Γιατί σύμφωνα με την οπτική του, η Παιδεία είναι το χαμένο στοίχημα για την Ελληνική κοινωνία και την νεολαία της, αναλύει ο Χρήστος Γιανναράς.
Παιδιά που ,όπως λέει , πηγαίνουν σχολείο για να πάρουν εφόδια και να γεμίσουν στόχους και όχι παιδιά που θα παίξουν, θα μάθουν τον διάλογο και την άνθιση της κριτικής σκέψης, είναι τα παιδιά του σημερινού ελληνικού σχολείου. Μια νεολαία που βγαίνει στην κοινωνία ανέραστη, χωρίς εμπειρία έρωτα και αγάπης, ως συνέπεια ενός εκπαιδευτικού συστήματος στείρου ανταγωνισμού , όπου κατά την Υπουργό Παιδείας με σπουδές στο Χάρβαρντ, όλα είναι στόχοι κι όχι δημιουργία όπως θα έπρεπε να είναι ένα σχολείο που διεκδικεί την μοναδικότητα στην ελληνικότητα της κριτικής σκέψης. Ο Χρήστος Γιανναράς μιλάει για την αγοραία εόρτια κακογουστιά τις ημέρες των Χριστουγέννων, την απουσία ήθους στις λέξεις αλλά και τα ψαλιδισμένα οράματα της ελληνικής συλλογικής εμπειρίας.