Ήταν πριν από δύο μήνες περίπου. Μου τηλεφωνούσε πολύ συχνά.

-Πού είσαι, ρε παλιόφιλε; Ο Πύργος είναι στη θέση του;

- Ναι, κόουτς.

- Αρα, η Θεσσαλονίκη είναι εντάξει.

- Εσύ, κόουτς, τι κάνεις;

- Δεν είμαι εντελώς καλά, αλλά ωραία. Εχω μπλέξει, όμως, άσχημα. Τα ξέρεις, σ' τα έχω πει.

- Τι έγινε;

- Να, μωρέ, κάθε μέρα με φωνάζει για καφέ ο Ομπάμα. Μου ζητάει συμβουλές. Καλό παιδί, αλλά αφού δεν το έχεις, βρε παλικάρι, τι ήθελες να γίνεις πρόεδρος; Κάθε μέρα συμβουλές θέλει, ρε Περικλή, με έχει κουράσει ο μπαγάσας.

Και ξεσπούσε σε γέλια. Χαχαχαχαχα!!!!

Χθες το πρωί μόλις το έμαθα τηλεφώνησα στο σπίτι στην Ουάσινγκτον. Το ακουστικό σήκωσε η κόρη του η Ντέπυ.

- Ντέπυ, πώς έγινε;

- Περικλή, έφυγε ήσυχα. Αυτό είναι το σημαντικό. Ηρεμος και ήσυχα. Ημασταν κοντά του. Μας ζήτησε να είμαστε κοντά του. Ισως γνώριζε, έβλεπε το τέλος... Και ήμασταν κοντά του.

Τι να πρωτοθυμηθώ. Πόσα πολλά μπορώ να γράψω, αλλά θα γεμίσω ένα βιβλίο. Εχω το θλιβερό προνόμιο να έχω βιώσει και να γνωρίζω από πρώτο χέρι τις δύο πιο μεγάλες πικρές στιγμές του που τις κουβαλούσε με βαθιά θλίψη μέσα του μέχρι και την τελευταία του πνοή. Δεν μου επέτρεψε. Απαίτησε, μάλιστα, να μην τις γράψω ποτέ.

Μόνο η παρέμβαση της κόρης του Ντέπυς μου επέτρεψε να γράψω στο πρώτο μου βιβλίο για την πιο βαθιά του πίκρα. Τη λάσπη και την αδικία σε βάρος του το καλοκαίρι του 1994 στην παρουσία της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής. Μου έκανε την τιμή να παρουσιάσω τη βιογραφία του εδώ στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 2007. Μια βιογραφία που επιμελήθηκε και έγραψε ο καλός μου φίλος και σημαντικός δημοσιογράφος Βαγγέλης Κουκούλογλου.

Ο Αλκέτας ήταν ο αρχιτέκτονας της αναγέννησης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Παιδί της Κατοχής και της... λουκούλλειας μπομπότας, φτωχός και άφραγκος ο κορυφαίος των Ελλήνων προπονητών έγινε διάσημος, ξακουστός και μεγάλος με τη ρομφαία του. Και έγινε γιατί όντως ήταν, γράφει ο Βαγγέλης Κουκούλογλου στη βιογραφία του Αλκέτα.

Αφοσιωμένος, βαθύς, γενναίος, δίκαιος, ευγενικός, ζωηρός, ηρωικός, θερμός, ιππότης, καλός, λεβέντης, ξεκάθαρος, πρωτοπόρος, όμορφος, ρωμαλέος, σώφρων, τίμιος, υπερήφανος, χαρωπός. Αυτός ήταν ο αγαπημένος μου φίλος Αλκέτας Παναγούλιας. Ο κορυφαίος Ελληνας προπονητής όλων των εποχών.

Οι δύο μεγάλες πίκρες

Τις κουβαλούσε μέσα του πάντα. Μου είχε υποσχεθεί ότι θα έρθει το Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη, στην παρουσίαση του δικού μου βιβλίου, για να μιλήσουμε για τη μια του πίκρα. Κατηγορήθηκε για «ροζ» σκάνδαλο. Οτι είχε δεσμό με μια κοπέλα από τη γραμματειακή υποστήριξη της ΕΠΟ, όταν η Εθνική ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής το 1994.

Στο βιβλίο μου γράφω με κάθε λεπτομέρεια τι είχε συμβεί τότε. Για τη λάσπη. Σας αναφέρω μόνο την ατάκα εκείνης της κοπέλας που είχα συναντήσει τυχαία στο ενυδρείο της Βοστώνης εκείνες τις μέρες. «Σας φαίνομαι για πόρνη; Πώς καταστρέφετε έτσι τους ανθρώπους; Επειδή έχετε εξουσία; Εάν ήταν η αδελφή σας και η μάνα σας, αυτά θα γράφατε πάλι;». Εκστόμισε και μία βρισιά και έφυγε. Μου απαγόρεψε να πω και να γράψω οτιδήποτε. Το σεβάστηκα.

Η δεύτερη πίκρα του ήταν εδώ στη Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες μετά την παρουσία και την κυκλοφορία του βιβλίου με τη βιογραφία του ζήτησε από την τότε διοίκηση του Αρη να μπει το βιβλίο στην μπουτίκ της ομάδας για να μάθουν οι νέοι και γενικά οι οπαδοί των «κίτρινων» περισσότερα για τον Αλκέτα.

Η απάντηση που πήρε από τον τότε πρόεδρο του Αρη (όπως μου είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος ο Αλκέτας) ήταν: «Στην μπουτίκ δεν μπορεί ο καθένας να βάζει ό,τι θέλει». Ο καθένας ήταν ο Αλκέτας γι' αυτόν τον κύριο. Και ο Αλκέτας του είπε: «Δεν είμαι εγώ κομμάτι του Αρη και είσαι εσύ;». Εισέπραξε την ίδια απάντηση από τον Σκόρδα: «Δεν μπορεί ο καθένας να μπαίνει και να βάζει ό,τι θέλει στην μπουτίκ».

«Ο Θεός μας δώρησε τη ζωή για να τη χαιρόμαστε».

Α. Παναγούλιας

«Είμαστε Ρωμιοί, κάνουμε θαύματα όταν το θέλουμε. Μπορούμε να μουρλάνουμε τον κόσμο. Γιατί είμαστε λεβέντες και περήφανος λαός».

Α. Παναγούλιας

«Ο φόβος ποτέ δεν ωφέλησε. Διαφορετικά, μπες στο λαγούμι σου και μην κουνιέσαι».

Α. Παναγούλιας

«Εμείς οι Ελληνες είμαστε και ασφαλώς θα μείνουμε αιώνια η νεότητα του κόσμου».

Α. Παναγούλιας

Πηγή: Goal