"Στο σημείο μηδέν"

ΑΝ μιλάμε για γυναίκες, πράγματι το γούστο μετράει κι έχει και συνέχεια. Αν σε κάποιον αρέσουν οι ξανθιές, ξανθιά θα είναι και η επόμενη γκόμενά του, αν στραβώσει με τη νυν. Δεν είναι απόλυτο, αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Αν κάποιος γουστάρει τις αδύνατες, δύσκολα θα πάει με μια γεμάτη.

Πολύ περισσότερο με τα αυτοκίνητα. Αν κάποιος προτιμάει τα γρήγορα, γρήγορο θα είναι και το επόμενο αμάξι που θα πάρει. Αν μιλάμε όμως για προπονητές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πριν ακόμα πάρει τον Ολυμπιακό ο Μαρινάκης, έπινε νερό στο όνομα του Βαλβέρδε. Λογικό. Ο οπαδός πάντα θυμάται τον τελευταίο πετυχημένο προπονητή. Πολύ περισσότερο όταν την αμέσως επόμενη σεζόν έχει δει να κάθονται στον πάγκο της ομάδας του ο Κετσπάγια, ο Ζίκο και ο Μπάντοβιτς.

Ο Μαρινάκης θυμόταν τον Βαλβέρδε του νταμπλ του 2009 και γι' αυτό τον πήρε. Και δικαιώθηκε στο 100%. Η σχέση όμως του Βαλβέρδε του '08-'09 με τον Βαλβέρδε του '10-'11 είναι η μέρα με τη νύχτα. Αν κάποιος δει σε DVDs από δέκα παιχνίδια των δύο ομάδων, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορεί να πιστέψει ότι είχαν τον ίδιο προπονητή. Καμία σχέση η μία ομάδα με την άλλη.

Ο Νο 1 Ολυμπιακός του Βαλβέρδε ήταν μια ομάδα που έπαιζε το κλασικό 4-2-3-1. Με αμυντικά χαφ Πατσατζόγλου - Ντουντού, με δεκάρι τον Μπελούτσι, σέντερ φορ τον Ντιόγο, δεξιά τον Γκαλέτι και αριστερά τον Λέτο.

Ο Νο 2 Ολυμπιακός είναι εντελώς διαφορετικός. Ουσιαστικά με ένα αμυντικό χαφ κι αντί για δεκάρι τον Φούστερ να μαρκάρει ψηλά. Με όλη την ομάδα να πρεσάρει και χωρίς κυνηγό περιοχής. Εντελώς διαφορετική φιλοσοφία κι εντελώς διαφορετικό ποδόσφαιρο. Κάτι που για τα ελληνικά δεδομένα είναι πρωτόγνωρο. Πολύ περισσότερο όταν γίνεται από τον ίδιο προπονητή κι ύστερα μάλιστα από ένα χρόνο. Οχι σε βάθος πενταετίας. Και ξαφνικά ο Βαλβέρδε αρχίζει να κάνει στον Βαγγέλη τα ίδια που έκανε στον Σωκράτη.

«Δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει, θα μιλήσουμε όταν τελειώσει το πρωτάθλημα». Με άλλα λόγια, ήξεις αφήξεις, πασαλιψατέρ. Με σοβαρό πλέον το ενδεχόμενο ο Μαρινάκης να βγει στη γύρα για προπονητή. Οπερ σημαίνει ότι εκεί που είχε δεμένο το γάιδαρό του, πάει στο φτου κι από την αρχή. Στο σημείο μηδέν.

Δεν πρόκειται να γίνει ρίψασπις
ΜΙΚΡΟ διάλειμμα ολίγων λεπτών. Για να εξάρουμε τη σθεναρή στάση του Σταύρου Αδαμίδη (φωτό). Τα γεγονότα με την Οriginal που επέβαλε να πάει η αποστολή της ομάδας στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον Ατρόμητο με ταξί σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να κάμψουν το σθένος και τη μαχητικότητα του προέδρου. Και πολύ περισσότερο να τον οδηγήσουν σε βιαστικές αποφάσεις, όπως αυτήν της παραίτησης. Ο περήφανος Σταύρος Αδαμίδης δεν θα τους κάνει τη χάρη.

Θα μείνει πιστός στο καθήκον για να ολοκληρώσει το μεγάλο έργο του. Ούτε λυγίζει ούτε λιποψυχεί. Οπως ο Χιμένεθ λέει ότι είναι ο σύγχρονος Λεωνίδας, έτσι κι ο Αδαμίδης πιστός στο... ταν ή επί τας για το μεγαλείο της ΑΕΚ, δεν πρόκειται να γίνει ρίψασπις. Να την εγκαταλείψει και να επιστρέψει στη δικηγορία.

Η περιπέτεια μόλις αρχίζει
ΔΕΝ πρόκειται να το κάνει αυτό. Δεν πρόκειται ν' αφήσει τη μάχη στη μέση. Στον τελικό του Κυπέλλου θα είναι παρών. Στη θέση του, δίπλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οσοι θεώρησαν ότι την Κυριακή με τα ταξί κάποιοι έφτυναν, κάνουν μεγάλο λάθος. Για τον Αδαμίδη ψιχάλιζε. Κι επειδή δεν είχε ομπρέλα και καμπαρντίνα, γι' αυτό και δεν πήγε στο γήπεδο. Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε ότι, αν τελικά ο Βαλβέρδε (φωτό) κόψει ρόδα μυρωμένα, ο Βαγγέλης θα είναι στο φτου κι απ' την αρχή. Κι επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, το ρεπορτάζ έριξε στο τραπέζι τα πρώτα ονόματα: Μανθάνο, Καπαρός και Κούπερ.

Οι δύο πρώτοι επειδή είναι Ισπανοί κι ο τρίτος επειδή έχει δουλέψει στην Ισπανία. Κι εδώ είναι που ξαναγυρνάμε στις γκόμενες που λέγαμε. Οπως δεν είναι όλες οι μελαχρινές ίδιες, πολύ περισσότερο δεν είναι ίδιοι όλοι οι Ισπανοί προπονητές. Κι ο Μουνιόθ Ισπανός είναι. Εχει καμία σχέση με τον Βαλβέρδε; Κι ο Χιμένεθ είναι Ισπανός. Για τον Κούπερ δεν μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση. Ο τόπος προέλευσης μπορεί να έχει σημασία σε άλλα πράγματα. Τα πεπόνια από το Αργος είναι πράγματι τα καλύτερα. Οπως και το λάδι από την Καλαμάτα. Το ίδιο μπορείς να πεις για τις σταφίδες Κορινθίας και τις μπουγάτσες Θεσσαλονίκης.

Η αξία των προπονητών όμως ουδεμία σχέση έχει με τη χώρα προέλευσης. Πολύ περισσότερο δεν έχει συνάφεια η ποδοσφαιρική τους φιλοσοφία. Ο καθένας κάνει ό,τι κατεβάζει η γκλάβα του. Η Γη να γυρίσει ανάποδα, ο Κούπερ θα παίζει με 4-4-2. Δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Αυτό έχει μάθει, αυτό ξέρει, αυτό εφαρμόζει. Δεν λέμε ότι ο Βαλβέρδε είναι αναντικατάστατος. Οπως κάθε προπονητής, όμως, είναι μοναδικός. Και κανένας δεν θα δεχτεί να τον αντιγράψει. Ολοι οι προπονητές είναι και εγωιστές και ξεροκέφαλοι. Τον Δώνη να φωνάξει να συζητήσουνε ο Μαρινάκης, θα του πει «εγώ έχω τη δική μου φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο, το δικό μου τρόπο δουλειάς, δεν έχω να μάθω τίποτα από κανέναν και πολύ περισσότερο να τον μιμηθώ». Αν τελικά, λοιπόν, φύγει ο Ερνέστο, η περιπέτεια για τον Ολυμπιακό μόλις αρχίζει. Χαίρετε.

Τα δύο πόδια σε μία γόβα
ΟΠΩΣ έχουμε ξαναπεί, οι καλύτερες ειδήσεις βρίσκονται στα ψιλά των εφημερίδων. Οπως αυτή στο «Goal» για τη διακοπή του αγώνα Καλλιθέας - Οδυσσέα Γλυφάδας στις Τζιτζιφιές. Πέντε συνολικά αποβολές και ξύλο και των γονέων. Λεπτομέρεια: Το ματς ήταν για την πρώτη κατηγορία του γυναικείου ποδοσφαίρου! Με δύο παίκτριες της Γλυφάδας να πηγαίνουν στο νοσοκομείο και μία απ' αυτές να διανυκτερεύει προληπτικά. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για το γενναίο και ακάματο γγΑ, Παναγιώτη Μπιτσαξή. Να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να δηλώσει «παρών». Να σηκώσει για μια ακόμα φορά τα μανίκια και να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Να κόψει με το μαχαίρι την επιχορήγηση στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Να βάλει τα δύο πόδια των ποδοσφαιριστίνων σε μία γόβα.

Χωρίς να υπολογίζουν τη φάκα
ΑΝΘΡΑΚΕΣ ο θησαυρός η ισοπαλία στο Εργοτέλης - Ηρακλής. Μια ισοπαλία που άνοιξε στο 2,20 κι έπεσε στο 1,65. Οι μπουκ σε τέτοιες περιπτώσεις δεν κοιτάνε ομάδες ή πρόσωπα. Βλέπουν μόνο τη βαθμολογία. Είδαν, λοιπόν, ότι με τον έναν πόντο οι δύο ομάδες φτάνουνε τους 34 βαθμούς και σε μεγάλο ποσοστό εξασφαλίζονται. Και ρίχνουνε ευθύς εξαρχής την τιμή της ισοπαλίας. Αλλοι μπουκ, όπως ο ΟΠΑΠ, για να έχουνε το κεφάλι τους ήσυχο δεν βάζουν καθόλου το ματς στο κουπόνι. Ούτε πληροφορίες έχουν οι μπουκ ούτε ξέρουν κάτι παραπάνω. Υπολογισμούς κάνουν μόνο. Το ρίσκο, όπως σε κάθε περίπτωση, το παίρνουν οι παίκτες. Αν ποντάρουν δηλαδή τα λεφτά τους σε σενάρια. Οταν πέφτουν με τα μούτρα στο τυρί, χωρίς να υπολογίζουν τη φάκα.

Ολοι οι μεγάλοι προπονητές ατύχησαν το Σαββατοκύριακο. Ο Μουρίνιο έχασε από τη Χιχόν κι ο Μπάμπης ο Τεννές έμεινε στο 0-0 με την Καλλιθέα.