Νέο καμπανάκι από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου! Η Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος εξέδωσε την εγκύκλιό του για την εορτή των Χριστουγέννων.

“Τον Άρχοντα της Ειρήνης, τον επιφανέντα Θεό, στηρίκτηκε για δύο χιλιάδες τώρα χρόνια το έθνος μας. Στο μήνυμα της ενανθρώπησής Του, εναπέθεσε τις προσδοκίες του. Σε καιρούς δόξης και θριάμβων η πίστη αυτή κατέστη η σημαία και ο θυρεός του. Σε καιρούς εθνικών περιπετειών και ταπεινώσεων έγινε η επιστηρικτική ράβδος του και η άγκυρα της ελπίδος του”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Επίσης, τονίζει: “Ας μην αυταπατούμαστε και ας μην ξεγελιούμαστε από ψευδείς εξαγγελίες καλής γειτονίας εκ μέρους της Τουρκίας. Τελικός και αμετάθετος στόχος της Τουρκίας παραμένει η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Τούτο φαίνεται ξεκάθαρα από την όλη στάση της: τις προβαλλόμενες συνεχώς νέες αξιώσεις, τον συνεχιζόμενο εποικισμό, τη διοχέτευση καθημερινά στις ελεύθερες περιοχές εκατοντάδων λαθρομεταναστών, τις προκλήσεις στη νεκρή ζώνη και άλλα πολλά.”

Επίσης, ανέφερε ότι “πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο” και ότι “το χρέος είναι δικό μας”.

Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο:

Οι προφητείες, που για χρόνια πολλά εμήνυαν την έλευση στη γη του Υιού του Θεού, έχουν πιά περατωθεί. Οι τύποι, οι σκιές και τα αινίγματα παραχωρούν τη θέση τους στα γεγονότα. Η όραση του Ησαία, ότι «η Παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται Υιόν» (Ησ. 7,14), γίνεται πραγματικότητα. Ο Βαρούχ, που χρόνια πολλά πριν, είδε, πως ο Θεός «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρ. 3,38), δικαιώνεται και επαληθεύεται. Ο καιρός, τον οποίο εξήγγειλε ο Δανιήλ και κατά τον οποίο «αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τους αιώνας ου διαφθαρήσεται» (Δαν. 2,44), έφθασε. Μέσα στη γεμάτη μυστήριο Βηθλεεμική νύκτα, που προσδοκούσαν έθνη και λαοί, ανατέλλει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Και εμείς, «εκ νυκτός ορθρίζοντες», δοξολογούμε τον φιλάνθρωπο Θεό των πατέρων ημών.

Η φάτνη υποδέχεται και φέτος «σπαργάνοις ειλημένον» τον απερινόητο. Και μέσα στο πυκνό σκοτάδι, που, παρά τα τόσα φώτα, και σήμερα βασιλεύει παντού, το αστέρι της Βηθλεέμ υποδεικνύει τον δρόμο προς το Σπήλαιο, ως αναγκαία πορεία «διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1,14).

Ο Θεός, αφού με την παντοδυναμία Tου δημιούργησε τον κόσμο, εισέρχεται και ο Ίδιος σ’ αυτόν, επιφέροντας μιάν απροσδόκητη, για τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλαγή. Κατά τους όρους της δημιουργίας, έπρεπε ο άνθρωπος να οδεύσει προς τη θέωση, αφού επλάσθη «καθ’ ομοίωσιν» Θεού. Εξαιτίας, όμως, της αδυναμίας του να πετύχει τον στόχο που του ετέθη, ακολουθείται μία αντίθετη πορεία. «Άνθρωπος γίνεται ο Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται».

Με την ενανθρώπηση πραγματοποιείται ανακαίνιση της κτίσεως. Γίνεται στην ουσία μια επανάληψη της δημιουργίας, με διαφορετική μορφή, μια παλιγγενεσία. Σ’ αυτό αναφέρονται όσα η Εκκλησία, διά της Θεολογίας και της υμνολογίας της, εξαγγέλλει κατά τη σημερινή ημέρα: Η επανασύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό, η επί γης ειρήνη μετά δικαιοσύνης, η ισότητα φύλων και φυλών, η δυνατότητα της θέωσης.

Η «επ’ εσχάτων των χρόνων» έλευση του Χριστού στον κόσμο διακηρύττει έμπρακτα ότι ο Θεός ήταν, είναι και θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της Ιστορίας∙ και ότι η Ιστορία εκπληρώνει θείους σκοπούς: τη μεταμόρφωση του κόσμου «διά της εν Χριστώ ζωής» και την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Θεού «επί πάντων». Είναι γι’ αυτό τον λόγο που οι πιστοί «σκιρτώσιν εν πνεύματι» και αγάλλονται σήμερα. «Το μεσότειχον του φραγμού διαλέλυται… τα Χερουβίμ παραχωρεί του ξύλου της ζωής… του παραδείσου της τρυφής μεταλαμβάνομεν».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Στον Άρχοντα της Ειρήνης, τον επιφανέντα Θεό, στηρίκτηκε για δύο χιλιάδες τώρα χρόνια το έθνος μας. Στο μήνυμα της ενανθρώπησής Του, εναπέθεσε τις προσδοκίες του. Σε καιρούς δόξης και θριάμβων η πίστη αυτή κατέστη η σημαία και ο θυρεός του. Σε καιρούς εθνικών περιπετειών και ταπεινώσεων έγινε η επιστηρικτική ράβδος του και η άγκυρα της ελπίδος του.

Για 50 σχεδόν χρόνια και ο Κυπριακός Ελληνισμός, ξέροντας ότι «πιστός ο επαγγειλάμενος» (Εβρ. 10,23), αναμένει υλοποίηση της εξαγγελίας της μοναδικής εκείνης στιγμής του κόσμου: «και επί γης ειρήνη» (Λουκ.2,14). Ειρήνης, ασφαλώς, που να εδράζεται στη δικαιοσύνη.

Η κατανόηση των μηνυμάτων της ενανθρώπησης του Θεού είναι απαραίτητη και για αφύπνιση από τον εθνικό λήθαργο στον οποίο περιπέσαμε. Ο Χριστός με τη διδασκαλία του δίνει στον άνθρωπο της Κύπρου, σήμερα, να καταλάβει ότι ευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όταν μπαινοβγαίνει, κάτω από τους δοτούς περιορισμούς του κατακτητή, τις προσωπικές ταπεινώσεις και τον εθνικό εξευτελισμό, στα κατεχόμενα. Και δεν εννοούμε όταν πηγαίνει για ευλαβές προσκύνημα στους ναούς του η στους τάφους των προγόνων του, η για να δείξει στα παιδιά του τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Εννοούμε όταν θητεύει στα καζίνα των κατεχομένων, όταν διαμένει και διασκεδάζει στα κλεμμένα ξενοδοχεία μας, όταν ταξιδεύει από το παράνομο αεροδρόμιο, ενισχύοντας την κατοχή και την οικονομία της. Πολύ περισσότερο όταν ξεπουλά την περιουσία του στην κατοχική δύναμη, διευκολύνοντάς την στην επίτευξη των τελικών στόχων της. Γιατί αυτά συνεπάγονται μονιμοποίηση και νομιμοποίηση του αποχριστιανισμού της κατεχόμενης γης μας και επιτάχυνση της κατάληψης και του αποχριστιανισμού ολόκληρης της Κύπρου.

Ας μην αυταπατούμαστε και ας μην ξεγελιούμαστε από ψευδείς εξαγγελίες καλής γειτονίας εκ μέρους της Τουρκίας. Τελικός και αμετάθετος στόχος της Τουρκίας παραμένει η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Τούτο φαίνεται ξεκάθαρα από την όλη στάση της: τις προβαλλόμενες συνεχώς νέες αξιώσεις, τον συνεχιζόμενο εποικισμό, τη διοχέτευση καθημερινά στις ελεύθερες περιοχές εκατοντάδων λαθρομεταναστών, τις προκλήσεις στη νεκρή ζώνη και άλλα πολλά.

Ως Εκκλησία έχουμε τη γνώμη ότι η επιδίωξη έναρξης συνομιλιών με τους όρους του κατακτητή είναι άκρως επικίνδυνη για μας. Θα μας αφήσει εκτεθειμένους στη διεθνή κοινότητα όταν ο κατακτητής θα υπαναχωρήσει και πάλιν, προβάλλοντας νέες αξιώσεις. Οφείλουμε να επιλέξουμε νέα πορεία, που να επανατοποθετεί το πρόβλημά μας στις σωστές του διαστάσεις, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, να επανακαθορίσουμε στόχους και επιδιώξεις, να ανασυνταχθούμε.

Οι κοινές προσπάθειες Κύπρου και Ελλάδας, καθώς και των απανταχού της γης Ελλήνων, πρέπει να έχουν ως στόχο τη διεκδίκηση και για τον λαό μας των όσων απολαμβάνουν οι άλλοι Ευρωπαίοι και όλος ο ελεύθερος κόσμος. Οι άλλοι Ευρωπαίοι δικαιούνται ελεύθερη διακίνηση σε όλες τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης. Εμείς γιατί να μην μπορούμε να απολαμβάνουμε κάτι τέτοιο στην πατρίδα μας; Οι άλλοι Ευρωπαίοι μπορούν να εγκαθίστανται όπου θέλουν στην Ευρώπη. Γιατί εμείς να μην μπορούμε να επιστρέψουμε στα σπίτια και τις περιουσίες μας; Οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν εξευμενίζουν τον κατακτητή, ούτε και οδηγούν σε λύση. Οδηγούν σε τουρκοποίηση του τόπου. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο. Το χρέος είναι δικό μας.

Με αυτές τις σκέψεις απονέμουμε την πατρική ευλογία μας προς όλους, ιδιαίτερα τους εμπερίστατους, τους αγνοούμενούς μας, τους οποίους δεν θεωρούμε, χωρίς ενδελεχή έρευνα, νεκρούς, καθώς και τους συγγενείς τους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες συμπατριώτές μας. Επικαλούμενοι την ευλογία και το άπειρον έλεος του Θεού προς όλους και κατά τον ανατέλλοντα, εντός ολίγου, νέον ενιαυτόν, διατελούμεν,

Μετ’ ευχών διαπύρων εν Χριστώ τεχθέντι,

+Ο ΚΥΠΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ