Οι Μαρξιστές υποστήριξαν κάποτε πως όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται καταλήγει σε φάρσα ή σε τραγωδία και αυτή είναι μια κουβέντα που η ομάδα γουότερ πόλο του Ολυμπιακού την κρατά κάβα...

Δεν την έθεσε στη βάσανο της επιβεβαίωσης ή της διάψευσης προχθές το βράδυ στη Βουδαπέστη, αλλά επιφυλάσσεται να την υποβάλει στη διαδικασία της λυδίας λίθου σε έναν χρόνο από τώρα, στα ίδια νερά!

Μέχρι τότε, βεβαίως, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αλλά ευτυχώς για την υστεροφημία και τη διαχρονικότητά της, αυτή η ομάδα απέδειξε ότι ξέρει να επιβιώνει και να επιστρέφει δριμύτερη...

Γιατί ανακάτεψα την αποφθεγματική ρήση των Μαρξιστών; Μα για τους απλούστατους λόγους των συμπτώσεων που επαναλαμβάνονται για τον Ολυμπιακό και θα κριθούν στο επόμενο Φάιναλ 6 του Τσάμπιονς Λιγκ, που θα φιλοξενηθεί στην ίδια πισίνα, σαν ένα κέλευσμα της μοίρας....

Το γράφω αυτό διότι στον τελικό του Φάιναλ 4 του 2001 στο Ντουμπρόβνικ ο πρωτάρης σε αυτά τα μεγαλεία Ολυμπιακός είχε ηττηθεί από την οικοδέσποινα Γιουγκ με 8-7 στην παράταση, αλλά έναν χρόνο αργότερα στη Βουδαπέστη πήρε το αίμα του πίσω: στον μεν ημιτελικό εκδικήθηκε τους Κροάτες θύτες του με 8-7, στον δε τελικό νίκησε τους αμφιτρύωνες της Χόνβεντ με 9-7 και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του...

Εκείνη η σεζόν υπήρξε ονειρώδης, διότι εκτός από την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ, οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν επίσης το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδος και πέτυχαν ένα όντως θρυλικό «Grand Slam», το οποίο επανέλαβαν τα επόμενα χρόνια η Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, η Προ Ρέκο, η Παρτίζαν Βελιγραδίου και ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου.

Τα θυμάται καλά όλα αυτά ο Θοδωρής Βλάχος που όντας τότε βοηθός πρώτα του Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς και εν συνεχεία του Ζόλταν Κάσας απόλαυσε από τον πάγκο το «quadruple» και δεκατέσσερα χρόνια αργότερα κόντεψε να το... ξεφτιλίσει!

Θα το... ξεφτίλιζε ο Θοδωρής, εάν ο Ολυμπιακός νικούσε τη Γιουγκ, διότι θα είχε ήδη κατακτήσει τρεις τίτλους και θα επιφυλασσόταν για τον τέταρτο, προελαύνοντας αήττητος καθ' όλη τη σεζόν!

Στο τέλος της ημέρας γνώρισε την πρώτη ήττα του μετά από 37 νίκες και τρεις ισοπαλίες και -όπως έγραψε χθες στο Facebook ο (ομόσταβλός του στην περυσινή αήττητη πρωταθλήτρια Ευρώπης και εφετινή φιναλίστ ομάδα γυναικών του Ολυμπιακού) Χάρης Παυλίδης, «αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η ομάδα για να βρεθεί του χρόνου στην κορυφή, όπως είχε συμβεί και την προηγούμενη φορά».

Δεν ξέρω εάν ο Χάρης θα αποδειχθεί μάντης, σίγουρα πάντως ο Θοδωρής γνωρίζει πόσο ακριβό είναι το τίμημα ενός θριάμβου: το έζησε την προηγούμενη φορά, το βίωσε και προχθές, κρατώντας (όπως ο ίδιος είπε) μια σπουδαία και αξιομνημόνευτη παρακαταθήκη για το μέλλον...

Σε πείσμα της άποψης των Αμερικανών ότι «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτε», αλλά και εκείνης του οδηγού της Φόρμουλα, Ντέιμον Χιλ, πως «όταν χάνεις, ο μόνος που σε θυμάται και σε παρηγορεί είναι ο σκύλος σου», νομίζω πως τον Βλάχο και τους παίκτες του θα τους στέρξουν πολλοί περισσότεροι από τα κατοικίδιά τους!

Αυτό βεβαίως διαβάζεται με διττό τρόπο και με τη λογική του μισογεμάτου ή μισοάδειου ποτηριού, ωστόσο η λύπη της μιας νύχτας δεν είναι ικανή να σβήσει τη χαρά μιας χρονιάς και στο κάτω κάτω ο Ολυμπιακός έχει το υλικό, τις προδιαγραφές, τη φιλοδοξία και την ικανότητα να το διαπράξει και του χρόνου, διανύοντας όλο τον δρόμο έως τον θρόνο...

Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου κανέναν που να ηττήθηκε σε έναν τελικό και να χάρηκε και ο Ολυμπιακός δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, καθότι αυτή η ομάδα στελεχώθηκε, προχώρησε και οιστρηλατήθηκε για να ανέβει στην κορυφή.

Προχθές του κόστισαν κάποιες καταστάσεις, που ωστόσο πάντοτε διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στους μεγάλους τελικούς, όπως το παραπάνω άγχος το οποίο τον κυρίευσε, η παγίδευση και των δυο ομάδων στο αργό τέμπο και η δυστοκία του στην επίθεση: δεδομένου ότι πλέον όλο το γουότερ πόλο παίζεται στον παίκτη παραπάνω και εκεί κιόλας πόνταρε ο Ολυμπιακός, τα δυο γκολ σε δέκα τέτοιες ευκαιρίες και τα 4/24 σουτ απέναντι στον εξαιρετικό τερματοφύλακα (και MVP του Φάιναλ Φορ) Μάρκο Μπίγιατς ήταν όντως πολύ λίγα.

Αντιθέτως είναι πολλά τα οφέλη που αποκόμισε από αυτό το ταξίδι, έστω κι αν δεν κατέληξε στον απώτατο προορισμό του, αλλά στο (δικό τους) «θαύμα της Βουδαπέστης», όπως το αποκαλούν οι χθεσινές κροατικές εφημερίδες: προς επίρρωσιν τούτου, υπενθυμίζω ότι το 2007 ο Ολυμπιακός είχε καταλάβει την τέταρτη θέση στο Φάιναλ 4 του Μιλάνου και δυο χρόνια αργότερα (όπως θυμήθηκε χθες ο Βαγγέλης Δελακάς, «κατεβήκαμε σε ένα ματς έχοντας επτά όλους κι όλους παίκτες»!

Είπε και κάτι άλλο ο αρχηγός του Ολυμπιακού, δίνοντας το μήνυμα και κυρίως το σύνθημα για τη συνέχεια: «Αυτή η ομάδα έχει πολύ μέλλον και εύχομαι του χρόνου να κατακτήσουμε αυτό που χάσαμε τώρα...».

Του χρόνου, στην ίδια πισίνα, στην ίδια ανέκαθεν τυχερή πόλη του, όπου θα κληθεί να αποδείξει πώς στα κομμάτια επαναλαμβάνεται αυτή η ρουφιάνα η Ιστορία!

Πηγή: Goal

Άλλα Σπόρ SPORTS