Bundesliga

Η χτεσινή παρέμβαση του Γιάννη Δραγασάκη.Ότι το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό μοιάζει με εταιρεία. Αν και δεν έχω ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ συμφωνώ και προσυπογράφω.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η μη τήρηση βασικών κανόνων λειτουργίας ενός συστήματος είναι ο σίγουρος δρόμος που θα το οδηγήσει στην καταστροφή. Θέλετε παράδειγμα; Από την άλλη, την μη καπιταλιστική, όχθη του ποταμού; Μα φυσικά ο θηριώδης «υπαρκτός σοσιαλισμός» που κατάρρευσε σαν τραπουλόχαρτο εν μία νυκτί.

Θέλετε το αντίθετο παράδειγμα; Μα φυσικά η τιμωρία που για λόγους αυτοπροστασίας, επιβάλλεται ακόμα και σε πρωτοκλασάτα στελέχη των ευρωπαϊκών χωρών. Αλλιώτικα ασυμμετρία. Αλλιώτικα χάος. Αλλιώτικα σκότος και απόλυτη αναρχία.

Προσέξτε τώρα την αναγωγή. Από την κορυφή της πολιτικής πυραμίδας μέχρι τα υπόγεια της κοινωνίας. Ο,τι συμβαίνει σε κάθε «εταιρεία» κυβερνητική, το ίδιο ακριβώς λαμβάνει χώρα στις περισσότερες «ομάδες» της κοινωνίας. Το καλό παράδειγμα το δίνει η κεφαλή. Το ίδιο με τους φοροφυγάδες. Το ίδιο με τους επίορκους του Δημοσίου. Το ίδιο με τα κλεφτρόνια της Εφορίας. Το ίδιο με τους τζογαδόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το ίδιο με τους χιλιάδες «κηπουρούς» των Δήμων. Το ίδιο με τους πέτσινους «τυφλούς», «κουτσούς» και «κωφάλαλους» των επιδομάτων. Το ίδιο με τους νεκρούς που εξακολουθούν να λαμβάνουν τις συντάξεις τους. Το ίδιο με τους «άπορους» εστιάτορες, μεγαλοδικηγόρους, μεγαλογιατρούς, υδραυλικούς, κομμωτές και αισθητικούς. Το ίδιο παντού.

Η απάτη και το πλιάτσικο είναι τα δύο ακατανίκητα σπορ του υπερήφανου ελληνικού έθνους. Αρχικλέφτες και κλεφτόπουλα το καμάρι των κατσαπλιάδων. Με την εξής λογική: Αν εγώ «δώσω» τον συνάδελφό μου που τα παίρνει τότε κι εκείνος θα με «δώσει» ως φοροκλέφτη. Αν εγώ καρφώσω τον συνάδελφό μου που την κοπανάει, τότε κι εκείνος θα με καρφώσει για τις κοπάνες που κάνω και που έβαζα εκείνον να με καλύπτει. Αν εγώ «δώσω» τον συνάδελφό μου που κλέβει, τότε εγώ πρέπει να παριστάνω την παρθένα μέχρι να πάρω την σύνταξή μου. Πριτς!

Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο μαζί το ίδιο λερωμένο κακοφορμισμένο πρόσωπο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με το πολιτικό προσωπικό. Ο ένας καλύπτει τον άλλο και όλοι μαζί συγκαλύπτουν το έγκλημα το τρομερό. Δηλαδή πώς είναι δυνατόν ο τάδε διεφθαρμένος πολιτικός να καταδικάσει έναν κρατικοδίαιτο μεγαλοεπιχειρηματία όταν επί σειρά ετών αυτός ο απατεώνας ήταν ο συνεπής και σταθερός του χορηγός; Ποτέ των ποτών!

Γι' αυτό και πλην Τσοχατζόπουλου, ουδείς βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Γι' αυτό η λίστα Λανγκάρντ έκανε βόλτες και σφύριζε αδιάφορα. Γι' αυτό τιμωρία μηδενική. Και γι' αυτό ασυλία και ατιμωρησία οι δύο μοναδικοί πρωταγωνιστές μιας ποταμιαίας σειράς με χιλιάδες επεισόδια και με τίτλο « Ομερτά».

Επομένως και είναι απλό: Όσο η χώρα αυτή είναι ευρωπαϊκή, άλλο τόσο ο Αστέρας Αμαλιάδος μπορεί να θριαμβεύσει επί της Μπάγερν της Bundesliga και του Οζίλ!

Πηγή: tovima.gr