Κλαούντιο, τα κεφάλια μέσα!

Δεν θα το χαρακτήριζα "αποτυχημένο" το ταξίδι στο Ελσίνκι. Τουναντίον. Επειδή υπήρχε και η ευχέρεια ...χάριτος για Ομοσπονδιακό προπονητή και όλο αυτό το νέο "κύμα" που έχει καταλάβει το εθνικό συγκρότημα με πολλά καινούργια πρόσωπα, άλλη φιλοσοφία και πολλαπλά τροποποιημένη αγωνιστική τακτική, μέχρι που θα την έβρισκα αρκετά ικανοποιητική. Έως και θετική τη σαββατιάτικη εμφάνιση της Εθνικής.

Ξέρετε, είμαστε ενώπιον μιας κλασικής περίπτωσης διάστασης απόψεων. Που και τις δύο σωστές τις λες, εύκολα τις αποδέχεσαι. Η περίπτωση του ποτηριού: Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Όπως το "κόβει" το μάτι σου. Αν είσαι του "δόγματος" Μουρίνιο ή Νίκου Αναστόπουλου, δεν βάζεις στο βωμό με τίποτα τη διακύβευση του αποτελέσματος. Δεν ξεφεύγεις από το σκοπό που αγιάζει τα μέσα με ...καμία Παναγία!

Στη φάση γενικής ανανέωσης, όμως, που διανύει η Εθνική και με την ευχέρεια που -κακά τα ψέματα- παρέχει η δυναμικότητα των υπολοίπων του ομίλου μας, μαζί με τον αέρα που σου δίνει η απευθείας πρόκριση των δύο πρώτων ομάδων (με την 3η καν να μην πηγαίνει σπίτι της αλλά να διεκδικεί μια θέση στη Γαλλία μέσω μπαράζ), επιτρέπεται να κάνεις και λάθη. Τα οποία (πιθανά) να μη σε εκτοπίσουν από τον προσανατολισμό πρόκρισης.

Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ πίσω και στην πραγματικότητα, όχι στα παραμύθια, μάθαμε ότι κάτι Φινλανδίες, Γεωργίες, Λετονίες και, τέλος πάντων, χώρες που απέχουν ποιοτικά από το δικό μας ποδόσφαιρο, τις "καθαρίζαμε" επί Ρεχάγκελ και Σάντος. Με τη γνωστή συνταγή του κλειστού ποδοσφαίρου και του "μισού μηδέν".

Γκρινιάζαμε όμως. Νίκησε η Εθνική όμως "πόνεσαν" τα ματάκια μας και τέτοια χαριτωμένα. Αυτά δε λέγαμε; Ή ακόμα ότι πόσο πια με τα "περήφανα γηρατειά", ή πότε "θα φυσήξει άνεμος ανανέωσης"; Να, ορίστε τώρα. Για όλα αυτά που "καταγγέλαμε" και αναρωτιόμασταν με έντονη απορία, τα κάνει ο Ρανιέρι.

Βέβαια στη Φινλανδία τα ...παράκανε, αιφνιδιάζοντας μέχρι και τους ίδιους τους παίκτες όπως λέει το ρεπορτάζ με τις "γλυκές αλχημείες" του!..

Σε μεγάλο ποσοστό δεν θα διαφωνήσω με τον Ιταλό τεχνικό για το σχήμα που επέλεξε. Αν εξαιρέσω ότι ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ από πού κι ως πού θυμήθηκε - του ...θύμησαν προφανώς - ότι ο Βύντρα παίζει και μπακ στα "30 φεύγα του", ότι ο Μαυρίας θα ...έσκασε στα γέλια όταν άκουσε το όνομα του στους "11" νομίζοντας ότι του κάνουν πλάκα και ότι η επιθετική ανακοίνωση του ΠΑΟΚ τις προάλλες, τον ...ταρακούνησε τελικά τον προπονητή, ο οποίος όχι μόνο έβαλε μέσα τον Κλάους, αλλά δεν τον έβγαζε και με τίποτα αν δεν μπαίναμε στα τελευταία λεπτά, παρότι είχε ...απωλεσθεί στα φιόρδ και δεν ακούμπησε μπάλα, ικανοποιήθηκα με τη "φρεσκαδούρα" που είδα στο γήπεδο.

Ο Σαμαράς άλλωστε που έγινε αλλαγή, τι επιπλέον έδωσε; Ένα απόλυτο ...τίποτα. Θέλω να πω ότι τον έριξε και αυτόν στη μάχη που είναι και έμπειρος, χωρίς ωστόσο να πάρει η Εθνική τα αναμενόμενα από την εμπειρία και τις ικανότητες του.

Η "παρθενιά" Καρέλη και η "κουφή" αλλαγή

Να μη ξεχάσω να μέμψω τον Ρανιέρι και για την προσθήκη Μόρα στο ματς. Από πού κι ως πού 3ος στόπερ κόντρα σε μια ομάδα που δεν σε πιέζει, δεν σου κάνει καν φάσεις, δεν σου πατάει εύκολα περιοχή!

Τα όποια κενά που δημιουργήθηκαν στη φάση της ισοφάρισης των Φινλανδών ήταν απόρροια της απειρίας μιας νέας ομάδας συνολικά και πολλών παικτών που δεν έχουν ξαναπαίξει μεταξύ τους.  Και, φυσικά, του σκόρερ Καρέλη ο οποίος εκεί δεν ακολουθεί τον αντίπαλό του και δεχόμαστε το 1-1. Θα ήταν όμως παράλειψη μου αν δεν εκθείαζα το υπέροχο γκολ του Πράσινου επιθετικού και την εν γένει επιτυχία με την οποία πέρασε το παρθενικό του τεστ στην Εθνική με την εμφάνιση του α΄ ημιχρόνου (στο β΄ ψιλοχάθηκε).

Αμυντικά η Ελλάδα δεν με ανησυχεί πάντως. Έχει πίσω Σωκράτη, Μανωλά, απίθανο αρχηγό "Τόρο" που καταθέτει, κάθε που αγωνίζεται με το εθνόσημο, καρδιά και πνευμόνια, θα επιστρέψει ο Χολέβας (σ.σ. ας έβαζε Γιαννούλη ή Σταφυλίδη αλλά με τίποτα Βύντρα στα πλάγια ο αθεόφοβος!), ο Καρνέζης είναι σε καλή περίοδο, τα χαφ δουλεύουν ανασταλτικά στο κέντρο: Ο Μανιάτης, ο Σάμαρης (αν και δεν έπιασε υψηλά στάνταρ το Σάββατο) κόβει και οργανώνει, ξεπετιέται ο Ταχτσίδης, θα κάνει come back και ο Κονέ.

Όπως και επιθετικά ύστερα από χρόνια φαίνεται πως υπάρχουν λύσεις: Δύο καλά σέντερ φορ (Μήτρογλου, Αθανασιάδης) με μεγάλη αίσθηση του γκολ, τον Λάζαρο που σύντομα θα είναι υγιής πάλι, μπορεί να μας ...προκύψουν Καρέλης και Μαυρίας, είναι ο Σαμαράς, ο Σαλπιγγίδης για αλλαγή...

Το ζήτημα είναι πώς φτάνει η μπάλα μπροστά; Η τροφοδότηση των κυνηγών. Η Ελλάδα είχε "θέμα" στον επιτελικό χαφ από τα χρόνια που ο Καραγκούνης είχε "γεράσει" και δεν υπολογιζόταν για 90 λεπτά. Το θυμόμαστε. Και δεν υπάρχουν Έλληνες "εγκεφαλικοί" παίκτες με κοντρόλ και τεχνική μεγάλης μπαλιάς/μοιράσματος-καθοδήγησης παιχνιδιού. Από το εξωτερικό φέρνουν όλοι γι΄ αυτή τη θέση (όχι, δεν γίνεται να λάβουμε, ακόμα τουλάχιστον, υπόψη μας τον Μάνταλο. Στο παρόν αναφέρομαι)...

Ξέρει τώρα να κάνει παιχνίδι

Σε κάθε περίπτωση η πρεμούρα του αποτελέσματος και του βαθμολογικού καπαρώματος μάς καταλαμβάνει τώρα που η ανάγκη επικράτησης επί των Ιρλανδών έγινε επιτακτική.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει για τον προσεχή αγώνα της Τρίτης. Ο Ρανιέρι -να βάλει τέρμα στους πειραματισμούς, τους εκτεταμένους τουλάχιστον- και η νέα Εθνική υποχρεούνται να κάνουν "σεφτέ" νικών.

Ο προβληματισμός μου, με μια ομάδα κατώτερη ποιοτικά από τη δική μας αλλά βρετανική -που συνεπάγεται ότι παλεύει, τρέχει, είναι δυνατή και στο πείσμα- οπότε θέλει προσοχή, μέχρι πριν λίγο καιρό θα ήταν ότι η Εθνική μας θα πρέπει να κάνει αυτή παιχνίδι. Να μην περιμένει τον αντίπαλο. Γιατί αυτό ήξερε κυρίως να κάνει...

Τώρα δεν με ...τρομάζει αυτό. Είναι άλλη η φιλοσοφία Ρανιέρι και νέων διεθνών. Και αναμένω βελτίωση και ανάκαμψη από παιχνίδι σε παιχνίδι. Άλλωστε άμα έρθει η πρώτη επιτυχία ανοίγει η όρεξη...

Σε έναν τέτοιο όμιλο μάλιστα (είδατε και τη Ρουμανία...) δεν απέχει και πολύ (για την Ελλάδα) η τελευταία θέση από την κορυφή. Θα προβλέψω επαναλαμβάνοντας το ίδιο που είχα γράψει ύστερα από την ήττα στην πρεμιέρα: ΘΑ ΠΑΜΕ Γαλλία!

- Καλύτερα έτσι κόουτς Μπαρτζώκα. Κύριος ήρθες και κύριος έφυγες. Και σε λόγια και σε έργα.

Τελικό συμπέρασμα: Ασφαλώς και δεν είναι κακός προπονητής. Πρόσφερε στην ομάδα δίχως άλλο. Ίσως να μην ήταν τόσο ...σούπερ για τον Ολυμπιακό. Και μην αρχίσουμε, γιατί η ομάδα που πήρε το ευρωπαϊκό ήταν κατά βάση του "σοφού"... Σίγουρα πάντως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το "bye, bye...".