Νούμερο ένα ευχάριστο αυτής της Κυριακής, ότι υπήρξε νικητής στο ματς Εργοτέλη-Ηρακλή. Νούμερο δύο, η οριστική διάσωση του Πανιώνιου. Νούμερο τρία, η παλινόρθωση του, ενοχοποιημένου σαν λάιτ, Αρη.

Νούμερο-ένα ευχάριστο αυτής της Κυριακής, η νίκη του Εργοτέλη. Μάλλον, λανθασμένη διατύπωση. Πάμε ξανά. Νούμερο-ένα ευχάριστο αυτής της Κυριακής, ότι υπήρξε νικητής στο ματς Εργοτέλη-Ηρακλή. Οτι δεν έκατσε η πολυαναμενόμενη ισοπαλία.

Ευχάριστο, όχι για την καθαρότητα του ίματζ, δεν το πάμε τόσο μακρυά και τόσο ψηλά. Αλλά πάλι κάνει καλό, το ίδιο όσο και να είχε νικήσει ο Ηρακλής, στην "ατμόσφαιρα" του πρωταθλήματος.

Οι αγαθιάρηδες αξίζουν την ίδια τιμωρία, ένα κάποιον πόνο στην τσέπη τους, με τους εξ επαγγέλματος πονηρούς. Του ΟΠΑΠ, συμπεριλαμβανομένου. Που δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται εαυτόν σαν αγαθιάρη ή σαν εξ επαγγέλματος πονηρό, διαλέγει και παίρνει ελεύθερα, όμως είτε έτσι είτε αλλιώς (με το να θεωρήσει "δεδομένη" την ισοπαλία όσο... δεδομένες ήταν κι οι νίκες του Παναιτωλικού και του Αγροτικού Αστέρα στη Β' Εθνική) πρώτον, δυσφήμησε αυτό στο οποίο διαφημίζεται και, δεύτερον, έχασε και τα λεφτά των ανόητων που θα φόρτωναν, μαζικά, την ισοπαλία.

Νούμερο-δύο ευχάριστο, η οριστική διάσωση της Πανιωνάρας. Με καλή μπάλα, σχεδόν ξεχασμένη στη Νέα Σμύρνη καλή μπάλα, μέρος της οποίας "καλής μπάλας" είναι και η λύσσα για τη νίκη που οι παίκτες, στην Κέρκυρα πιο πολύ απ' όση και στο Καυτανζόγλειο, έβγαλαν.

Ο Τάκης Λεμονής έπιασε απ' το χέρι τον ημιθανή ναυαγό και, κόντρα σε κάθε αναποδιά ενδιάμεσα, εν τέλει τον πέρασε απέναντι. Αυτό που είπε ο υπέροχος Γιάννης Κοντοές, στη συνέντευξή του προ ημερών στη SportDay. Οτι ο κόουτς είναι για τους παίκτες "μάνα και πατέρας μαζί, παιδιών χωρισμένων γονιών".

Φαντάζει αρκετά, έως εντελώς, πρώιμο να πει από τώρα κανείς πώς θα είναι το ρόστερ, γενικότερα το προφίλ, του Πανιωνίου 2011-2012. Ο Κοντοές είναι ελεύθερος. Τον Σιόβα, εύκολα θα τον ζητήσουν. Τον Μάχο, επίσης. Ο Μήτρογλου και ο Γκαλίτσιος είναι στο χέρι του Ολυμπιακού. Ο Κουμόρτζι, άγνωστο τι θα βρέξει. Η μοναδική σταθερά, σημαντική σταθερά, είναι ο Λεμονής. Ενας επαγγελματίας, καλή εγγύηση για να παρουσιάσει ό,τι κι αν είναι αυτό που πρόκειται να παρουσιαστεί.

Νούμερο-τρία, η παλινόρθωση του, ενοχοποιημένου σαν λάιτ, Αρη. Η ανθεκτικότητα του οργανισμού-Αρης, ν' ανατρέπει συνεχώς αντίξοες συνθήκες πολέμου, την επιβεβαιώνει. Ο Χουάνμα, μ' ένα πέναλτι που έπιασε, ούτ' ο ίδιος... δεν ξέρει τι καταλύτης, για πόσα και πόσα πράγματα στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, υπήρξε. Και φτιάχνει, πάνω στην ώρα, τη μούρλια-συγκυρία του αγώνα που έρχεται την Κυριακή με τον, αποδεκατισμένο είν' η αλήθεια, Ολυμπιακό Βόλου. Επτά παίκτες ενδεκάδας, έξω. Εκεί, εάν ο Αρης νικήσει, έπειτα στον Ολυμπιακό Βόλου δεν θα φτάνει καν η ισοπαλία στο τελευταίο ματς, εντός έδρας, με τον Παναθηναϊκό. Κέντα.

Ο Αρης έχει μόνον ένα αίσθημα, να νιώθει. Τυχερός. Οχι ότι ο Ολυμπιακός Βόλου είναι άμαχος πληθυσμός, κάθε άλλο. Ομάδα που βάζει γκολ όπως ο Ολυμπιακός Βόλου, και δέχεται γκολ όπως ο Ολυμπιακός Βόλου, δεν είναι άμαχος πληθυσμός ποτέ. Η τύχη των Αρειανών είναι ότι έφτασαν, στο τέλος της ημέρας, το απαιτούμενο να είναι η μία αυτή νίκη. Στο, πάλι γεμάτο μετά την τιμωρία, σπίτι τους. Και με προπονητή, που τον αντίπαλο δεν τον ξέρει απλώς, τον έχει γεννήσει. Είναι η ύστατη ευκαιρία τους να επιστρέψουν του χρόνου, για να διεκδικήσουν το να ξαναζήσουν ό,τι έζησαν εφέτος, από Ιούλιο ως και Φεβρουάριο, στην Ευρώπη. Αμα δεν μπορούν, να κάνουν μία νίκη επί του Ολυμπιακού Βόλου στις δεδομένες συνθήκες, αυτονόητα δεν θα 'χουν ύστερα με κανένα να τα βάλουν. Αλλον, απ' τον εαυτό τους.

Πηγή: contra.gr
 

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS