Το ματς είναι 0-0, όταν ο Μαραντόνα παίρνει τη μπάλα και ξεκινάει μια απ’ τις γνωστές, ασταμάτητες κούρσες του προς την αντίπαλη περιοχή. Κόντρα στην κόντρα, ο Στιβ Χοτζ βάζει το πόδι του κάπως άτσαλα και η μπάλα αντί να απομακρυνθεί, παίρνει ύψος και γίνεται διεκδικήσιμη απ’ τον Πίτερ Σίλτον και τον Ντιεγκίτο. Εκείνη τη στιγμή επρόκειτο να γραφτεί ιστορία.

Υπό το βλέμμα 114.580 θεατών, ο «Πίμπε ντ' όρο» νικάει στον αέρα τον 20 εκατοστά ψηλότερο Άγγλο τερματοφύλακα (1,65<1,85μ.) και σκοράρει. Κανονικά, μπαίνουν εισαγωγικά στη λέξη «νικάει». Ο Μαραντόνα είχε βάλει τη μπάλα στα δίχτυα χρησιμοποιώντας το χέρι. Το «Χέρι του Θεού».

Ο θρύλος μάλιστα λέει πως ο Μαραντόνα φώναζε στους συμπαίκτες του αμέσως μετά το γκολ: «Ελάτε να με αγκαλιάσετε για να μην το ακυρώσει»!

Οι παίκτες των «λιονταριών», ο πάγκος, όλοι ανάστατοι, διαμαρτύρονται στον Τυνήσιο διαιτητή Αλί Μπιν Νασέρ, όμως αυτός δεν έχει παρατηρήσει την παράβαση. Ο Μαραντόνα και οι «αλμπισελέστε» πανηγυρίζουν το 1-0. Λίγα λεπτά αργότερα (55’) ο Ντιεγκίτο θα έκανε το 2-0 και τελικά το γκολ του Λίνεκερ απλά θα μείωνε σε 2-1, που έδωσε την πρόκριση στη μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου Αργεντινή.

Στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, που ρώτησαν την άποψη του, απάντησε πως «το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα, λίγο με το χέρι του Θεού»...