Το Μουντιάλ των τεσσάρων

Το οποίο έχει πολλούς που το ονειρεύονται, αλλά μόνο τέσσερις που μπορούν να το κερδίσουν.

Eκατό μέρες περίπου πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο μόνο τέσσερις εθνικές ομάδες που θα πάρουν μέρος σε αυτό δείχνουν, υπό προϋποθέσεις, ικανές να το κερδίσουν. Ακόμα κι αν το πρόγραμμα το φέρει έτσι, κι αυτές οι τέσσερις βρεθούν στην ίδια πλευρά του ταμπλό παίζοντας ανά δύο στα προημιτελικά, όποιος περάσει το σκόπελο θα βγει παγκόσμιος πρωταθλητής. Οι άλλοι μπορεί να κάνουν μεγάλες πορείες, αλλά παίρνουν μέρος σε μια διοργάνωση που δύσκολα θα κερδίσουν. Η ισορροπία στα προγνωστικά, που υπήρχε πριν από το ξεκίνημα του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής, έχει πάει περίπατο.

Βραζιλία
Το πρώτο και μεγαλύτερο φαβορί είναι φυσικά η γηπεδούχος Βραζιλία που μέσα στη σεζόν, κερδίζει και παίκτες. Στο περσινό γκρουπ που κέρδισε διά περιπάτου το Confederations Cup διαλύοντας τους Ισπανούς στον τελικό πρέπει να προσθέσουμε κάποιους που περιμένουν την ευκαιρία τους για να δείξουν τι αξίζουν: ο Κακά, ο Γουίλιαν, ο Οσκαρ, ο Ραφίνια κάνουν πολύ καλή χρονιά. Ο Γουίλιαν κι ο Οσκαρ μπορεί να δώσουν στην επίθεση ακόμα περισσότερη ποιότητα, βοηθώντας τον Νέιμαρ. Ο Ραφίνια είναι σπουδαίο εργαλείο στο πλάι. Ο Κακά είναι η χαρακτηριστική περίπτωση του ξεγραμμένου ήρωα που γυρίζοντας στην εθνική, μπορεί να ξεσηκώσει θύελλες λατρείας. Δε λέω ότι ο Σκολάρι ντε και καλά θα τον καλέσει. Είναι βέβαιο, όμως, ότι θα προβληματιστεί.

Γερμανία
Η δεύτερη ομάδα είναι η Γερμανία. Μπορεί να έχει χρόνια να κερδίσει κάποιον τίτλο, αλλά η ομάδα του Γιοακίμ Λεβ είναι αξιοθαύμαστα σταθερή, έχει πολλές επιθετικές λύσεις κι έχει βρει έναν μεγάλο σύμμαχο: τον Πεπ Γκουαρντιόλα! Το πολύ προσεχτικό ροτέισον που κάνει στην Μπάγερν Μονάχου ο Καταλανός θα έχει ως αποτέλεσμα παίκτες όπως ο Λαμ, ο Σβαϊνστάιγκερ, ο Μέλερ, ο Κρος να πάνε στη Βραζιλία χωρίς μεγάλη επιβάρυνση -σε μια σεζόν εξαντλητική ειδικά για την Μπάγερν και την Ντόρτμουντ, που συνεχίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γερμανία έχει κυνηγούς που βελτιώνονται τρομερά (Ρόις και Σίρλε είναι φέτος εξαιρετικοί), αλλά δεν έχει σπουδαία στόπερ, με μόνη εξαίρεση τον ποιοτικότατο αλλά συχνά τραυματία φέτος Χούμελς. Δύσκολα πάντως χωρίς σπουδαία άμυνα μπορείς να κατακτήσεις τρόπαιο στη Βραζιλία.

Ισπανία
Η τρίτη ομάδα με λογικές φιλοδοξίες είναι η κάτοχος του τίτλου Ισπανία. Εχει φυσικά λιγότερες πιθανότητες από τη Βραζιλία και τη Γερμανία, αλλά καμία άλλη ομάδα δεν έχει τους τίτλους της τα τελευταία έξι χρόνια. Παρά το αντίο του Πουγιόλ, και μολονότι κάμποσοι της ιστορικής φρουράς έχουν μεγαλώσει (Τσάβι, Τόρες) ή μοιάζουν κατάκοποι (Ινιέστα, Πικέ, Βίγια), εν τούτοις η ομάδα του Ντελ Μπόσκε παραμένει δυνατή κι έχει φρέσκους πρωταγωνιστές, καθώς οι Μάτα, Νεγκρέδο, Νάβας κ.λπ. μοιάζουν έτοιμοι για να πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής.

Αργεντινή
Η τέταρτη ομάδα που πρέπει να μετράμε είναι η Αργεντινή. Εχει το πιο μεγάλο κίνητρο από όλες, αφού αν χαλάσει το βραζιλιάνικο πάρτι σβήνει μια σειρά από ιστορικές νίλες από τους «καριόκας» τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αλλά εξαρτάται πάρα πολύ από τον Μέσι κι ο Μέσι ακόμα δεν είναι σούπερ. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι φέτος ταλαιπωρείται κι ο Αγκουέρο, ο δεύτερος δηλαδή που θα μπορούσε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Ταλέντο υπάρχει, αλλά αυτοί είναι αναντικατάστοι. Η ομάδα συνολικά μοιάζει κατώτερη από εκείνη που με προπονητή τον Μαραντόνα απέτυχε παταγωδώς στη Νότιο Αφρική τέσσερα χρόνια πριν.

Εκπλήξεις

Αλλη ομάδα κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να το κατακτήσει το Μουντιάλ. Οι Ουρουγουανοί, με Σουάρες-Καβάνι, είναι καλύτεροι από ό,τι τέσσερα χρόνια πριν κι είναι αουτσάιντερ, όπως και η Κολομβία. Γάλλοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Πορτογάλοι, Βέλγοι ακόμα κι οι Αγγλοι, μπορεί να κάνουν μεγάλες πορείες, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να κερδίσουν το τρόπαιο: θα προσφέρουν, οι πιο καλοί και φορμαρισμένοι, επιτυχίες της μιας βραδιάς στο κοινό τους. Αλλά το τρόπαιο θα το πάρει κάποιος από τους τέσσερις, με μεγαλύτερο φαβορί τους Βραζιλιάνους. Οι εκπλήξεις σε αυτά τα τουρνουά είναι ολοένα και πιο δύσκολες...

Νωθρά

Οι Κορεάτες κρατούσαν την μπάλα κι επιτάχυναν όταν έβρισκαν κενούς χώρους: ξέρουν να το κάνουν υποδειγματικά. Ο Σάντος ήθελε το φιλικό, όπως αποδείχτηκε, για να τεστάρει κυρίως τον τερματοφύλακα Γλύκο στον Τζόρβα δεν έδωσε ούτε ένα λεπτό συμμετοχής, γιατί εκτιμά ότι τον γνωρίζει. Ο Γλύκος, έπαιξε 90 λεπτά, είχε στο 8΄ μια ωραία επέμβαση σε σουτ του Λι, αλλα δέκα λεπτά αργότερα, όταν ο Παρκ, της Αρσεναλ, βρέθηκε ανενόχλητος απέναντί του δεν κατάφερε να κάνει τίποτα - οι λιγοστοί, αλλά φωνακλάδες Κορεάτες που βρέθηκαν στο Καραϊσκάκη πανηγύρισαν το 0-1. Ο Γλύκος στο 39' είχε και μία δεύτερη επέμβαση κάνοντας μια γρήγορη έξοδο με τα πόδια προ του Σονγκ, αλλά ο ίδιος τον νίκησε με σουτ στην κλειστή του γωνία στο 55': οι Κορεάτες καταχάρηκαν το 0-2. Ο υπό δοκιμή Ελληνας τερματοφύλακας δεν ζορίστηκε περισσότερο: μάλλον θα είναι ο τρίτος, πίσω από Καρνέζη - Καπίνο το καλοκαίρι στη Βραζιλία. Οι άλλοι κερδισμένοι είναι ο Φετφατζίδης κι οι δυο Παπαδόπουλοι. Ο άσος της Τζένοα έδωσε, στο β' ημίχρονο που χρησιμοποιήθηκε, λίγη σπιρτάδα. Ο Αβραάμ φάνηκε σε καλή κατάσταση - με τη λειψανδρία που έπεσε στα στόπερ, ίσως βρει θέση στην αποστολή. Ο φορ του Ατρομήτου, έδειξε σε ετοιμότητα: αν ο Γκέκας έχει προβλήματα, θα είναι παρών.

Οι υπόλοιποι διεθνείς, νιώθοντας σίγουροι για το ταξίδι στη Βραζιλία δεν ανέβασαν ταχύτητα. Η Εθνική μας έπαιξε τρομερά νωθρά στην αρχή, αναγκάζοντας τον Σάντος να φωνάζει περισσότερο από όσο έχει κάνει σε όλα τα επίσημα ματς. Μετά το 0-1 είχε μια αντίδραση και τρία δοκάρια στο πρώτο ημίχρονο: ένα με τον Κατσουράνη στο 22΄ μετό από καταπληκτική ασίστ του Χολέμπας (η φάση ήταν ό,τι καλύτερο μας έδειξε) και δύο στην ίδια φάση, με Τοροσίδη - Αβραάμ Παπαδόπουλο μετά από ένα κόρνερ. Είναι το μόνο που θα θυμόμαστε.