Χρειάζεται ένα ιταλικό ματς

Yπάρχουν τραυματίες στην Εθνική, αλλά δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των τραυματισμένων οι βασικοί. Τον Καράμπελα στην Εθνική δεν τον έχουμε δει ποτέ. Τον Τζαβέλλα στις πρώτες κλήσεις ο Ρανιέρι δεν τον είχε αρχικά καλέσει. Ο Χριστοδουλόπουλος και ο Κονέ βασικοί δεν είναι - και καλά να ήταν, στη Φινλανδία δύσκολα θα ξεκινούσαν και ίσως αυτό συνέβαινε στο ματς με τους Ιρλανδούς. Το ίδιο ισχύει και για τον Φετφατζίδη και τους δύο Παπαδόπουλους της άμυνας: και ο Αβραάμ και ο Κυριάκος τη θέση του βασικού την έχουν χάσει καιρό τώρα. Ο μόνος που λείπει είναι ο Χολέμπας. Σημαντική απώλεια, αλλά μιλάμε για ένα αριστερό μπακ.

Αστέρια
Η Εθνική μας έχει κακή παράδοση με τη Φινλανδία και δεν έχει κερδίσει ποτέ εκεί. Είναι αλήθεια ότι στο προηγούμενο ματς δέχτηκε και πέντε γκολ ήταν το πρώτο του Ρεχάγκελ. Ομως εκείνη ήταν μια Φινλανδία πολύ πιο ποιοτική από την αποψινή. Είχε ηγέτη τον μεγάλο Γιάρι Λιτμάνεν. Είχε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα, τον Νιέμι. Είχε τον σπουδαίο Σάμι Χίπια στην άμυνα. Είχε τους Νούρμελα και Τίχινεν στη μεσαία γραμμή που έκαναν μεγάλη καριέρα κι είχε και φορ τον Φορσέλ, έναν από τους καλύτερους κυνηγούς της ιστορίας της. Είχε και τον Κόλκα: στη μέρα του ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης και όλοι το θυμόμαστε αυτό από το πέρασμά του από τον ΠΑΟ. Δεν μας είχε ρίξει μόνο την πεντάρα εκεί, μας είχε τρομάξει και στην Αθήνα: η Εθνική μας τη λύγισε με 1-0 στο ΟΑΚΑ με ένα γκολ του Λυμπερόπουλου, στο μοναδικό λάθος της άμυνάς τους.

Οργανωμένα
Η αποψινή Φινλανδία είναι επικίνδυνη γιατί παίζει οργανωμένα στην άμυνα, όπως όλες οι σκανδιναβικές ομάδες. Εχει έναν προπονητή που λατρεύει την άμυνα (ο Μίχου Παατελάινεν θαυμάζει γι αυτό την Εθνική μας) αλλά δεν έχει αστέρια. Ο Μοϊσάντερ του Αγιαξ (που στην εθνική παίζει συνήθως χαφ, ενώ στον «Αίαντα» μπακ), ο πάντα χρήσιμος Ερεμένκο (βασικός στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας) ο γνωστός μας από την ΑΕΚ πασπαρτού Περπαρίμ Χετεμάι και αναντικατάστατος τίμιος φορ Τίμου Πούκι, πρώην παίκτης της Σέλτικ και νυν της Μπρόντμπι δεν μπορούν όλοι μαζί ούτε να δέσουν τα κορδόνια του Λιτμάνεν. Καλοί παίκτες, μαχητές, αλλά αλίμονο αν μια ομάδα που πριν λίγους μήνες απέκλεισε την Ακτή Ελεφαντοστού του Τουρέ, του Ντρογκμπά και των υπόλοιπων τρομάζει με δαύτους. Ας μην ξεχνάμε ότι από τα Νησιά Φερόε έχαναν με 1-0 στο πρώτο ημίχρονο, και κέρδισαν όταν οι πατριώτες ψαράδες κατέρρευσαν μένοντας από δυνάμεις.

Κατοχή
Ότι όλα εξαρτώνται από την απόδοση της δικής μας ομάδας είναι δεδομένο, αλλά απόψε πρέπει να λειτουργήσει και λίγο το μυαλό. Αυτό είναι ένα ματς που η Εθνική μας πρέπει να το κερδίσει, όχι με την ποιότητά της, αλλά με την εξυπνάδα και την αγωνιστική της ωριμότητα. Ενα κοντρόλ ματς αναμονής, με προσοχή στην άμυνα και χωρίς υπερβολικά ρίσκα, αρκεί για να δώσει στην ομάδα του Ρανιέρι τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγη προσοχή στις τελικές ενέργειες μπορεί να δώσει και τη νίκη. Από την άλλη, αν ανόητα ανοιχτούν προσπαθώντας να κλείσουν τους Φινλανδούς, όπως π.χ. έκανε ο Ολυμπιακός με τη Μάλμε, θα γυρίσουμε στην Ελλάδα έχοντας κάνει 60% κατοχή μπάλας, αλλά χωρίς βαθμούς. Και η γκρίνια θα σπάσει τα κοντέρ.

Πρόβλημα
Μπροστά έχουμε πρόβλημα και δεν είναι ανάγκη να το κρύβουμε. Ο Μήτρογλου, ο Σαμαράς και ο «Σάλπι» δεν είναι στα σούπερ τους. Παρ' όλα αυτά ευκαιρίες θα μας δώσουν οι Φινλανδοί - δείτε το γκολ που δέχτηκαν από τα Φερόε, αν δεν με πιστεύετε. Το θέμα είναι να υπάρξει λογική. Να προστατευτεί η άμυνα, και ειδικά ο «νέος» Γιαννούλης, να μην κιτρινιστούν νωρίς ο Σάμαρης, ο Μανιάτης και ο Ταχτσίδης, να μην ανεβεί πολύ η ομάδα και τους δώσουμε τη δυνατότητα να γεμίζουν ελπίζοντας ότι κάποιος δικός μας μία γκέλα αδιόρθωτη θα την κάνει.

Λογική
Θέλουμε ένα ιταλικό ματς, σαν αυτά που κάναμε με τους προηγούμενους προπονητές. Τώρα που Ιταλό έχουμε, λογικά θα έπρεπε αυτό να είναι ακόμα πιο εύκολο. Αλλά η λογική και το ποδόσφαιρο συχνά σε αυτή τη χώρα δεν συμβαδίζουν...

Τεράστια νίκη

Τρομερή η νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στο μπάσκετ σε ένα ματς αντάξιο των προσδοκιών μου: σας έγραφα την Πέμπτη ότι όσοι προεξοφλούν νίκη του Ολυμπιακού δεν έχουν καταλάβει τίποτα - παρά τις μεγάλες απουσίες, ο ΠΑΟ δεν μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί χαμένος από χέρι, αφού στην Ελλάδα του Ολυμπιακού τού έχει πάρει τον αέρα ποικιλοτρόπως. Ο Παναθηναϊκός βρήκε το μεγάλο αποτέλεσμα που ήθελε για να ξεκινήσει καλά ο προπονητής του, να πιστέψουν οι παίκτες στο σχέδιο, να υπάρξει ενθουσιασμός και στον παγωμένο κόσμο του. Κι ο Ολυμπιακός; Εδώ το πράγμα είναι πολύ πιο δύσκολο.

Είναι φανερό ότι αυτή την τελευταία διετία του Γιώργου Μπαρτζώκα ο Ολυμπιακός υποφέρει στα ματς με τον ΠΑΟ εξαιτίας του άγχους του προπονητή του, αλλά και του άγχους του καλύτερου παίκτη του: ο Σπανούλης, που δεν ήταν τόσο κακός την Πέμπτη το βράδυ, ποτέ δεν έχει κάνει ένα αληθινά σπουδαίο ματς κόντρα στην παλιά του ομάδα. Με έναν αγχωμένο προπονητή και έναν βραχυκυκλωμένο ηγέτη ο Ολυμπιακός δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει καθοριστικό ματς εύκολα. Πόσω, μάλλον, όταν στον ΠΑΟ ξέρουν πώς να τον βγάζουν έξω από τα νερά του: όχι τυχαία ο Παναθηναϊκός έχει πάντα ψηλούς που σκοράρουν (ο Μπατίστα πήρε τη σκυτάλη από τον Λάσμε), και πολλούς περιφερειακούς να ξοδέψει πάνω στον Σπανούλη. Νομίζω ότι ο ΠΑΟ φτιάχνει μια ομάδα για να κερδίζει τον Ολυμπιακό, ενώ ο Ολυμπιακός, εδώ και χρόνια, φτιάχνει μια ομάδα που να παίζει γύρω από τον Σπανούλη: η διαφορά είναι τεράστια. Επίσης ο Γιαννακόπουλος έχει παρασύρει τους Αγγελόπουλους σε ένα παιγνίδι έντασης, που δεν τους ταιριάζει, ενώ ο ίδιος το ξέρει απέξω.

Κάπως έτσι προκύπτουν πάντα ωραία ματς εντός του γηπέδου. Γιατί όσα γίνονται γύρω από το παρκέ αποτελούν ιστορίες για αγρίους και τίποτα άλλο...

Μην τους το πουν
Ο Νταβίντ Φερνάντες Μορμπαλάν, ένας Ισπανός διαιτητής, θα διευθύνει απόψε το ματς της Εθνικής μας με τη Φινλανδία κι ένας Γάλλος, ο Στεφάν Λορέν Λανουά θα μας παίξει στο ματς με τη Βόρειο Ιρλανδία. Λογικά καλή διαιτησία θα έχει η Εθνική, αφού και οι Γάλλοι και οι Ισπανοί είναι φίλοι μας, αλλά καλό είναι αυτά να μην τα πουν στους παίκτες. Ετσι και τους τα πουν, αυτοί θα περιμένουν να δουν τον Παπαχίτζιο και τον Ντόβα ζωσμένους με εκρηκτικά. Και στο πρώτο ανάποδο σφύριγμα θα χάσουν τα αυγά και τα καλάθια...