Στο ματς φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτή η ομάδα δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είχε καθαρό μυαλό, δεν είχε... τη γυαλάδα στο μάτι σε ένα παιχνίδι που έπαιζε την ζωή της απέναντι... στον Πανθρακικό, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να κάνει έστω μια κλασική ευκαιρία για γκολ.
Και εκεί που στο πίσω μέρος του μυαλού άρχισε να γεννάται η σκέψη πως έστω το «Χ» μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα, αυτή η τρελή πορεία αυτοεξόντωσης, ολοκληρώθηκε με δύο ακόμη αυτοχειρίες. Πρώτα, το αυτογκόλ του Μπουγαϊδη.
Και δευτερόλεπτα αργότερα οι τίτλοι τέλους από τους οπαδούς. Ακόμη κι αυτοί, οι μόνοι που στάθηκαν μέχρι τέλους στο ύψος των περιστάσεων, κρατώντας την ΑΕΚ τρίτη σε προσέλευση αυτή την αποκρουστική σεζόν, είδαν ένα κομμάτι τους να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, να διακόπτει το παιχνίδι και να βάζει ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα.