Η 18χρονη αθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης έζησε σημαντικές στιγμές, τόσο σε αθλητικό επίπεδο, με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νεανίδων της Ριέκα, όσο και σε προσωπικό, καθώς κατάφερε να μπει στην πανεπιστημιακή σχολή της επιλογής της και μάλιστα χωρίς να κάνει χρήση του "άνευ" που εξασφάλισε, χάρη στην αγωνιστική της επιτυχία. Η νεαρή πρωταθλήτρια μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στο ΠS, για τον δύσκολο δρόμο προς την επιτυχία και τα μελλοντικά της όνειρα και τις αγωνίες της, αλλά και το πώς βιώνει τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας.


Η αφορμή για τη συνέντευξη αυτή ήταν η πρόσφατη συμμετοχή της στο World Trohpy της FINA, που έγινε στα τέλη Νοεμβρίου στο Γιανγκτσού της Κίνας, όπου η Μαλκογεώργου μαζί με την Αθανασία Τσόλα εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο θεματικό ντουέτο. «Μάθαμε την τελευταία στιγμή ότι θα συμμετέχουμε σε αυτό τον αγώνα, γι΄αυτό δεν ήμασταν τόσο καλά προετοιμασμένες, αλλά ήταν μία φοβερή εμπειρία. Αρχικά δεν επρόκειτο να συμμετέχει η Ελλάδα σε αυτή τη διοργάνωση, η απόφαση ελήφθη την τελευταία στιγμή και είχαμε πολύ λίγη προετοιμασία», ανέφερε αρχικά η 18χρονη πρωταθλήτρια του ΝΟ Βουλιαγμένης και συνέχισε: «Πρώτη φορά πήγα στην Κίνα, βέβαια ήταν πολύ λίγες οι τέσσερις ημέρες, γιατί σχεδόν τις δύο απ΄αυτές ταξιδεύαμε. Οι αγώνες πήγαν πολύ καλά, βγήκαμε έκτες στο θεματικό ντουέτο. Σε αυτό το αγώνισμα υπάρχει ένα συγκεκριμένο (σ.σ. μουσικό) θέμα, που καθορίζεται από τη FINA, το οποίο φέτος ήταν το "Street Dance". Το θεματικό ντουέτο είναι πιο ελεύθερο από το κανονικό, μπορείς να φοράς ρούχα έξω από το νερό, απαιτεί να έχεις μία χορογραφία ενός λεπτού έξω από το νερό και μέσα στο νερό μπορούσαμε να έχουμε αντικείμενα, στολές ή οτιδήποτε άλλο. Πιστεύω πως είναι πιο δίκαιο να αγωνίζονται όλες οι ομάδες με το ίδιο θέμα, γιατί βλέπουν (σ.σ. οι κριτές) ποιος αντεπεξέρχεται καλύτερα».

Η συμμετοχή τους στο World Trophy ήταν τρόπον τινά μία... επιβράβευση για τις Μαλκογεώργου και Τσόλα, που σημείωσαν τη μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής συγχρονισμένης κολύμβησης για το 2016, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο ντουέτο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νεανίδων, που έγινε τον περασμένο Ιούνιο στη Ριέκα. Ενα μετάλλιο που προκάλεσε αίσθηση, κυρίως γιατί ήλθε μέσω μίας -σπάνιας για τα δεδομένα του αθλήματος- ανατροπής: από την πέμπτη θέση του προκριματικού, το ελληνικό ζευγάρι κατάφερε να "αναρριχηθεί" στην τρίτη του τελικού και να ανέβει στο βάθρο. «Μας βοήθησαν πάρα πολύ οι φιγούρες. Ημασταν πέμπτες στον προκριματικό στη χορογραφία, πιο πάνω ήταν η Ιταλία και η Ισπανία που τα τελευταία χρόνια μας περνάνε, οπότε έχει παγιωθεί η κατάταξη. Με τις φιγούρες όμως, που είναι το καθαρά τεχνικό κομμάτι και δεν έχει να κάνει με τη χορογραφία, ήμασταν πολύ πιο ψηλά από αυτές τις δύο χώρες, και αυτό μας ανέβασε και στον τελικό», εξηγεί η Μαλκογεώργου και σπεύδει να υπογραμμίσει ότι «είναι πάντως πολύ δύσκολο να αλλάξει η κατάταξη. Γενικώς, στη συγχρονισμένη διαμορφώνεται μία... στάνταρ σειρά που χρειάζεται χρόνια για να αλλάξει. Σίγουρα αυτό επηρεάζει και την ψυχολογία, αλλά είδαμε το καλοκαίρι ότι μπορεί να γίνουν αλλαγές, με πολλή προσπάθεια και θέληση...».

Η επιτυχία στη Ριέκα ήρθε για τη Μαλκογεώργου μετά από μία ιδιαίτερα απαιτητική χρονιά, στη διάρκεια της οποίας έριξε μεγαλύτερο βάρος στην προετοιμασία της για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. «Αναγκάστηκα να σταματήσω πέρυσι όλη τη χρονιά από την εθνική ομάδα και ξεκίνησα προπονήσεις το καλοκαίρι, αφού είχα τελειώσει με τις σχολικές μου υποχρεώσεις και πριν τους αγώνες στη Ριέκα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν πήγα στο Ευρωπαϊκό του Λονδίνου (σ.σ. ενώ έχει συμμετάσχει με την εθνική γυναικών σε προηγούμενες διοργανώσεις, στο Ευρωπαϊκό του 2014 και στο Παγκόσμιο του 2015). Εκανα βεβαίως προπονήσεις, αλλά όχι σε καθημερινή βάση, 3-4 φορές την εβδομάδα», μας λέει η νεαρή αθλήτρια, η οποία με το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πήρε το πολυπόθητο "άνευ", το οποίο όμως δεν χρειάστηκε, αφού μπήκε "με το σπαθί της" στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιά.

Η Σοφία Μαλκογεώργου έχει επανέλθει πλέον σε κανονικούς ρυθμούς προπόνησης, προετοιμαζόμενη για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει το καλοκαίρι στη Βουδαπέστη. «Εχουμε ήδη ξεκινήσει προπονήσεις με την εθνική ομάδα. Εγώ θα είμαι σίγουρα στο ομαδικό και στο κόμπο. Βασικός μας στόχος είναι να εμφανιστούμε βελτιωμένες σε σχέση με το προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και να είμαστε στην οκτάδα», επισημαίνει και δεν κρύβει ότι απώτερος στόχος της είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο, το 2020: «Ονειρο κάθε αθλητή είναι η συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι εγώ αυτό θέλω, γι΄αυτό δουλεύω πολύ σκληρά και ελπίζω να μπορέσω να αγωνιστώ στο Τόκιο. Δυστυχώς οι θέσεις στο ομαδικό είναι πολύ περιορισμένες (σ.σ. οκτώ), αλλά ακούγεται ότι θα γίνει μία προσπάθεια να αυξηθεί ο αριθμός των χωρών. Μακάρι να γίνει και να μπορέσω να είμαι στο ομαδικό».

Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια είναι αρκετά προσγειωμένη και αποφεύγει να κοιτάζει τόσο μακριά. Γιατί, μπορεί η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες να είναι το όνειρό της, όμως ταυτόχρονα δεν παραγνωρίζει τις δυσκολίες: «Θα δείξει τα επόμενα 2-3 χρόνια, ανάλογα πώς θα πάω με τη σχολή, γιατί είναι αρκετά απαιτητική και θέλω να είμαι σωστή στις υποχρεώσεις μου εκεί. Αν καταφέρω να τα συνδυάσω...».

Τα στηρίγματα για έναν ερασιτέχνη αθλητή στη σύγχρονη Ελλάδα είναι λίγο-πολύ δεδομένα. Η οικογένεια, «που στηρίζει και... χορηγεί» όπως λέει η ίδια, έρχεται πρώτη και ακολουθούν σωματείο και ομοσπονδία, «Εχει διαμορφωθεί ένα πολύ ωραίο, οικογενειακό κλίμα, και είναι πολύ σημαντικό που ασχολείται ειδικά με τα αθλήματα του υγρού στίβου και έχει πολλές επιτυχίες, κυρίως στο πόλο, αλλά και στη συγχρονισμένη», λέει η Μαλκογεώργου για το ΝΟ Βουλιαγμένης, στον οποίο ανήκει. «Η ομοσπονδία είναι πάντα κοντά μας και μας στηρίζει στην προσπάθεια που κάνουμε. Προσπαθεί να μας βρει λύσεις με τα κολυμβητήρια, μας στέλνει σε αγώνες, που είναι πολύ σημαντικό, και οι προπονήτριές μας κάνουν ό,τι μπορούν για να μας βοηθήσουν», προσθέτει αναφορικά με την ΚΟΕ.

Τα προβλήματα που υπάρχουν γενικά στη χώρα, αλλά και ειδικότερα στα αθλήματα του υγρού στίβου, οδηγούν αρκετά νέα παιδιά στη μετανάστευση στο εξωτερικό, όπου μπορούν να συνδυάσουν σπουδές και αθλητισμό χωρίς προσκόμματα. «Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, υπάρχουν πολύ λίγες ευκαιρίες και υπάρχει και μία σκέψη να φύγω στο εξωτερικό, αλλά αυτό είναι ακόμη μακριά. Εχω μιλήσει με παιδιά που φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό και ξέρω ότι τους παρέχουν τα πάντα, η οργάνωση είναι ιδανική και μπορούν να συνδυάζουν αθλητισμό και σπουδές. Εδώ είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις αυτό, γιατί δεν υπάρχουν κίνητρα, ούτε υποδομές. Στη Βουλιαγμένη βέβαια έχουμε κολυμβητήριο, αλλά με την εθνική ομάδα είχαμε πολλά προβλήματα κατά καιρούς. Αλλάζαμε κάθε μέρα πισίνα για προπόνηση, δεν έχουμε ζεστό νερό... Κι είναι ένα άθλημα όπου είσαι πολλές ώρες μέσα στο νερό και δεν γίνεται το κολυμβητήριο να μην πληροί τις κατάλληλες προϋποθέσεις», επισημαίνει η Μαλκογεώργου.

Για το τέλος, της... δανείσαμε ένα μαγικό ραβδάκι και της ζητήσαμε να αλλάξει ένα πράγμα, στο άθλημά της και γενικότερα. «Θα ήθελα να γίνει πιο αντικειμενικό και ίσως πιο αξιοκρατικό», εκφράζει την ευχή της για τη συγχρονισμένη κολύμβηση. «Θα άλλαζα την οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια», απαντά χωρίς σκέψη στο δεύτερο σκέλος, που άπτεται άλλωστε και του αντικειμένου των σπουδών της. «Να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε και να προσπαθούν πάντα για το καλύτερο, γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατον, εφόσον υπάρχει θέληση», κλείνει η Σοφία Μαλκογεώργου, απευθυνόμενη μέσω του ΑΠΕ-ΜΠΕ στους συνομιλήκους της που αναζητούν φως και ελπίδα στην ταραγμένη Ελλάδα, χαραυγές του 2017...

Άλλα Σπόρ SPORTS