Αφορμή για το σημερινό κείμενο θα πάρω από την επικείμενη ανανέωση του Παναγιώτη Γλύκου με τον ΠΑΟΚ. Ο 30χρονος, πλέον, πορτιέρο, που έχει περάσει σχεδόν όλη του την ποδοσφαιρική ζωή στην ομάδα.
Ποτέ δεν ήταν εμπορικός παρότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου τερματοφύλακα. Καλό κορμί, απίστευτα ριφλέξ, εξαιρετική τεχνική με πόδια και χέρια, ταχύτητα. Αν αυτός ο άνθρωπος γεννιόταν στην Ιταλία, σήμερα θα ήταν σε τοπ επίπεδο.
Αν συνδυάσουμε την κριτική που έχει δεχτεί και την εσωτερική απαξίωση του ΠΑΟΚ, δεν θα δούμε ποτέ τι έχει καταφέρει στη καριέρα του. Μιλάμε για ένα παιδί που έπαιξε Μουντιάλ, είναι διεθνής και κατάπιε όποιον τερματοφύλακα έφερε ο ΠΑΟΚ την τελευταία εξαετία. Αλήθεια, ποιος ήταν καλύτερός του;
Ήταν ο Ιτάνζ που στα γεράματα είχε χάσει πολλά από τα καλά του στοιχεία; Ήταν ο Χακόμπο που μάλωσε και με τους κώνους και στον ΠΑΟΚ άντε να έκανε τρία μεγάλα παιχνίδια; Ήταν ο Κρέσιτς που όπου και να πήγε έκατσε πάγκο ή ήταν ο Χαλκιάς που έτυχε να παίζει στην καλύτερη τακτικά ομάδα της ιστορίας του ΠΑΟΚ; Ποιος απ όλους αυτούς αποδείχτηκε καλύτερος του Γλύκου;
Κανένας και εκεί είναι το γαμώτο. Είναι άδικο να κατηγορείς τον όποιο Γλύκο επειδή ο οργανισμός δεν έφερε ποτέ κάποιον καλύτερο. Για μένα το ίδιο ισχύει και για τον Κλάους, αν αφαιρέσουμε βέβαια τις γκέλες που κάνει στη προσωπική του ζωή και δίνει δικαιώματα.
Θα πρέπει να μάθουμε να αποφεύγουμε την ανθρωποφαγία ή τουλάχιστον να κρίνουμε δίκαια. Αν δεν έχει έρθει κανένας καλύτερος δεν σημαίνει πως η ομάδα έχει κλίκες όπως λένε οι καλοθελητές για να δικαιολογήσουν τις βλακείες που λένε δημοσίως. Σημαίνει πως κάτι δεν δουλεύει καλά στον οργανισμό που λέγεται ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Τόσο απλά…
Metrosport