´Οταν πριν από μερικές μέρες δημοσιοποιήθηκε η αποστολή ερωτηματολογίου σε πρώην υπουργούς και συνεργάτες του, το σύνολο των συναδέλφων που ασχολήθηκαν με το θέμα, χρησιμοποίησαν μία αγγλική/αμερικανική λέξη για να αποδώσουν τις προθέσεις του κ. Γεωργίου Παπανδρέου. Μίλησαν για comeback.

Και είχαν δίκιο να το πράξουν, διότι μετά το τέλος της… παγκόσμιας περιοδείας του, με την οποία δεν ασχολήθηκε κανείς, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα αναμειχθεί ξανά στα κοινά, ειδικά με το ανεμοδαρμένο ΠΑΣΟΚ του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, που βρίσκεται πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Με τα σημερινά δεδομένα θα στοιχημάτιζα για την αποτυχία του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν.
​
Το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου έσπευσε να διαψεύσει ότι ετοιμάζει «δυναμική επιστροφή» στην εσωτερική πολιτική σκηνή –άλλωστε είναι κάτι που δεν τον συνεπαίρνει όπως π.χ. η ανάμειξη με τα διεθνή πολιτικά πράγματα, όπου λατρεύει να γίνεται ένα με τις παρέες των ισχυρών, οι οποίοι δυστυχώς για τον ίδιο τον αντιμετωπίζουν ως «μαϊντανό». Θα έλεγα ότι είναι και στιγμή χαλάρωσης η ανάλυσή του για την κρίση χρέους της Ευρωζώνης. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στις συζητήσεις των διεθνών παραγόντων, ιδιαίτερα για την οικονομία, καθώς είναι ένα ζήτημα που δεν κατέχει. Δεν έχει την παραμικρή ιδέα, για να το θέσουμε πιο σωστά.
​
Για να αντιληφθεί κανείς καλύτερα τις κινήσεις και τον τρόπο σκέψης του πρώην πρωθυπουργού, πρέπει να προσπαθήσει να σκέφτεται όπως εκείνος. Αμερικανικά… Είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβετε το μέγεθος του μεγαλείου του και της πολιτικής του σκέψης.
​
Είναι στα σχέδια του, λοιπόν, να επανέλθει στην ελληνική πολιτική σκηνή; Επειδή ο ίδιος σκέφτεται αμερικανικά, και όχι ελληνικά, γνωρίζει ότι το comeback δεν είναι καν στις επιλογές του. Και επειδή οι πολίτες δεν θέλουν να τον βλέπουν μπροστά τους, αλλά και για ένα άλλο σοβαρό λόγο. Βαριέται φρικτά να ασχολείται με τα δύσκολα -και η διακυβέρνηση της χώρας έπαψε πιά να είναι το παιγνιδάκι πολιτικών, όπως ο συγκεκριμένος.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο λαός παραφρονεί και τον καλεί πίσω ως σωτήρα, ο κ. Παπανδρέου θα αρνηθεί να επιστρέψει. Αλλωστε, το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε βαθιά χρεωκοπία και «δεν υπάρχει μία» για να παίζουν ο πρώην πρωθυπουργός και οι κηπουροί του με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) –ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα, που δεν θα ερευνηθεί ποτέ, διότι όλοι έχουν ευθύνη και ανάμειξη, σοσιαλιστές και δεξιοί…

Γιατί, λοιπόν, έστειλε το ερωτηματολόγιο στους πρώην υπουργούς και συνεργάτες του; Πάλι πρέπει να «φορέσουμε» τα… παπούτσια του και να σκεφθούμε ως εκείνος. Αμερικανικά… Το πρώτο πράγμα που διαπράττουν οι Αμερικανοί πολιτικοί, όταν φεύγουν με δόξες, τιμές και (μερικοί με) …σεξουαλικά σκάνδαλα, όπως ο Μπιλ Κλίντον, κλείνουν συμφωνία με εκδοτικό οίκο για να εκδώσουν τα απομνημονεύματά τους.

Στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου, θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο-απολογία για «τα δύο χρόνια στην εξουσία, που ταρακούνησαν την Ελλάδα». Του κάνω προσφορά και τον τίτλο… Εύκολο τόχεις να στείλεις στην πτώχευση ένα ολόκληρο λαό, επειδή δεν είχες το θάρρος να πάρεις αποφάσεις φοβούμενος το πολιτικό κόστος, και επειδή δεν είχες την τόλμη να μιλήσεις με τη γλώσσα της αλήθειας;
Και ποιά είναι η αλήθεια; Οτι προεκλογικά έκανε λάθος, έπεσε έξω στους υπολογισμούς του και για το κράτος που χρεωκόπησε θα πληρώσουν οι πολίτες… Το θέμα είναι ποιός θα το αγόραζε το βιβλίο του. Βέβαια, θα μπορούσε να οργανώσει παρουσιάσεις ανά την Ελλάδα και να το προσφέρει δωρεάν, όπως έκανε με το «πράσινο βιβλίο» του ο Μουαμάρ Καντάφι και με το δικό του ο Μάο της Κίνας.

Οι Αμερικανοί πολιτικοί καταφεύγουν στους συνεργάτες τους όταν αποχωρούν από την πολιτική και για ένα άλλο λόγο, πολύ πιό σοβαρό από την αναζήτηση βοήθειας για τη συγγραφή βιβλίου. Το κάνουν και όταν ετοιμάζουν την άμυνά τους. Είτε επειδή θα αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, είτε όταν νοιώθουν πως κινδυνεύει το «πολιτικό (τους) κληροδότημα».

Βεβαίως, για την περίπτωση του κ. Παπανδρέου πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει να λογοδοτήσει για την οικονομική καταστροφή της χώρας. Υπάρχει και ο αντίλογός από τους συνεργάτες του: Δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, διότι παρέλαβε μία επικίνδυνα εκρηκτική κατάσταση από τον Καραμανλή –οι δεξιοί υποστηρίζουν και από τον Κώστα Σημίτη. Και, δυστυχώς, ήταν ανίκανος να την διαχειριστεί…

Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου φοβάται τη Δικαιοσύνη, αν και στην Ελλάδα αποδεικνύεται τυφλή όταν πρόκειται για τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες. Και μην μου μιλήσετε για τον Άκη Τσοχατζόπουλο, διότι ήταν τόσα τα στοιχεία και οι αποδείξεις, που όποιος δικαστής τον αθώωνε θα αντιμετώπιζε τη λαϊκή οργή και τη λαϊκή τιμωρία.

Ας ανακεφαλαιώσουμε για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, διότι θα με κατακεραυνώσουν αύριο ως έκαναν με τον φτωχό Αντώναρο. Για την καταστροφή της οικονομίας, ένα έγκλημα για το οποίο έχουν ευθύνη τρεις τουλάχιστον πρώην πρωθυπουργοί, δεν προβλέπεται να υπάρξει τιμωρία. Εάν, όμως, αποδειχθεί ότι υπήρξε δόλος, τότε ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει. Ιδιαίτερα εάν αποδειχθεί –και πιστεύω πως είναι πολύ εύκολο- ότι η χώρα οδηγήθηκε στο Μηχανισμό επί τούτου -για να μην αναλάβει το πολιτικό κόστος ο ίδιος και το κόμμα του. Και η κατάληξη είναι αυτή που όλοι γνωρίζετε: Και η χώρα καταστράφηκε, και το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε, και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου εγκατέλειψε την εξουσία ταπεινωμένος, με απόφαση της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί, που τον εξευτέλισαν στις Κάννες ενώπιον ξένου ακροατηρίου (μαζί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος), ως να ήταν ο ηγέτης μίας αφρικανικής μπανανίας.

Πηγή: aixmi.gr

Παπανδρέου ΔΝΤ Πολιτική LIFE