Λογική

Ξέρετε πως ποτέ δεν πίστεψα ότι τις ομάδες τις φτιάχνουν τα μπάτζετ -έχω συχνά τσακωθεί με πολλούς φίλους που πρεσβεύουν το αντίθετο. Ομως όσο κόντρα στη λογική των σπορ είναι αυτό, άλλο τόσο κουτό είναι και να λες ότι μια ομάδα έγινε καλύτερη γιατί έριξε τα κόστη της και περιόρισε τις σπατάλες. Η αύξηση και το κόψιμο του μπάτζετ μπορεί να αφορούν λογιστές, οικονομικούς διευθυντές και ιδιοκτήτες που εν τέλει ποικιλοτρόπως πληρώνουν. Ομως οι αθλητικές αξίες είναι κάτι άλλο. Σε τελική ανάλυση, ρίχνοντας μια ματιά στο τι ξοδεύει και φέτος ο «Ολυμπιακός του σφικτού μπάτζετ», θα διαπιστώσετε ότι παραμένει ακριβός κι ακόμα ελαφρώς σπάταλος: έχει κι άλλο λίπος να κάψει. Η δε απόκτηση του Ντόρσεϊ και του Λο, μεσούσης της περιόδου, μαρτυρά πως, παρά τη μείωση του μπάτζετ, πρόνοια διοικητική υπήρξε, και μάλιστα σοβαρή. Την ομάδα κοίταζαν οι Αγγελόπουλοι, όχι τον ισολογισμό.

Τρόπος

Τι μαρτυρά αυτή η επιτυχία; Δυο πράγματα. Το πρώτο ότι μια ομάδα για να προκόψει, χρειάζεται ένα καλό σχέδιο. Αυτό που εξ αποστάσεως καταλαβαίνω εγώ είναι ότι στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού, όταν μειώθηκαν τα χρήματα, έγινε προσεκτικότερη διαχείριση και μεγαλύτερη επένδυση στη γνώση. Τα προηγούμενα χρόνια Αμερικανοί όπως ο Χάινς, ο Ντόρσεϊ και ο Λο δεν θα έρχονταν στον Ολυμπιακό, γιατί είναι φθηνοί παίκτες. Επίσης ο Πρίντεζης και ο Παπανικολάου δεν θα έπαιρναν πρωτοβουλίες, γιατί θα το έκαναν κάποιοι ακριβότεροι που θα έπαιζαν στις θέσεις τους κι ο Σλούκας με τον Μάντζαρη θα ήταν ακόμα ρεζέρβες του υπερτιμημένου Τεόντοσιτς και του ξεζουμισμένου Παπαλουκά, τα συμβόλαια των οποίων οι μικροί ονειρεύονται. Φέτος μπορεί τα υλικά να ήταν πιο φθηνά, όμως υπήρχαν σχέδιο, δουλειά και κοινή προσπάθεια. Η αξιοποίηση π.χ. των μικρών είναι από μόνη της ένας προσανατολισμός που άλλα χρόνια δεν υπήρχε: η ιστορία αποδεικνύει ότι έγινε από τους κατάλληλους ανθρώπους.

Ανθρωποι

Οι άνθρωποι παραμένουν στα σπορ πολύ σημαντικότεροι από το χρήμα. Οταν ακούω ότι του χρόνου η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ ή ο ΠΑΟΚ θα στηριχθούν στο ποδόσφαιρο σε νέα παιδιά, δεν τρομάζω επειδή θα ρίξουν το κόστος τους, αλλά επειδή δεν μου προκύπτει ότι αυτοί που θα αναλάβουν το πρότζεκτ έχουν ικανότητες για να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά: αν υπήρχαν εκεί οι απαραίτητοι Ιβκοβιτς, όλα θα ήταν απλούστερα. Αν δεν βρεθούν, το αν μια ομάδα θα έχει νέους ή παλιούς μικρή σημασία έχει.

Στόχος

Το δεύτερο μάθημα είναι ότι η ευρωπαϊκή διάκριση πρέπει να είναι πρώτος στόχος. Οι Αγγελόπουλοι δεν παράτησαν την Ευρωλίγκα για να ασχοληθούν με το πρωτάθλημα -δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο ποτέ. Ευρωπαϊκή διάκριση δεν σημαίνει κατάκτηση τροπαίου, αλλά αγωνιστική υπέρβαση: απόδειξη ότι μπορείς να συναγωνίζεσαι αποδεδειγμένα καλούς. Οταν το καταφέρνεις, ο κόσμος αναγνωρίζει την προσπάθεια και σου συμπαραστέκεται, όταν δεν το κάνεις, σε εγκαταλείπει. Οι νίκες με τον Παναιτωλικό και τη Δόξα Δράμας (αν υπάρχουν…) δεν δημιουργούν ενθουσιασμό -υποχρέωση είναι.

Συλλογές

Ο Παναθηναϊκός είχε κάποτε μια δυνατή στην Ευρώπη ομάδα και τη διέλυσε γιατί δεν τα κατάφερνε στο ελληνικό πρωτάθλημα: ο στόχος του έπρεπε να είναι η κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ -αυτό θα δημιουργούσε νέα δυναμική για τον σύλλογο, αλλά ποιος να το καταλάβει όταν η προτεραιότητα ήταν οι ισολογισμοί; Η ΑΕΚ ψάχνει δέκα εκατομμύρια ευρώ και μόνο τα τρία τελευταία χρόνια έχει πετάξει περισσότερα, γιατί σνομπάρει το Γιουρόπα Λιγκ κάνοντας συλλογές από ήττες. Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ έχει να κερδίσει το Ευρωπαϊκό από το 1997: σας διαβεβαιώνω ότι την Κυριακή το βράδυ το πρωτάθλημα δεν έλειψε από κανέναν οπαδό του…

Κουβέντες

Ποια είναι τα μηνύματα της Πόλης: α) χρειάζονται άνθρωποι με σχέδιο ικανοί να δουλέψουν με συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα β) η αληθινή επιτυχία είναι μόνο η ευρωπαϊκή διάκριση. Ολα τα άλλα για ψυχές, νικητές, μπάτζετ κ.λπ., μην τα λαμβάνετε υπόψη σας.

Πλέι οφ

O Παναθηναϊκός μπήκε με ένα τεράστιο αβαντάζ στα πλέι οφ και αυτό στο τέλος του μίνι πρωταθλήματος μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικό. Αν σήμερα κερδίσει τον αποδεκατισμένο Ατρόμητο στο Περιστέρι (πράγμα καθόλου εύκολο, αφού η ομάδα του Δώνη παρά την κούραση είναι πολύ ψυχωμένη), ο ΠΑΟ θα υποθηκεύσει την πρωτιά αφού θα την κρατάει στα χέρια του. Και φυσικά σε αυτή την περίπτωση οι φωνές του ΠΑΟΚ για τον μη καταλογισμό πέναλτι στην ανατροπή του Φωτάκη θα 'ναι ακόμα πιο πολλές, αφού η ήττα θα 'χει στοιχίσει μια πιθανή πρωτιά και μια συμμετοχή στον προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ωστόσο ακόμα κι αν οι διαμαρτυρίες είναι δίκαιες, η γκρίνια είναι άστοχη για ένα λόγο: γιατί ο ΠΑΟΚ δυστυχώς δεν σκέφτηκε πόσο σημαντικά είναι τα πλέι οφ στην κανονική περίοδο -πράγμα που όφειλε να κάνει. Ο ΠΑΟΚ πέταξε πολλούς βαθμούς στην Τούμπα στον δεύτερο γύρο και αντιμετώπισε με τεράστια ελαφρότητα το τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου, όταν και έχασε με 4-3 από τον αδιάφορο και σωσμένο Λεβαδειακό: θα αρκούσε να 'χε κερδίσει στη Λιβαδειά για να έχει σήμερα τον πρώτο λόγο για το εισιτήριο του προκριματικού.

Κάποιος θα αντιτείνει (και δικαίως) ότι αυτό δεν επιτρέπει στον Γιάχο να κάνει τέτοιου είδους λάθη: πολύ σωστά. Ομως τα λάθη των άλλων δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε: ο σκοπός είναι να μην κάνουμε εμείς λάθη. Ο ΠΑΟΚ, που ξέρει τις ιδιαιτερότητες των πλέι οφ και έχει δείξει σε αυτά σοβαρότητα και προσοχή, θα πρέπει να μάθει ότι δεν ξεκινάνε μετά το τέλος του πρωταθλήματος: η τελική κατάληξη διαμορφώνει τη βαθμολογία της εκκίνησης. Ισως κι αυτή του φινάλε τους…

Ως λαός έχουμε μια μοναδική ικανότητα να βγάζουμε λάθος συμπεράσματα κι αυτό το καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας τις αθλητικές εφημερίδες. Τα σπορ σε οδηγούν σε συμπεράσματα υποχρεωτικά, αφού ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια οπαδών και δημοσιογράφων είναι να ψάχνουν πάντα συνταγές επιτυχίας, οι οποίες μπορούν να επαναλαμβάνονται στο διηνεκές.

Μανέλ Κόντης

Φεύγει, λέει, ο Γιάννης ο Κόντης από τον Αρη την ώρα που εμφανίζεται πάλι ο Μανέλ Φερέρ: περίεργα πράγματα! Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Γιάνναρος με τον Μανέλ έχουν τσακωθεί για κάτι ή παρεξηγηθήκανε, πάλι δεν υπάρχει λογική: αν ο Ισπανός αποφάσισε να επιστρέψει, οι δυο τους θα τα βρίσκανε. Η σχέση άλλωστε είναι τόσο παλιά, ώστε κάποτε έλεγαν ότι δεν υπάρχει Φερέρ και ότι είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας του Κόντη, κάτι σαν το ισπανικό προσωνύμιό του...

ΠΗΓΗ: Sportday