναι ότι κανονικά θα 'πρεπε να πάρει ξένο και για την ομάδα των Νέων…

Ζόρια

Τι λένε οι εκτιμήσεις των κομμάτων για τους πρώην αθλητές, προπονητές, διαιτητές που πολιτεύονται; Παλεύει στον Πειραιά ο Τάσος Μητρόπουλος. Βγαίνει στη Σαλονίκη ο Ιωαννίδης, αν και με πτώση. Δυσκολεύει πολύ η επανεκλογή του Ανατολάκη. Θα δώσει μάχη ο Παταβούκας στα Τρίκαλα. Πάει καλά ο Περικλής Βασιλάκης, αλλά και ο Βασίλης Νικάκης. Είναι μικρές οι πιθανότητες να δούμε βουλευτές τον Τσαλουχίδη και τον Γιάννη Γούναρη. Πιο ψύχραιμος όλων ο μεγάλος Ντανιέλ Μπατίστα. «Πώς πάει ο προεκλογικός αγώνας;» τον ρώτησα. «Καλά, αλλά δεν τραβάμε και κάνα ζόρι» μου απάντησε….

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS