«Σε πιάνει μια αηδία»

Αναλυτικά, ο Χρήστος Ζούπας μίλησε στον NovaΣΠΟΡ FM για:

-τον άθλο του 1968: «Δεν πιστεύαμε ότι αυτό το πράγματα θα μπορούσε να γίνει. Όταν βγήκαμε από την καταπακτή, μόλις είδαμε τη λαοθάλασσα τρομάξαμε και επιστρέψαμε. Πιάσαμε ο ένας τα χέρια του άλλου και λέγαμε ‘Δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να φύγουν λυπημένοι από το στάδιο’. Και υπήρχαν άλλοι 20.000 άνθρωποι έξω από το στάδιο. Η ΑΕΚ εκείνης της εποχής είχε άγνοια κινδύνου. Τέτοιο θάρρος και τέτοιο θράσος δεν υπήρχε ποτέ σε καμία ελληνική ομάδα. Παίζαμε με ομάδες-θρύλους, τις οποίες κερδίσαμε στο Ζαντάρ, στην Ιταλία, την Πολωνία… Ήμασταν Ελληνόπουλα, όχι σαν τα σημερινά μαμμόθρεφτα και τους ξένους».

-τον πρόωρα χαμένο Γεώργιο Μόσχο: «Ο Γιώργος Μόσχος ήταν η ψυχούλα της ομάδας μας τότε. Όσο μπόι τού έλειπε, τόση δύναμη έδινε στην ομάδα. Όταν έφυγε από κοντά μας το 1966, ένιωσα πως έπρεπε να πάρω εγώ αυτή την αποστολή στα χέρια μου. Ήταν μεγάλη καρδιά».

-την απογοήτευση του κόσμου της ΑΕΚ: «Πήρα ένα τηλεφώνημα πριν λίγο από έναν οπαδό της ΑΕΚ, ο οποίος καθόταν απέναντι στη μεγάλη φωτογραφία του κοσμοπλημμυρισμένου σταδίου και αναπολώντας όσα έγιναν τότε έκλαιγε για τη σημερινή κατάσταση της ΑΕΚ».

-την κατάσταση της υγείας του Γιώργου Αμερικάνου: «Ο Αμερικάνος είναι στο νοσοκομείο πάνω από δύο μήνες. Δεν μπορεί να συνέλθει, έχει υποστεί βαριά εγκεφαλικά και είναι σε κατάσταση θλιβερή. Με πιάνουν τα δάκρυα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πώς αυτός ο άνθρωπος θα έφτανε εδώ στο 2011. Δυστυχώς δεν μπορεί μετά τα εγκεφαλικά που υπέστη να περπατήσει ή να επικοινωνήσει».

-τη σημερινή κατάσταση του ελληνικού μπάσκετ: «Δεν μπορείς να κερδίζεις πρωταθλήματα Ευρώπης με τις μικρές εθνικές ομάδες και τα παιδιά αυτά να χάνονται. Δεν μπορείς να πληρώνεις του κόσμου τα λεφτά και να κάθονται τα ελληνόπουλα στους πάγκους και να ξύνονται. Δεν υπάρχει ένας στοιχειώδης σχεδιασμός από την Πολιτεία και την ομοσπονδία. Αλλά πώς να πάει μπροστά ένα άθλημα όταν 25 χρόνια είναι ο ίδιος πρόεδρος».

-την πτώση της ΑΕΚ: «Οι μεγάλες ομάδες χτίζονται σε διάρκεια. Ο Παναθηναϊκός μεγαλουργεί σήμερα γιατί έχει χτιστεί σε βάθος, με παίκτες και προπονητές που είναι χρόνια μαζί. Η ΑΕΚ ξεκίνησε το 1962, μεγαλούργησε το 1968 κι άρχισε να φυλλοροεί το 1972. Το 1974 που έφυγα εγώ η ΑΕΚ είχε αρχίσει να παραπατά. Για ένα διάστημα χάθηκε, ήρθε ένας άξιος και ικανός άνθρωπος, όπως ο κύριος Φιλίππου, ήρθαν σημαντικές επιτυχίες, αλλά πλέον έχουμε φτάσει στη σημερινή κατάντια».

-τη βία στα γήπεδα: «Πώς μπορείς να βλέπεις αυτούς με τις μαύρες κουκούλες να διαλύουν τον αθλητισμό; Αυτά τα πράγματα βλάπτουν τον υγιή φίλαθλο. Δυστυχώς είμαστε άνθρωποι χωρίς αθλητική αγωγή και γι’ αυτό χρειάζεται μία συνολική πολιτική. Ο αθλητισμός είναι μία διέξοδος για τα παιδιά μας. Αλίμονο στην κοινωνία που δεν έχει τέτοιες διεξόδους. Για να γίνουν αυτά τα πράγματα πρέπει να σταματήσει η οχλαγωγία. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να βάζει τα λεφτά του και αν του κάνουν κουμάντο οι κουκουλοφόροι. Στην εποχή του Νικολαΐδη έβαλα κι εγώ κάποια λεφτά κι έγινα μικρομέτοχος στην ΠΑΕ ΑΕΚ. Αλλά όταν βλέπεις αυτά τα πράγματα σε πιάνει μια αηδία και δεν ξαναπάς στο γήπεδο».