Ο, αχόρταγος, Σέρβος "κανίβαλος" - Τα απλησίαστα ρεκόρ που... κατάπιε

Για το ποιος υπήρξε ή όχι ο μεγαλύτερος τενίστας όλων των εποχών, θα μπορούσαμε να συζητάμε επί ώρες. Άλλοι θα πουν τον Μποργκ και ΜακΈνρο, γιατί πέτυχαν μεγαλειώδη πράγματα με τη βοήθεια μίας απλής, ξύλινης ρακέτας, μαλιστα με χορδές από χοιρινά έντερα που μείωναν, αισθητά την ταχύτητα. Άλλοι πάλι, τους Μπέκερ, Σάμπρας, Αγκάσι, Ναδάλ ή Φέντερερ. Χωρίς καμία αμφιβολία όμως, δεν θα βρεθεί ούτε ένας που να μην υποδείξει τον Τζόκοβιτς ως τον τενίστα με τους περισσότερους τίτλους στη φαρέτρα του.

Για κάποιον που ζει για τέτοιους στόχους και ρεκόρ, που θρέφεται αποκλειστικά και μόνο με αυτό το φαί, οι 378 συνεχόμενες εβδομάδες στο Νο 1 δεν είναι τίποτα περισσότερο από μερικά ακόμη λίτρα βενζίνης στο ανεξάντλητο ρεζερβουάρ δυνάμεων, αλλά και φυσικών δυνατοτήτων. Γιατί πέρα από πολύ δυνατό και σκληρό αθλητή, ο Τζόκοβιτς προικίστηκε από τη Μητέρα Φύση με σπάνια χαρίσματα πλαστικότητας, σχεδόν «αιλουροειδούς» που του επιτρέπουν να σώσει, με απίθανο τρόπο μπαλιές που έμοιαζαν εντελώς χαμένες.

Στη Μελβούρνη κατέκτησε φέτος το 22^ο Grand Slam της καριέρας του, ισοφαρίζοντας τον Ράφα Ναδάλ. Ενδεχομένως να ήταν 23, εάν οι Αυστραλοί, λόγω Covid δεν τον απέβαλαν πέρυσι από τη χώρα ως, ορκισμένο ανεμβολίαστο.

Επί εφτά φορές ολοκλήρωσε την τενιστική περίοδο ως Νο 1 του κόσμου, περισσότερες κι από τους Φέντερερ, Σάμπρας, μάλιστα ως ο γηραιότερος (34 ετών και 7 μηνών), ενώ έμεινε στην κορυφή τουλάχιστον μία εβδομάδα στα 12 τελευταία χρόνια. Όσον αφορά τα Grand Slams είναι ο νεότερος τενίστας, σε ηλικία 20 ετών και 250 ημερών που προκρίθηκε ποτέ στα ημιτελικά του καθενός από τα 4 μεγάλα τουρνουά: Μελβούρνη, Παρίσι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Κι ο μοναδικός, με 33 φορές που αγωνίστηκε ποτέ σε τελικό.

Είναι ο τενίστας που κέρδισε τους περισσότερους (30), συνεχόμενους αγώνες του Big Four κι ο μοναδικός της Ιστορίας που προκρίθηκε για 13 συνεχόμενα χρόνια στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός. Επίσης, ουδείς κέρδισε περισσότερα Slams στο τσιμέντο (13), είναι ο μόνος που κέρδισε 10 φορές στη Μελβούρνη και 7 στο Ουϊμπλεντον (ο Ναδάλ διατηρεί το, επίσης απλησίαστο ρεκόρ των 14 Ρολάν Γκαρός) κι ο τενίστας που έλαβε μέρος στα περισσότερα Slams (30) ως Νο 1.

Και στα Masters Series/ Atp Tour Masters 1000 κατάπιε το ένα ρεκόρ, μετά το άλλο όχι μόνο κερδίζοντας και τα 9 τουρνουά της κατηγορίας, αλλά είναι και στην 1^η θέση All Time με 38 νίκες, μπροστά από τους Ναδάλ, Φέντερερ, με ρεκόρ συμμετοχών σε τελικούς (56), με 31 συνεχόμενες νίκες, με το καλύτερο ποσοστό (96,875%) όλων των εποχών, το 2011, των 31 νικών με μία μόνο ήττα.

Κατέκτησε, ακόμη τα Atp Finals έξι φορές, όσες κι ο Φέντερερ, αλλά είναι ο μόνος που κέρδισε το τελευταίο Masters της χρονιάς, συνεχόμενα από το 2012 έως και το 2015. Στην εποχή Open βρίσκεται στην 1^η θέση όλων εποχών με ποσοστό νικών 83,51% (1043 νίκες, 206 ήττες), μπροστά από τον Ναδάλ (82.98). Ενώ είναι ο τενίστας που κέρδισε και τα περισσότερα χρήματα (167εκ. δολάρια) μόνο από έπαθλα.

Το προσωπικό του curriculum δεν είναι απλού τενίστα, αλλά τουλάχιστον «κανίβαλου». Και συνήθως κάτι τέτοιοι εξωγήινοι πεινούν συνέχεια, δεν χορταίνουν εύκολα. Εκτός κι αν Ισπανός Κάρλος Αλκαράθ, αυτή τη στιγμή 2^ος του ranking με 6780 βαθμούς (200 λιγότερους από τον Τζόκοβιτς) ή ο δικός μας Τσιτσιπάς, 3^ος με 5805 αποκτήσουν, ξαφνικά άλλη γνώμη διακόπτοντας την κούρσα του Σέρβου προς τις 400 εβδομάδες…