Του Κώστα Βενιζέλου

Το Φόρειν Όφις ενθαρρύνει- δηλώνει εκπρόσωπος του- όλα τα μέρη στο Κυπριακό να επιδείξουν «ευελιξία». Όλοι, δηλαδή, βρίσκονται στο ίδιο καλάθι: Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος! Ανάλογη, βεβαίως, παρότρυνση δεν έγινε από βρετανικής πλευράς, για παράδειγμα, προς το Κίεβο. Ούτε και προς το Ισραήλ. Θεωρεί, όμως, ότι στην περίπτωση της Κύπρου, το θύμα, που εδάφη του βρίσκονται υπό κατοχή, θα πρέπει να είναι «ευέλικτο». Αυτό δεν θεωρείται πολιτική ίσων αποστάσεων, αλλά στήριξη της επιθετικής και επεκτατικής Τουρκίας. Τούτη η τακτική συνιστά συγκάλυψη της κατοχικής δύναμης καθώς έτσι, θεωρεί το Λονδίνο, ότι εξυπηρετούνται τα αγγλικά συμφέροντα στο νησί και στην περιοχή.

Αυτή η στάση είναι διαχρονική και τίθενται και ερωτήματα σε σχέση με την εν γένει αγγλική συμπεριφορά, που δεν αφορούν μόνο μακροπρόθεσμους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς: Το Φόρεϊν Όφις είτε έχει βρει «κοινό τόπο» με την Άγκυρα και μαζί θα πορεύονται είτε οι Εγγλέζοι φοβούνται τους Τούρκους. Δεν αντιδρούν σχεδόν ποτέ στις τουρκικές ενέργειες και ακραίες συμπεριφορές. Ακόμη κι όταν η κατοχική δύναμη δημιουργεί στα κατεχόμενα στρατιωτικές υποδομές, που εκ των πραγμάτων θα επηρεάσουν και τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, δεν καταγράφεται αντίδραση. Η αναβάθμιση του κατεχόμενου αεροδρομίου του Λευκόνοικου, όπως και οι σχεδιασμοί για κατασκευή ναυτικής βάσης, προφανώς και επηρεάζουν τις Βρετανικές Βάσεις. Αυτό είναι πρόδηλο και δεν χρειάζονται εξειδικευμένες στρατιωτικές γνώσεις.

Οι σχεδιαστές της βρετανικής πολιτικής στην περιοχή, στην Κύπρο πιο συγκεκριμένα, διαχρονικά αντιλαμβάνονται το ρόλο της Τουρκίας εντός του δικού τους πεδίου δράσης. Έκπαλαι το Λονδίνο χρησιμοποιούσε ως εργαλείο των δικών του επιδιώξεων τις τουρκικές κινήσεις στην Κύπρο. Με προβλεπτές προσεγγίσεις, όπως είναι το γνωστό «διαίρει και βασίλευε», αλλά και με τη συντήρηση- ενίοτε και ενίσχυση- των τουρκικών «οραμάτων» στο νησί. Είναι, όμως, σαφές πλέον ότι το Φόρειν Όφις σε σχέση με την Τουρκία έχει μείνει πίσω. Πλέον δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται οι τουρκικές επιδιώξεις στην Κύπρο ως εργαλείο για να εδραιωθούν τα συμφέροντα του Λονδίνου. Πλέον οι τουρκικές ορέξεις έχουν γιγαντωθεί, με ευθύνη και της Βρετανίας και οι σχεδιασμοί της Άγκυρας παρακάμπτουν τους βρετανικούς και πολλές φορές τους χρησιμοποιούν. Αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους Βρετανούς ή δεν θέλουν να το κατανοήσουν. Μπορεί και να βολεύονται οι Penholders Εγγλέζοι σε ένα μικρότερο ρόλο, φτάνει να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους.

Σε κάθε γεωπολιτικό παιχνίδι αναζητούνται συμμαχίες. Αναζητούνται κοινά συμφέροντα. Οι κοντόφθαλμοι του Φόρεϊν Όφις παίζουν με τις τουρκικές επιδιώξεις, πλην όμως είναι προφανές ότι χάνουν το γεωπολιτικό τρένο.

Τους έχουν μείνει οι στρατιωτικές Βάσεις στην Κύπρο, που είναι σημαντικές αλλά φαίνεται δεν υπολογίζουν το προφανές: Ότι από τη στιγμή κατά την οποία τις θεωρούν- και είναι- ζωτικής σημασίας για την στρατηγική και πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου διαχρονικά, με τέτοιες συμπεριφορές δεν διασφαλίζουν την απρόσκοπτη λειτουργίας τους. Όταν οι Βάσεις τεθούν εν αμφιβόλω από την ίδια την Κύπρο, τότε η Βρετανία πιθανόν να αναθεωρήσει την πολιτική της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το θέμα είναι να τολμήσει να το κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία. Υπάρχουν πολλά και σημαντικά εργαλεία. Άλλωστε, είναι σαφές πως κάθε φορά που εκτίθεται με τις παρεμβάσεις του το Λονδίνο, επανέρχεται πιεστικά το θέμα της αποαποικιοποίησης. Είναι ένα ζήτημα, που συνδέεται με την πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας της χώρας μας. Γιατί η άσκηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τρίτες χώρες, όπως επιδιώκεται από την Τουρκία ούτε να έχει περιορισμούς ή να χρησιμοποιείται ως αποικία, όπως προκύπτει από τη βρετανική συμπεριφορά. Να σημειωθεί πως η Κυπριακή Δημοκρατία φάνηκε να είχε επενδύσει στην απόφαση/γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου για τον Μαυρίκιο. Από την στιγμή που και κυπριακή αντιπροσωπεία ήταν παρούσα στη διαδικασία και έκανε παρεμβάσεις, θα πρέπει η απόφαση να αξιοποιηθεί.

ΠΗΓΗ: Φιλελεύθερος

Ηνωμένο Βασίλειο Τουρκία Κύπρος LIFE