Η Οριάνα Φαλάτσι έγραψε (και εξέδωσε σε βιβλίο που έγινε best seller) το «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» και καθώς οι ανοικτές επιστολές έχουν στις μέρες μας την τιμητική τους, ιδού μια που αλίευσα και ταιριάζει γάντι στην περίσταση...

Δεν εννοώ μονάχα την αθλητική περίσταση των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και την περίσταση της ανακοίνωσης των επιτυχόντων στις Ανώτατες Σχολές!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά αυτές οι δυο κατηγορίες δεν μοιάζουν και πολύ, διότι ενώ οι επιτυχόντες στα ΑΕΙ υποστηρίζουν -σαν να μιλούν από την ίδια κασέτα- ότι «και έβγαινα και τους φίλους μου έβλεπα και δεν στερήθηκα τίποτε», των επιτυχόντων στους Ολυμπιακούς Αγώνες τους έφυγε ο... κώλος για να ανέβουν στο βάθρο!

Αυτοσαρκαζόμενος, μετά από τριάντα οκτώ χρόνια, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι εγώ πρέπει να ήμουν ή ανεπίδεκτος μαθήσεως ή σπασίκλας που και δεν έβγαινα και τους φίλους μου δεν έβλεπα και στερήθηκα πολλά για να ακούσω το όνομά μου στο ραδιόφωνο και να το διαβάσω στις έκτακτες εκδόσεις που έβγαζαν τότε οι εφημερίδες, ως επιτυχόντος στη Νομική Αθηνών!

Φαίνεται, ο μαλάκας, δεν είχα πρόγραμμα!

Κλείνω εδώ την επίκαιρη παρένθεση και επιστρέφω στην επιστολή σε έναν ολυμπιονίκη που (σε αντιδιαστολή με τον τίτλο της Φαλάτσι) γεννήθηκε, αλλά ίσως φαντάζεται πως δεν θα πεθάνει ποτέ!

Τρεις μέρες μετά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, στην ιστοσελίδα Τhe Players' Tribute, ο (Αμερικανός χρυσός ολυμπιονίκης της ελευθέρας πάλης το 2000 στο Σίδνεϊ) Μπράντον Σλέι απηύθυνε μια τέτοια επιστολή προς όλους τους ομολόγους του, που όντως νομίζουν πως ανεβαίνοντας στο βάθρο έχουν πιάσει τον παπά από τα γένεια.

Καθώς λοιπόν ολοκληρώθηκε χθες η άφιξη της ελληνικής αποστολής από το Ρίο και οι έξι ολυμπιονίκες πατούν με το ένα πόδι στη γη και με το άλλο στο συννεφάκι τους, ιδού εν συνόψει οι συμβουλές του Σλέι για την επόμενη μέρα της ζωής τους...

«Πετύχατε τον στόχο της ζωής σας και ανεβήκατε στο Εβερεστ κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο. Συγχαρητήρια! Οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς, οι θυσίες, οι κόποι και τα δάκρυα ανταμείφθηκαν. Να λοιπόν τι θα συμβεί από εδώ και πέρα...

Φοράτε το χρυσό μετάλλιο γύρω από τον λαιμό σας, γυρίζετε στην πατρίδα σας και σας υποδέχονται με παράτες. Χιλιάδες άνθρωποι σας αποθεώνουν, βγάζετε φωτογραφίες, δίνετε αυτόγραφα, φιλάτε μωρά. Υστερα όλα αυτά τελειώνουν, οι άνθρωποι επιστρέφουν στις δουλειές τους, οι δρόμοι αδειάζουν, όλα γυρίζουν στην κανονικότητά τους και εσείς ξαπλώνετε στο κρεβάτι σας και βλέπετε το μετάλλιο...

Πιστεύετε ότι η ευτυχία θα διαρκέσει επ' άπειρον και ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει; Αισθάνεστε κατάθλιψη; Αναρωτιέστε "αυτό ήταν, πάει, τελείωσε";

Οχι, δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οχι εάν έχετε προετοιμαστεί. Οχι εάν πριν από την τελετή έναρξης ρωτούσατε τον εαυτό σας ένα απλό πράγμα: γιατί αγωνίζεσαι; Ο (θρύλος του φούτμπολ) Βινς Λομπάρντι είχε πει ?Winning isn’t everything, it’s the only thing? και αυτή η ατάκα βρίσκεται στο μυαλό κάθε αθλητή από την πρώτη στιγμή που αρχίζει να ασχολείται με τα σπορ, αλλά είναι ένα ψέμα!

Αυτή η προσέγγιση δημιουργεί λανθασμένα κίνητρα και κάνει τους αθλητές να αγωνίζονται με φόβο. Εάν το να νικάς είναι το παν, τότε εάν χάνεις, είσαι ένα τίποτε!

Αυτό το ?γιατί?, το ?γιατί αγωνίζομαι? είναι πολύ σπουδαίο. Εχετε σκεφτεί, λοιπόν, γιατί το κάνετε; Αυτό το ?γιατί? είναι το παν.

Αγωνίσθηκα πολλά χρόνια, είχα επιτυχίες, πήρα μετάλλια, αλλά αναρωτιέμαι πώς θα αγωνιζόμουν εάν είχα καλύτερη αντίληψη του λόγου για τον οποίο αγωνίσθηκα. Εάν αγωνίζεστε μόνο για τη νίκη, θα απογοητευθείτε ούτως ή άλλως, διότι κανείς δεν νικά πάντοτε.

Η ήττα είναι ολέθρια και η νίκη είναι φευγαλέα!

Από μικρός ήθελα να γίνω χρυσός ολυμπιονίκης, αλλά είναι αυτό άραγε το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου; Οχι, δεν είναι!

Οντας σε αυτήν τη θέση, συνειδητοποίησα ότι το να γίνω ολυμπιονίκης δεν είναι ?the end-all and be-all?. Θεωρώ πιο σπουδαία από το χρυσό μετάλλιο την πίστη, την οικογένεια, τους φίλους, την ηθική ακεραιότητα. Ολα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.

Αναρωτιόμουν πάντοτε γιατί τρέχω, σηκώνω βάρη, χάνω κιλά, ιδρώνω, μοχθώ και υποβάλλω τον εαυτό μου σε τέτοια σωματική και πνευματική δοκιμασία. Η απάντηση ήταν απλή: ?Αγάπη?. Αγαπούσα την πάλη, ήθελα να γίνω ο καλύτερος, αλλά δεν τα έκανα όλα αυτά μόνο για το μετάλλιο, για τη δόξα και για τις επευφημίες. Τα έκανα για την αγάπη μου στο σπορ και για ό,τι υπάρχει γύρω από αυτό. Δεν μετρούσε το αποτέλεσμα, εάν νικήσω ή εάν ηττηθώ, αλλά το εάν είχα φροντίσει να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου στον αγώνα...

Αισθανόμουν σαν τον Ρόκι στον επίλογο της πρώτης ταινίας της σειράς. Ο Ρόκι είπε στον Απόλλο Κριντ ότι δεν ήθελε να ξαναπυγμαχήσει διότι ήξερε ότι, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, είχε ήδη δώσει στην πρώτη μάχη ό,τι είχε και δεν είχε».

Στη συνέχεια ο Σλέι εξιστορεί τον περιπετειώδη τρόπο με τον οποίο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Σίδνεϊ (με τη νίκη του επί του Ρώσου τρις χρυσού ολυμπιονίκη και αήττητου επί έξι χρόνια Σαϊτίεφ, που υπέβαλε ένσταση, αλλά απορρίφθηκε, και την ήττα του στον τελικό από τον Γερμανό Λέιπολντ, που βρέθηκε ντοπαρισμένος με ναδρολόνη!) και καταλήγει ως εξής:

«Το χρυσό μετάλλιο που μου απονεμήθηκε μερικές εβδομάδες μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων δεν άλλαξε τη ζωή μου. Είτε με το ασημένιο που κράτησα για μερικές μέρες είτε με το χρυσό, ήμουν ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό ακριβώς τονίζω στα παιδιά όταν πηγαίνω σε σχολεία για ομιλίες: στη ζωή μας υπάρχουν πολύ σπουδαιότερα πράγματα από ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Εάν κάποιος πιστεύει ότι ένα μετάλλιο θα τον γεμίσει και θα του λύσει όλα τα προβλήματα, τότε θα ξυπνήσει απότομα από αυτό το όνειρο. Πιστέψτε με, έχω βρεθεί σε αυτήν τη φάση! Μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι ένας γίγαντας, ένας μύθος, ένας θρύλος και να πιστεύεις ότι θα παραμείνεις τέτοιος για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, αλλά αυτό δεν ισχύει.

Είναι σπουδαίο να έχεις στόχους, αλλά πρέπει να αναλογίζεσαι ότι η ζωή συνεχίζεται, είτε τους πετύχεις είτε όχι. Δεν θα είσαι για πάντα ολυμπιονίκης. Πρέπει να βάζεις πάντοτε έναν νέο στόχο και να βλέπεις μπροστά σου ένα καινούργιο Εβερεστ, που πρέπει να το ανέβεις.

Πρέπει να βρεις το "γιατί". Το "γιατί αγωνίζεσαι", το "γιατί προσπαθείς"...

Το να νικάς δεν είναι το παν. Δεν είναι το μοναδικό πράγμα που υπάρχει. Είναι ένα από τα πολλά πράγματα που έχουν σημασία σε αυτήν τη ζωή».

ΥΓ.: Για την αντιγραφή, Βασίλης Σκουντής...

Πηγή: Goal

Άλλα Σπόρ SPORTS