Γεννημένη στο Σόκολοβ πριν από 24χρόνια, πέρυσι τέτοιο καιρό, φρέσκο παντρεμένη ούσα, ακίνητη, με γύψο στο χέρι λόγω επέμβασης στον αγκώνα παρακολουθούσε από τον καναπέ του σπιτιού της, παρέα με τον αγαπημένο της Στίβεν και τον… γάτο τους τον τελικό του Ουϊμπλεντον ’22 ανάμεσα στην Έλενα Ριμπάκινα, την πρώτη τενίστρια από το Καζακστάν που κατέκτησε ένα Grand Slam και την Τυνήσια, Ονς Ζαμπέρ. Την αιώνια υπόσχεση του αφρικανικού τένις ηττημένη τρεις φορές, μες σε 12 μήνες στο τελευταίο ραντεβού ενός Major: πέρυσι από τη Ριμπάκινα και την Πολωνή Ίγκα Σβιάτεκ στο Us Open, ενώ φέτος από την Βοντρούσοβα που μ’ ένα αφοπλιστικό 6-4,6-4 σε μόλις 1 ώρα και 20’ έγινε η πρώτη τενίστρια από το ’63 με το χαμηλότερο ranking (Νο 42) που θριαμβεύει στο διάσημο γρασίδι.

 Φέτος υπήρξε και Νο 105, λόγω των συχνών τραυματισμών σε χέρια, πόδια, αγκώνες, γόνατα και αναγκαστικών απουσιών, αναπόφευκτων κατάλοιπων των προηγούμενων αθλημάτων που της επέλεγε, αλλά και επέβαλε η μητέρα της Ιντρίσκα Αντερλόβα, άλλοτε διακεκριμένη βολεϊμπολίστρια της Σλάβια Πράγας. Πέρασε από το χόκεϊ επί πάγου, το πινγκ πονγκ, το βόλεϊ, αλλά μία ωραία μέρα βαρέθηκε, τα παράτησε όλα για να βάζει… γκολ μέχρι που ένας σοβαρός, διπλός τραυματισμός σε κνήμη και περόνη την έπεισε να δοκιμάσει την τύχη της και με το τένις. Κι αυτό ήταν.

 Το ’14, σε ηλικία 15 ετών έγινε Νο 1 στον κόσμο των Juniores, φτάνοντας έως τον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός (ήττα από την Καζάτκινα) και του Ουϊμπλεντον όπου ηττήθηκε από την Οσταπένκο. Οδήγησε την Τσεχία στην κατάκτηση του Federation Cup, του αντίστοιχου του Κυπέλλου Ντέιβις στις γυναίκες, και την επόμενη χρονιά ξανά έφτασε στα ημιτελικά του Ρολάν Γκαρός Junior, πάλι χάνοντας από την Ισπανίδα Πάουλα Μπαντόσα, τη σημερινή… «Lady Τσιτσιπάς».

 

 Από το ’16 έως το ’19 περνάει την ώρα της πολύ περισσότερο σε κρεβατάκια φυσιοθεραπειών, παρά στα κορτς σκοτώνοντας τον χρόνο της επιλέγοντας το επόμενο τατουάζ που θα "χτυπήσει" στο σώμα της και ξαφνικά, από το πουθενά βρίσκεται στον τελικό του Ρολάν Γκαρός και πάλι χάνοντας από την Αυστραλή, Άσλεϊ Μπάρτι. Φέτος ήρθε στο Ουϊμπλεντον για το glamour της υπόθεσης και γιατί, που και που χρειάζεται ν’ αλλάξει κανείς παραστάσεις με Dom Perignon και φράουλες. Κανείς δεν πίστευε ότι θα έφτανε μέχρι το τέλος κι ακόμη καλύτερα, ότι θα γυρνούσε σπίτι της αγκαλιά με τη διάσημη «σαλατιέρα». Ούτε η ίδια. Ούτε και ο άνδρας της Στίβεν που, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο κατά τη διάρκεια του τουρνουά είχε μείνει σπίτι να προσέχει τον γάτο τους.

 Μέχρι που του’ ρθε προσωπική πρόσκληση από την ίδια την Κέιτ Μίντλετον για να παρακολουθήσει τον τελικό δίπλα της, στο λεγόμενο Royal Box. Παράτησε άρον, άρον τον γάτο στο καμίνι της Πράγας και στο τέλος, αγκαλιά με την Μαρκέτα έκλαψε σαν μικρό παιδί. «Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου, που τον βλέπω να κλαίει με τέτοιο τρόπο, είπε στο μικρόφωνο η θριαμβεύτρια. Η πρώτη ήταν πέρυσι, όταν παντρευτήκαμε». Και το Ουϊμπλεντον, μαζί με τα χειροκροτήματα ξέσπασε σε ατελείωτο γέλιο…  

Μαρκέτα Βοντρούσοβα Wimbledon Τένις