Ο θάνατος τους ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με το αν η υπερβολική εξάσκηση είναι πιθανό να προκαλέσει προβλήματα στην καρδιά.

Είναι δεδομένο πως το τρέξιμο κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται όμορφα. Η υψηλή παραγωγή ενδορφινών του οργανισμού κατά την διάρκεια του τρεξίματος, η απαλλαγή από το στρες, η αίσθηση της ολοκλήρωσης αποτελούν στοιχεία που κάνουν τους ανθρώπους να ελκύονται από το τρέξιμο.

Αμέτρητες μελέτες, που συμπεριλαμβάνουν ανθρώπους πολλών κατηγοριών -νέους και γέρους, απόλυτα υγιείς ανθρώπους και ανθρώπους που έχουν παρελθόν καρδιακών προσβολών, λεπτούς και υπέρβαρους- έχουν επιβεβαιώσει πως το τρέξιμο συνδέεται με την καλή λειτουργία της καρδιάς.

Υπολογίζεται πως μια συστηματική, εβδομαδιαία προπόνηση πρέπει να αποτελείται είτε από 150 λεπτά χαλαρής άσκησης είτε από 75 λεπτά έντονης άσκησης (είτε από ένα συνδιασμό αυτών των δύο). Υπάρχει ωστόσο ένα μεγάλο ερώτημα: η παραπάνω, από αυτά τα πλαίσια, άσκηση συνιστα ακόμα μεγαλύτερα οφέλη ή μήπως όχι; Η απάντηση δεν είναι αντικειμενική. Εξαρτάται από το ποιόν ρωτάτε.

Μελέτες για την υπερβολική άσκηση

Ο κορυφαίος Αμερικάνος καρδιολόγος, Τζέιμς Ο’ Κιφ είναι από τους πιο διάσημους υποστηρικτές της θεωρίας πως η υπερβολική άσκηση δεν κάνει καλό στους δρομείς. Σύμφωνα με τον ίδιο «υπάρχει ένα ασφαλές όριο άσκησης, το οποίο αν υπερβούμε οι αρνητικές συνέπειες ισοσκελίζονται με τα οφέλη». Ο ίδιος έχει δώσει μια διάλεξη με τίτλο: «Τρέξε για την ζωή σου: χαλαρά και κοντινές αποστάσεις». Το βίντεο της συγκεκριμένης διάλεξης απαριθμεί 400.000 προβολές στο διαδίκτυο.

Σε συνεργασία με τον τον Δανό καρδιολόγο Πίτερ Σνορ, έγραψαν ένα επιστημονικό κείμενο στο περιοδικό του Αμερικάνικου Κολέγιου Καρδιολογίας στο οποίο υποστηρίζουν πως το να τρέχεις υπερβολικά είναι τόσο κακό όσο το να μην τρέχεις καθόλου. Οι δυο καρδιολόγοι προτείνουν πως η ιδανική άσκηση πρέπει να κυμαίνεται στις τρεις προπονήσεις ανά εβδομάδα, να μην υπερβαίνει τις 2,5 ώρες συνολικά και να διεξάγεται σε χαμηλές ταχύτητες (10-12 λεπτά/μίλι).

Με αφορμή αυτό το κείμενο, η Daily Telegraph κυκλοφόρησε με τίτλο: «Το γρήγορο τρέξιμο είναι το ίδιο θανατηφόρο με το να κάθεσαι στον καναπε». Η Daily Mail από την άλλη, επίσης με αφορμή αυτό το κείμενο, είχε τίτλο: «Το πάρα πολύ τρέξιμο είναι το ίδιο κακό με το να μην τρέχεις καθόλου».

Έξι μήνες μετά από αυτό το κείμενο, η Σαμ Λόιντ, μια 44χρονη δρομέας με αγάπη για τις μεγάλες αποστάσεις και τόσο φανατική με το τρέξιμο που έκανε τέσσερις προπονήσεις την εβδομάδα, υπέστη καρδιακό επεισόδιο. Στην Λόιντ τοποθετήθηκε βηματοδότης και πλέον τρέχει ξανά. Ωστόσο, γύρω από το καρδιακό επεισόδιό της δημιουργήκε μια σύγχηση τόσο στην ίδια όσο και στους γιατρούς που ανέλαβαν την περίπτωσή της.

Ένας από τους γιατρούς κατηγόρησε ευθέως για το καρδιακό επεισόδιο την ενασχόλησή της με το τρέξιμο. Ένας άλλος ωστόσο της είπε πως το τρέξιμο δεν έχει καμία σχέση με το επεισόδιο. «Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω από εδώ και στο εξής. Δεν ξέρω πόσο πρέπει να τρέχω. Έχω πολλές ερωτήσεις σχετικά με αυτό που έπαθα αλλά δεν έχουν απαντηθεί», τονίζει η ίδια σχολιάζοντας την περιπέτειά της.

Πάντως, πάρα πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με το τρέξιμο αμφισβητούν την εγκυρότητα της μελέτης των Ο’ Κιφ και Σνορ. Σε ένα σημείο της εν λόγω μελέτης, οι δύο επιστήμονες αναφέρουν πως η έρευνά τους επικεντρώθηκε σε 36 δρομείς, οι οποίοι έκαναν εξάσκηση μεγαλύτερη των τεσσάρων ωρών ανά εβδομάδα. Αναφέρουν πως από αυτούς τους 36 δρομείς, οι δύο πέθαναν. Οι επικριτές της μελέτης αυτής λένε πως αυτό το ποσοστό (μόλις 2 στους 36) είναι πολύ μικρό για να τεκμηριωθεί το οτιδήποτε και τονίζουν πως δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί πως αυτοί οι δύο θάνατοι συνδέονται όντως με το τρέξιμο: είναι πολύ πιθανό αυτοί οι δύο θάνατοι να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με το τρέξιμο και να προήλθαν από εντελώς άσχετους λόγους.

Το πολύ τρέξιμο κάνει κακό

Το ρεύμα πάντως που πιστεύει ότι το πολύ τρέξιμο κάνει κακό βρίσκει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές. Πολλοί από αυτούς τονίζουν πως οι κίνδυνοι δεν έχουν να κάνουν τόσο με μια αιφνίδια καρδιακή προσβολή αλλά με μικρές ζημιές που παθαίνει η καρδιά και οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές αλλά με τα χρόνια συσσωρεύονται και την κάνουν αδύναμη. Δύο νέες κριτικές προς αυτή την κατεύθυνση δημοσιεύτηκαν φέτος. Η μία τιτλοφορείται ως εξής: «Οι δυνητικές καρδιοτοξικές επιδράσεις της άσκησης».

Ο Σανχάι Σάρμα είναι καρδιολόγος, καθηγητής σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και Ιατρικός Διευθυντής στο Μαραθώνιο του Λονδίνου. Όταν ο Σάρμα κλήθηκε να πάρει θέση σε αυτόν τον άτυπο διάλογο για το ζήτημα είπε: «Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω πως έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα πράγματα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η άσκηση είναι κάτι καλό για τους ανθρώπους. Η υγεία των ανθρώπων που ασκούνται είναι σε πολύ καλύτερα επίπεδα από αυτών που δεν ασκούνται και ζουν κατά μέσο όρο τρία με εφτά χρόνια παραπάνω από τους υπόλοιπους. Αν μπορούσαμε να συσκευάσουμε όλα τα οφέλη της άσκησης σε ένα χάπι, τότε θα είχαμε φτιάξει ένα θαυματουργό χάπι».

ΠΗΓΗ: runnfun.gr