"Κάρπετ": Η ώρα του τέλους

Τους χαρτογιακάδες λίγοι αγάπησαν και στην ιστορία αυτή χαρτογιακάδες υπήρξαν κάμποσοι.

Το ότι του την έστησαν του Σεπ Μπλάτερ κι αποφάσισαν να κάνουν συλλήψεις λίγο πριν ο ίδιος πετύχει την πέμπτη στη σειρά εκλογική νίκη του είναι κάτι που βγάζει μάτια. Οι έρευνες για το πώς πέτυχαν οι Ρώσοι και κυρίως οι Καταριανοί να αποκτήσουν τα δικαιώματα διοργάνωσης των Μουντιάλ του 2018 και του 2022 είχαν αρχίσει ήδη από το 2011. Ο άνθρωπος-κλειδί στην ιστορία, ο Αμερικανός φίλος Τζακ Μπλέιζερ, που φαίνεται ότι τους «έδωσε» όλους, ήταν στα χέρια του FBI πολύ καιρό τώρα. Θυμίζω ότι πέρυσι στο ετήσιο κογκρέσο της ΦΙΦΑ στη Βραζιλία Αγγλοι, Ολλανδοί και Γερμανοί κυρίως, είχαν κάνει στον Μπλάτερ μια τεράστια επίθεση, για την επιλογή του Κατάρ ειδικά, και κάποιοι από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους παράγοντες, όπως ο Ολλανδός βαν Ντερ Πράαγκ είχαν ευθέως προειδοποιήσει τον πρόεδρο της ΦΙΦΑ ότι η επιμονή του στο σχέδιο Κατάρ θα φέρει μόνο προβλήματα: όλοι κάτι ήξεραν. Αλλά παρ' όλα αυτά ο Μπλάτερ δεν ανησυχούσε διότι είναι κατά βάθος ένας πολιτικός ηγέτης: κι ένας πολιτικός ηγέτης που κερδίζει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις και πάει για να κάνει περίπατο στην πέμπτη νιώθει συχνά άτρωτος.

Μπελάδες
Ο Μπλάτερ έκανε δύο λάθη: το πρώτο ότι δεν υπολόγισε την τεράστια αντιπάθεια της Δύσης προς τον Πούτιν και το ιδιότυπο καθεστώς του, και το δεύτερο ότι δεν κατάλαβε πως όταν οι Αμερικανοί ζητάνε μια διοργάνωση, πρέπει να τους τη δώσεις διότι διαφορετικά φλερτάρεις με μπελάδες. Οι Αμερικανοί γενικά δεν βλέπουν με καμία συμπάθεια τις συνομοσπονδίες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Πιστεύουν σε έναν αθλητισμό απολύτως επαγγελματικό, όπου διάφορες εταιρείες ανταγωνίζονται μεταξύ τους με βάση κοινούς κανόνες και το κέρδος του κράτους τους είναι ότι αυτές οι εταιρείες δημιουργούν κέρδη και πληρώνουν φόρους. Η ΦΙΦΑ, όπως και η ΔΟΕ με την οποία συχνά έχουν τσακωθεί, είναι οργανισμοί που δεν τους αρέσουν: η παγκοσμιοποιημένη αυτονομία τους είναι από αυτούς ακατάληπτη κι αυτός ο κόσμος των ερασιτεχνών παραγόντων, που πουλάει διοργανώσεις και τηλεοπτικά δικαιώματα για τους Αμερικανούς απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το δικό τους αθλητικό μοντέλο δεν έχει καμία σχέση με αυτά.

Επρεπε
Ο Μπλάτερ έπρεπε να δώσει στους Αμερικανούς τη διοργάνωση που διεκδικούσαν. Δεν το έκανε και διότι τα χρήματα του Κατάρ τον βοήθησαν να γίνει ακόμα πιο δημοφιλής, αλλά και διότι οι Αμερικανοί ήθελαν αυτή τη φορά να είναι οι ίδιοι διοργανωτές ενός Μουντιάλ κι όχι απλά να δουν τη ΦΙΦΑ να κερδοσκοπεί πουλώντας τεχνογνωσία, όπως το 1994. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν επίσης να δεχτούν ότι διεκδίκησαν κάτι και το έχασαν από το Κατάρ, γιατί έτσι αποφάσισε ο πρόεδρος του Τρινιντάντ και Τομπάκο ή των Νησιών Κέιμαν: όχι τυχαία η έρευνά τους αφορά κυρίως παράγοντες αυτών των χωρών, που τόλμησαν να τους πουλήσουν για μια χούφτα πετροδόλαρα. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο με ανθρώπους ικανότερους να ανακαλύψουν «μαύρο χρήμα» από τις ΗΠΑ. Ο Μπλάτερ όφειλε να το θυμάται.

Εκλογές
Ολες αυτές οι ιστορίες διαφθοράς παραγόντων της ΦΙΦΑ, όταν και όποτε προκύπτουν, είναι ιστορίες που έχουν να κάνουν με το χρήμα και την παράνομη διακίνησή του. Εχουμε αγοροπωλησίες ψήφων, χάρες που βασίζονται σε λεφτά, ανθρώπους που τα πήραν για να υποστηρίξουν το Α ή να τορπιλίσουν το Β σχέδιο. Ολα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε «έρευνα για το ποδόσφαιρο» και που συνήθως περιορίζεται σε μαρτυρίες και κατηγορίες: στις σοβαρές έρευνες για τη διαφθορά, πρώτα εντοπίζεται το «πτώμα», δηλαδή τα χρήματα, και μετά αναζητούνται οι «εγκληματίες», δηλαδή αυτοί που τα πήραν κι αυτοί που τα δώσανε. Και γι' αυτό, αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα όπου όλα γίνονται για τον ντόρο και τα πρωτοσέλιδα, στον υπόλοιπο κόσμο, όταν και εφόσον προκύπτουν τέτοια ζητήματα, οι εξελίξεις είναι σοβαρές και πάντα προκαλούν αλλαγές: στη συγκεκριμένη ιστορία ο Μπλάτερ θα είναι δύσκολο να σταθεί στη θέση του ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές, που παρά τις αντίθετες υποδείξεις της σοφής ΟΥΕΦΑ, θέλει να κάνει.

Σπίτι
Ο Μπλάτερ διοικεί τη ΦΙΦΑ κοντά είκοσι χρόνια. Θα ήταν καλό να πάει σπίτι του. Οχι γιατί ό,τι ήταν να κάνει το έκανε, αλλά γιατί δεν ελέγχει πλέον λόγω κόπωσης την ίδια την ομοσπονδία του, που γιγαντώθηκε...

Θρίαμβος
Μάχη αναμενόταν στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ μεταξύ της Σεβίλλης και της Ντνίπρο και μάχη έγινε. Πριν αρχίσει το παιχνίδι, τα προγνωστικά έλεγαν ότι αυτό που θα βλέπαμε θα ήταν μια κλειστή στην άμυνα Ντνίπρο, έτοιμη να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις τη Σεβίλλη: δεν συνέβη ακριβώς αυτό. Ο Μάρκεβιτς αιφνιδίασε, έστειλε την Ντνίπρο στην επίθεση, είδε τον Κάλινιτς να ανοίγει το σκορ μόλις στο 7' και ίσως αυτό το γρήγορο γκολ των Ουκρανών να ήταν και τον κομβικό σημείο της αναμέτρησης καθώς τελικά λειτούργησε σε βάρος τους! Η Σεβίλλη, ικανότατη στις στημένες φάσεις, πολύ γρήγορη στις αντεπιθέσεις, αλλά και κυνική όταν το απαιτεί η περίσταση, ήθελε να γίνει ένα ανοιχτό ματς ρυθμού και το γρήγορο γκολ των Ουκρανών αυτό το αποτέλεσμα είχε. Η Ντνίπρο, με την καλή της άμυνα, με έναν ηγέτη που λέγεται Κονοπλιάνκα και ψυχικά αποθέματα αξιοθαύμαστα θα μπορούσε να κερδίσει το ματς με κλεφτοπόλεμο, όμως όταν προηγείσαι νωρίς, αυτή η τακτική συχνά γίνεται δύσκολο να υποστηριχτεί. Σε ένα ματς με πολλά γκολ, το αβαντάζ ήταν όλο της Σεβίλλης: έτσι και συνέβη τελικά. Οταν ο Μπάκα βρήκε χώρους, όλα απλοποιήθηκαν.

Κερδισμένοι πάντως του τελικού ήταν και οι δύο προπονητές. Ο Μίρον Μάρκεβιτς έχασε, αλλά σήμερα μπορεί να κάνει σε όλους μαθήματα για το πώς φτιάχνεις μια καλή ομάδα δίνοντας βάρος στην άμυνα. Ο Εμερι από την άλλη είναι έτοιμος για να αναλάβει μια πολύ μεγάλη ομάδα: θυμίζω ότι για να φτάσει στον δεύτερο σερί τελικό του Γιουρόπα Λιγκ η ταπεινή Σεβίλλη του απέκλεισε ομάδες όπως η Γκλάντμπαχ, η Βιγιαρεάλ, η Ζενίτ, η Φιορεντίνα. Το ισορροπημένο ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα του, η βελτίωση πολλών παικτών, η ευκολία με την οποία αλλάζει διατάξεις, τον καθιστούν έναν από τους καλύτερους της γενιάς του. Ο θρίμαβός του έχει χαρακτήρα δικαίωσης.

Έμπειρο τέρμα
Τον καλοβλέπουν στην Πλατεία τον Λεοζίνιο, αν φύγει από την Καλλονή, ενώ δεν είναι κοινές οι απόψεις όλων για την επιστροφή του Βαγγέλη του Μάντζιου που επίσης συζητιέται. Κυρίως όμως, από όσο μαθαίνω, ο Μαρίνος Ουζουνίδης ψάχνει έναν τερματοφύλακα καθώς όπως λέει είναι καλοί και άγιοι οι πιτσιρικάδες, αλλά μια νεανική ομάδα όπως θα είναι και του χρόνου ο Πανιώνιος χρειάζεται έναν έμπειρο τερματοφύλακα που να μπορεί να δώσει και βαθμούς. Από τις μέχρι τώρα προτάσεις, πάντως, κανείς δεν έχει ενθουσιάσει, αλλά είναι ακόμα νωρίς...