Στη σημερινή μου στήλη, θα ήθελα να φιλοξενήσω, ως τροφή για σκέψη, ένα κείμενο που μου έστειλε ο Κύπριος ιατρός, καρδιολόγος στο νοσοκομείο «Υγεία» της Αθήνας, Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου.

Μέσω αυτού, ασκεί μια κριτική στα ΜΜΕ της Ελλάδος, όσον αφορά τον τρόπο μ τον οποίο παρουσιάζουν την πολιτική επικαιρότητα στην Τουρκία, μα κυρίως αυτήν που εκπροσωπεί ο πολύς πρόεδρός της, Ταγίπ Ερντογάν.

Πιστεύοντας πολύ στον διάλογο με σκεπτόμενους ανθρώπους, ακόμα και εάν διαφωνώ μερικές φορές (όπως σε μερικά σημεία του κειμένου αυτού), με χαρά ηχογραφήσαμε και μεταδώσαμε τις απόψεις του κ. Ιωάννου, ως Σκέψη της Ημέρας, στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ.

Η απήχηση ήταν μεγάλη,και οι περισσότεροι ακροατές συμφώνησαν μαζί του. Το θέτω και στη δική σας κρίση γνωρίζοντας ότι και τα ΜΜΕ στην Κύπρο, κυρίως τα τηλεοπτικά «αντιγράφουν» τα ελληνικά, και στα καλά, και στα κακά τους:

«Σε παλαιότερη αλλ’ όχι πολύ απομακρυσμένη εποχή λέγαμε και ίσχυε σε μεγάλο βαθμό σαν στοιχείο αξιοπιστίας “το έγραψε η εφημερίδα”.

Ακολούθως αυτό αντικαταστάθηκε από “το είπε και το ραδιόφωνο”.

Φοβάμαι πως τις μέρες μας δε μπορούμε να πούμε με σιγουριά “το έδειξαν οι τηλεοράσεις”.

Προφανώς και δεν αμφισβητώ την πρόοδο, τη δύναμη και την αμεσότητα της εικόνος αλλά έχω κάποιο ιδιαίτερο λόγο να νιώθω ενοχλημένος από ένα φαινόμενο που θα ’θελα να μοιραστώ και να συζητήσω.

Επιχειρώντας να παρακολουθήσω ειδήσεις από τα τηλεοπτικά δίκτυα, ευρίσκομαι ενώπιον μιας υπερπροβολής των δραστηριοτήτων και των δηλώσεων του προέδρου αλλά και άλλων αξιωματούχων της Τουρκίας που με αναγκάζει να αλλάξω σταθμό ή να σιγάσω τον ήχο.

Θεωρώ ότι η επαναλαμβανόμενη έως συνεχής παρουσίασή τους, με σταθερό φόντο την τουρκική σημαία με υποχρεωτική ακρόαση των υβριστικών και απειλητικών κραυγών τους συνιστά άδικη αν όχι ύποπτη άσκηση ψυχολογικού πολέμου στον Ελληνικό Λαό.

Χωρίς να διεκδικώ ρόλο κριτή δημοσιογράφων οι οποίοι κατέχουν και ασκούν την τέταρτη εξουσία, ερωτώ: Μεταδίδονται με τόση συχνότητα και ακρίβεια όλες οι δηλώσεις που κάνουν οι Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί και αξιωματούχοι; Προφανώς όχι, διότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ δηλώσεως και ειδήσεως.

Συνήθως, ειδήσεις γίνονται γεγονότα, πράξεις ή δραστηριότητες που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Το ρεπερτόριο και το ύφος των επιθετικών γειτόνων έχει γίνει απολύτως γνωστό και κατανοητό. Τι εξυπηρετεί λοιπόν η συνεχής επανάληψή του; Να γίνει συνείδηση στον Ελληνικό Λαό ότι αυτά που βλέπει τόσο συχνά είναι μέρος της ζωής του και μάλλον θα την καθορίζουν στο μέλλον;

Και γιατί να είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάζουμε τη μετάφρασή τους; Για να εμπεδώσουμε; Αλήθεια πόσα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος για τις μεταφράσεις και τα πνευματικά δικαιώματα των, κατά πάσα πιθανότητα υπαλλήλων των τουρκικών υπηρεσιών, για μετάδοση των ρεπορτάζ τους;

Ας μην πούμε και για τα πειρατικά ερευνητικά σκάφη, βαμμένα κατά σύμπτωση κόκκινα που αλωνίζουν και κάνουν έρευνες σε “αμφισβητούμενες” περιοχές της ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ.

Η εύλογη απορία που ανακύπτει μετά από τόση τουρκοπροβολή σ’ εμάς, είναι αν παρ’ ελπίδα έχουν εμφανιστεί έστω και για λίγα δευτερόλεπτα οι πρόεδροι Ελλάδος ή Κύπρου, ο πρωθυπουργός, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ή ο υπουργός Εξωτερικών να κάνουν και να ακούγονται στα ελληνικά απειλητικές δηλώσεις κατά της Τουρκίας με φόντο τις σημαίες μας και να μεταφράζονται στα τουρκικά.

Το έψαξα και η απάντηση είναι ότι ουδόλως και ουδαμού συνέβη κάτι τέτοιο. Στην ουσία, όπως λένε και οι αρμόδιοι, η Τουρκία έχει κηρύξει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα τον οποίο συνεχώς κλιμακώνει.

Εκτός από την αποτρεπτική ισχύ που μπορεί να μας προστατέψει, έχουμε ανάγκη από Υψηλό Εθνικό Φρόνημα. Η συνεχής παρουσία της Τουρκίας μέσα στα σπίτια μας καταρρακώνει το ηθικόν και οφείλουμε να κάνουμε κάτι για να αναστρέψουμε αυτό το κλίμα».

 

Ελληνοτουρκικά Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν