Ο Τζέραρντ είναι η Λίβερπουλ (ΒΙΝΤΕΟ)

«Για μένα ο Τζέραρντ, είναι η Λίβερπουλ», είχε πει ο σπουδαίος Γάλλος και αν θέλετε την άποψή μου, τα λόγια του δεν έχουν κανένα ίχνος υπερβολής.

«Το τέλος μιας εποχής», γράφει στο οπισθόφυλλό της η «Liverpool Echo», αποτυπώνοντας πλήρως την ερμηνεία της αποχώρησης του μεγάλου Άγγλου από την ομάδα του Λιμανιού. Ο Στίβεν Τζέραρντ είναι από εκείνους τους ποδοσφαιριστές που και να μην τον πας (δεν γίνεται να μην τον πας, αλλά λέμε τώρα), δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις την ποδοσφαιρική του αξία και την τρελή αφοσίωσή του στον σύλλογο από το Μέρσεϊσαϊντ.

Η είδηση ότι το καλοκαίρι θα πει «αντίο» στην Λίβερπουλ, στους φίλους της και στην περίφημη «Kop» ήρθε να ξενίσει τους περισσότερους, καθώς το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τους «κόκκινους» στους οποίους αγωνίζεται επαγγελματικά από το 1998, ενώ βρίσκεται στα τμήματα υποδομής τους από το 1987. Ο πιο σημαντικός ποδοσφαιριστής της σύγχρονης Λίβερπουλ και ίσως (εδώ θα μας πουν οι μεγαλύτεροι) όλων των εποχών για τον σύλλογο αποφάσισε πως δεν μπορεί πια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τόσο δύσκολου πρωταθλήματος όσο η Premier League και να ταξιδέψει για άλλες πολιτείες, πιθανότατα για το Λος Άντζελες και το πρωτάθλημα MLS.

O ηγέτης της ομάδας εδώ και χρόνια την υπηρέτησε σε δύσκολες στιγμές, δεν ενέδωσε σε πειρασμούς από άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, βλέπε Τσέλσι, Ρεάλ και Μπάγερν και έμεινε πιστός στρατιώτης της. Ίσως τα λέω λίγο πιο συναισθηματικά απ’ ότι είναι, αλλά όταν μιλάς για ποδοσφαιριστές που διαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις ποδόσφαιρο και είχαν τόσο ισχυρή προσωπικότητα που έκανε γκελ προς τα έξω, τότε είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις τα πράγματα με πιο ευαίσθητη ματιά. Πόσω μάλλον αν είσαι και οπαδός της Λίβερπουλ. Εκεί δεν ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Μια κοπέλα στην Αγγλία πλάνταξε στο κλάμα όταν άκουσε για την αποχώρηση του 34χρονου από το Λιμάνι.

Τέτοιοι ποδοσφαιριστές-σημαίες είναι από τους βασικούς λόγους που σε κάνουν να δεις ποδόσφαιρο. Οι ιστορίες τους, τα κατορθώματά τους, οι δυσάρεστες και οι ευχάριστες στιγμές τους, η πορεία τους μέσα στην ιστορία. Και φυσικά έρχονται στο μυαλό όλοι εκείνοι οι τίτλοι που κατέκτησαν και αυτοί που δεν κατέκτησαν, με τον Τζέραρντ να είναι ένας από αυτούς. Και να έχει πολλές στιγμές που τον σημάδεψαν, αλλά σημάδεψαν και τον κόσμο που τον έμαθε. Ένας πολυσύνθετος μέσος για όλες τις δουλειές. Ένα «8άρι» που λέμε, που έτρεχε, μάρκαρε, έκανε τάκλιν, μοίραζε το παιχνίδι και σκόραρε. 696 παιχνίδια και 182 γκολ, μετρώντας και τα δύο χθεσινά που σημείωσε απέναντι στην Γουίμπλεντον για το Κύπελλο, δεν τα λες και λίγα.

Με Κύπελλα Αγγλίας, με Σούπερ Καπ Ευρώπης, με UEFA, με επικό Τσάμπιονς Λιγκ, στον καλύτερο τελικό όλων των εποχών με την Μίλαν. Αλλά χωρίς ένα πρωτάθλημα με την αγαπημένη του Λίβερπουλ. Το μόνο που του λείπει και έφτασε μία ανάσα περύσι, όπου ένα γλίστρημα δικό του έσβησε κάθε ελπίδα στους «κόκκινους» για επιστροφή στην κορυφή της Premier. Ειρωνεία; Όπως θέλετε πείτε το. Για αυτό και για άλλα πολλά θα τον θυμάμαι εγώ και κάθε ένας από εσάς που αγαπάει το ποδόσφαιρο.

Βίωσε το Χίλσμπορο, όπου έχασε τον ξάδερφό του, Πολ Γκιλχούλεϊ, κόντεψε να μην γίνει ποδοσφαιριστής όταν χτύπησε σε μια τσουγκράνα και οι γιατροί μελετούσαν το ενδεχόμενο να του κόψουν το μεγάλο δάχτυλο. Παρόλα αυτά ο Τζέραρντ ήταν δυνατός, ξεπέρασε τα πάντα και έγινε ένας από τους σπουδαιότερους της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Για ποιους λόγους; Μα, φυσικά για μερικούς από τους παρακάτω…

-Θυμάμαι που λέτε το ντεμπούτο του στην Λίβερπουλ στις 29 Νοεμβρίου του 1998 σε ηλικία 18 ετών με αντίπαλο την Μπλάκμπερν.

-Θυμάμαι τον τρελό τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2001 με την Αλαβές, στον οποίο ο Τζέραρντ πέτυχε το δεύτερο γκολ των «κόκκινων» σε εκείνο το αλησμόνητο 5-4 στην παράταση που τους έδωσε το τρόπαιο.

-Θυμάμαι το καθοριστικό γκολ που σημείωσε με τον Ολυμπιακό, δίνοντας την πρόκριση στην επόμενη φάση, σε μια χρονιά που κατέκτησε τον τίτλο του Τσάμπιονς Λιγκ.

-Θυμάμαι τα δύο γκολ του στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας με την Γουέστ Χαμ.

-Θυμάμαι τον θρίαμβο με 4-0 επί της Ρεάλ στο «Άνφιλντ», όπου σημείωσε το δεύτερο γκολ.

-Θυμάμαι το χατ-τρικ του στο ντέρμπι του Μέρσεϊσαϊντ με την Έβερτον το 2012. Ήταν το πρώτο χατ-τρικ σε τέτοιο ντέρμπι από το 1982.

-Θυμάμαι τον επικό τελικό με την Μίλαν και την ανατροπή από 3-0 σε 3-3, με τον Τζέραρντ να πετυχαίνει το πρώτο γκολ των «κόκκινων». Ήταν η αρχή της αντεπίθεσης που κατέληξε στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην Κωνσταντινούπολη.

-Θυμάμαι το γλίστρημά του στον περυσινό αγώνα με την Τσέλσι, που οδήγησε τον Ντεμπά Μπα στο γκολ και την Λίβερπουλ εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος. Ένα πρωτάθλημα που έψαχνε 24 χρόνια.

-Θυμάμαι, τέλος, την συγκλονιστική του ομιλία μετά το τέλος του αγώνα με την Μάντσεστερ Σίτι. Αυτή η ψυχή του αρχηγού, η πώρωση, η αγάπη για τον σύλλογο. Αυτή ήταν η μορφή του ηγέτη.

Γιατί όπως είχε πει και ο έταιρος σπουδαίος Τιερί Ανρί, ο Στίβεν Τζέραρντ ήταν, είναι και θα είναι, η Λίβερπουλ.

Εδώ, να, ένα ολόκληρο «Άνφιλντ» τραγουδά για τον αρχηγό.

***Το κείμενο είχε γραφτεί την περίοδο που ο Τζέραρντ αποχώρησε για τους Γκάλαξι και ταιριάζει απόλυτα με την φετινή απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

Πηγή: pints.gr