Για ντροπιαστική σιωπή των ελίτ για τις συμμορίες των πακιστανών βιαστών στην Αγγλία κάνει λόγο η γαλλική "Figaro" με αφορμή τις διαστάσεις που έχει πάρει η κριτική εναντίον του πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ, ο οποίος όταν λειτουργούσε ως εισαγγελέας είχε συγκαλύψει βιασμούς κοριτσιών με πρόσχημα ότι θα ενισχυόταν η ισλαμοφοβία. "Η «εθνοτική» διάσταση αυτών των μαζικών βιασμών δεν μπορεί να συγκαλυφθεί, στον βαθμό οι ίδιοι οι Πακιστανοί βιαστές επικαλούνται αυτήν την διάσταση και μας υπενθυμίζει ότι οι γυναίκες είναι πάντα τα πρώτα θύματα μιας κατάκτησης που προφανώς θέλει να επεκταθεί πέρα από το γυναικείο σώμα", σημειώνει η γαλλική εφημερίδα.

Η υπόθεση των μαζικών βιασμών μικρών κοριτσιών της αγγλικής εργατικής τάξης από συμμορίες πακιστανών επανήλθε σήμερα σε ανύποπτη ακόμα κλίμακα στο προσκήνιο και κυριαρχεί για άλλη μια φορά στη βρετανική πολιτική ζωή και τον Τύπο.

Είναι μια ιστορία που χρονολογείται από το 2017. Τότε μιλούσαμε για τους βιασμούς στο Telford. Εκείνη την εποχή, η Αγγλία ανακάλυψε ότι επί πολλά χρόνια, έως και 1.400 λευκά μικρά κορίτσια της εργατικής τάξης είχαν γίνει σεξουαλικές σκλάβες από συμμορίες Πακιστανών. Η υπόθεση μόλις βγήκε πάλι στην επιφάνεια μετά από διάφορα δημοσιεύματα και κυριαρχεί για άλλη μια φορά στην πολιτική ζωή της Βρετανίας και στον Τύπο. Πακιστανικές συμμορίες δρούσαν στις περισσότερες μεγάλες βρετανικές πόλεις. Μιλάμε μάλιστα για αρκετές δεκάδες χιλιάδες νεαρά κορίτσια. Η «εθνοτική» διάσταση αυτών των μαζικών βιασμών δεν μπορεί να συγκαλυφθεί, στον βαθμό οι ίδιοι οι Πακιστανοί βιαστές επικαλούνται αυτήν την διάσταση και μας υπενθυμίζει ότι οι γυναίκες είναι πάντα τα πρώτα θύματα μιας κατάκτησης που προφανώς θέλει να επεκταθεί πέρα από το γυναικείο σώμα. Ηδη μετά τις σεξουαλικές επιθέσεις κατά των γυναικών από μετανάστες στην Κολωνία το 2016, κάθε δυτική κοινωνία θα μπορούσε και θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό.

Ωστόσο, οι βρετανικές αρχές έκαναν ότι δεν έβλεπαν, όταν δεν προσπαθούσαν να θάψουν την υπόθεση : φοβούνταν, ότι αν αποκαλυπτόταν αυτό το φαινόμενο, θα προκαλούσαν φυλετικό μίσος.

Αυτό το μεγάλης κλίμακας σκάνδαλο παρουσιάστηκε με την πάροδο του χρόνου από τον αριστερό Τύπο ως μια δεξιά θεωρία συνωμοσίας. Όσοι ανησυχούσαν για αυτούς τους “πολιτικά” χαρακτηρισμένους βιασμούς κατηγορούνταν για ρατσισμό ή ακόμη και παραπέμπονταν να υποβληθούν σε συνεδρίες επανεκπαίδευσης για τη διαφορετικότητα ώστε να θεραπεύσουν τον εαυτό τους από τις προκαταλήψεις τους. Η κυβέρνηση των Εργατικών αρνήθηκε πρόσφατα να ανοίξει εθνική έρευνα για το θέμα, λες και αυτοί οι οργανωμένοι και δημόσια συγκαλυμμένοι βιασμοί ήταν ασήμαντες ειδήσεις ή είχαν μόνο τοπική διάσταση. Αυτή η άρνηση έπαιξε μεγάλο ρόλο και στην πολιτική επανενεργοποίηση αυτού του σκανδάλου. Πολλοί θεωρούν ότι αυτό αποδεικνύει ότι ο Enoch Powell έχει δίκιο, ο οποίος, ήδη από τον Απρίλιο του 1968, είχε προειδοποιήσει σε μια διάσημη ομιλία του για τις επερχόμενες καταστροφές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας – δαιμονοποιήθηκε γι’ αυτό και η μνήμη του είναι ακόμα αμαυρωμένη μέχρι σήμερα. Βλέπετε υπάρχουν άνθρωποι των οποίων το έγκλημα ήταν να κατονομάσουν την πραγματικότητα πολύ νωρίς.

Κι έτσι επανήλθε στην επιφάνεια και η ιστορία με τον Τόμι Ρόμπινσον. Ο Βρετανός ακτιβιστής, που παρουσιάζεται από τα συστημικά μέσα ως ακτιβιστής της «ακροδεξιάς», έχει γίνει στόχος επανειλημμένων νομικών διώξεων όλα αυτά τα χρόνια, με πολλά ψευδή προσχήματα, τα οποία από πολλές απόψεις θυμίζουν τη μοίρα των Σοβιετικών αντιφρονούντων. Ο Ρόμπινσον δεν είναι κανένας «άγγελος» αλλά, πίσω από όποιες έγκυρες ή μη επικρίσεις που μπορούν να του απευθυνθούν, βρίσκουμε πάνω απ’ όλα την εργαλειοποίηση του νόμου για να παραγκωνίσουμε έναν άνθρωπο που ήθελε να εκθέσει το αληθινό πρόσωπο της βρετανικής πολυπολιτισμικότητας αποκαλύπτοντας και κάνοντας ορατές τις υποθέσεις των μαζικών βιασμών. Ο Έλον Μασκ πρόσφατα κατήγγειλε τη φυλάκισή του και ακόμη περισσότερο την ακραία αυστηρότητα των συνθηκών κράτησής του. Ο Ρόμπινσον ενσαρκώνει όλους αυτούς που πρέπει να αποκαλούνται οι νέοι πολιτικοί κρατούμενοι της Δύσης. Το σύνθημα «Free Tommy Robinson» χρησιμοποιείται πλέον και εκτός Ηνωμένου Βασιλείου.

Η φυλάκισή του ρίχνει φως και στην φυλάκιση ορισμένων διαδηλωτών το καλοκαίρι του 2024, που καταδικάστηκαν επειδή απλώς ανήρτησαν αμφιλεγόμενα memes που έθεταν υπό αμφισβήτηση την βιωσιμότητα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, σε σημείο που η βρετανική κυβέρνηση ήθελε να απελευθερώσει ορισμένους κοινούς εγκληματίες για να αφήσει χώρο για ιδεολογικούς παραβάτες, ένοχων για σχόλια που θεωρούνται ρητορική μίσος. Παντού στη Δύση, οι «ακροδεξιοί» ακτιβιστές, πολύ συχνά προερχόμενοι από λαϊκά στρώματα, αυτοί δηλαδή που βιώνουν την πραγματική πολυπολιτισμικότητα, όπως κάποτε λέγαμε για τον πραγματικό σοσιαλισμό, είναι στόχος στοχευμένης καταστολής, και την οποία «καλό είναι» να μην επισημαίνουμε.

Ηνωμένο Βασίλειο Ανθρώπινα Δικαιώματα Πακιστάν Αγγλία LIFE