Δριμύ κατηγορώ

Ενδεικτικές είναι οι αναφορές της προέδρου του Συλλόγου Ελλήνων της Σαρτανά, κωμόπολης δίπλα στη Μαριούπολη, Ναταλίας Παπακίτσα. «Από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε ένα τηλεφώνημα. Κάποιοι απόδημοι από τη Γερμανία ενδιαφέρονται και μας τηλεφωνούσαν και εξακολουθούν να το κάνουν, για να ενημερωθούν πως ζούμε εδώ. Αλλά από την Ελλάδα, κανείς».

Τα ίδια καταγγέλλουν και οι εκπρόσωποι των Ελλήνων της Μαριούπολης. «Στους δύσκολους μήνες που προηγήθηκαν, βοήθεια πήραμε μόνο από τους Ελληνες της Ρωσίας. Από το Σότσι, το Ροστόφ, την Κριμαία, κ.ο.κ. Δεν ξέρουμε τι θα κάναμε χωρίς αυτούς. Από την Ελλάδα δεν είχαμε και εξακολουθούμε να μην έχουμε καμία βοήθεια. Μάλλον για την επίσημη Ελλάδα εμείς δεν υπάρχουμε»!

Ως γνωστόν, η ευρύτερη περιοχή της Μαριούπολης – Σαρτανά και πάμπολλες άλλες ελληνικές κωμοπόλεις και χωριά, μετά την έκρηξη του πολέμου, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, πέρασαν στη Ρωσία. Προσαρτήστηκαν, όπως καταγγέλλει η Δύση, «απελευθερώθηκαν», κατά τη Μόσχα.

Απέραντο νεκροταφείο

Οπως και να’ χει, οι πληθυσμοί αυτών των περιοχών όπου μαίνονταν σφοδρές μάχες, και βέβαια οι χιλιάδες Ελληνες που ζουν εκεί, πέρασαν δια πυρός και σιδήρου. Σε κάθε περιοχή θρηνούν ακόμα νεκρούς, ολόκληρες οικογένειας, ακόμα και σήμερα περιθάλπουν τραυματιες, και έχουν να διηγούνται φρικιαστικές ιστορίες πολέμου και ακραίων καταστάσεων επιβίωσης.

Στη Σαρτανά, μια σχεδόν αμιγώς ελληνική κωμόπολη, στα προάστια της Μαριούπολης, από τον Φεβρουάριο έως σήμερα, το νεκροταφείο έχει επεκταθεί πάρα πολύ με φρεσκοσκαμμένους τάφους. Ενα μακάβριο θέαμα που δείχνει τις διαστάσεις του μακελειού. Κι’ όλα αυτά σε μια πόλη μόλις σχεδόν 15 χιλιάδων κατοίκων. Τάφοι αμάχων πολιτών, στρατευμένων εθελοντών, επίστρατων, κ.ο.κ. Μεταξύ αυτών και αρκετών ελληνικής καταγωγής.

Στο διάστημα που η περιοχές αυτές βρίσκονταν στην ουκρανική επικράτεια, και ιδίως με την έναρξη του πολέμου, στην Σαρτανά, όπως και στη Μαριούπολη, αφηγούνται οι Ελληνες της περιοχής, τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης είχαν εστιάσει τους προβολείς τους. Ωστόσο, μετά την προώθηση των ρωσικών δυνάμεων, την -ταυτόχρονα- εσπευσμένη αποχώρηση του Ελληνα προξένου, και την εγκατάλειψη του ελληνικού προξενείου της Μαριούπολης, ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Οι Ελληνες της περιοχής ξεχάστηκαν, όπως καταγγέλουν οι ίδιοι, λες και δεν υπήρχαν ποτέ. Κι’ όμως, πρόκειται για ένα μεγάλο, εξαιρετικά δραστήριο και ζωντανό κομμάτι του Απόδημου Ελληνισμού, που κρατάει σφιχτά μέσα στην καρδιά του τη «μακρινή πατρίδα», την Ελλάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

Ρωσία Ουκρανία